Terbiye yaratılışa tabidir

Gönül sızım

Eski iran hükümdarlarından biri vezirine oğlunun hocasından yakınıyordu:
- Ben istiyorum ki oğlum ilim öğrensin, benim yerime iyi bir hükümdar olsun, o ise devamlı müzikle, sesle, sazla meşgul... Demek ki hocası buna iyi bir yön veremiyor.

Vezir aynı görüşte değildi:

- Hükümdarım hocanın elinde mucize yok. Çocuğun kabiliyeti neye ise hocası ancak onda ilerlemesine, olgunlaşmasına yardım edebilir. İnsanın tabiatı değiştirilemez. Terbiye yaratılışa tabidir.

Hükümdar aksi görüşteydi. Terbiye ile yaratılışa yön verebileceğini iddia ediyordu. Bunu kanıtlamak için bir akşam sarayında bir eğlence düzenledi. Bu eğlence sırasında eğitilmiş kedilerin bir gösterisi de yer aldı.
Bu kediler, sırtlarında, bir tabak içinde yanan mumları taşıyorlar ve onları düşürmüyorlardı.

Hükümdar vezire bu kedileri göstererek:

- Görüyorsunuz, terbiyenin nelere gücü yetiyor, dedi.
Vezir karşılık vermedi. Olumlu, olumsuz bir şey söylemedi.
Yeni bir eğlence gecesini bekledi. Bir başka gecede düzenlenen eğlenceye gelirken yanında gizlice bir kaç tane fare getirdi. Kediler gösteriye başladığı zaman bu fareleri kedilerin ortasına doğru salıverdi.
Fareleri gören kediler sırtlarındaki tabağı, mumu unutup farelerin peşine takıldılar. Mumlar, tabaklar hepsi bir yana yuvarlandı. Yanan mumlardan yerdeki halılar tutuştu. Ortalık bir anda ana-baba gününe döndü.Tam bu esnada vezir padişaha yanaşıp iddiasını kanıtlamanın gururuyla şöyle dedi:

-"Gördünüz mü padişahım terbiye yaratılışa tabidir."

iktibas

Ezan Sesi · 15 Temmuz 2012

Bende ek olarak şu rivayeti eklemek istıyorum..
Alemlere Rahmet, İnsanların Efendisi S.a.v bir gün camiden çıktığı zaman biri gelip Peygambere fakir olduğunu söylüyor ve ondan para istiyor.
Peygamber(s.a.v) cebinden son kuruşlarını çıkarıp o insana verir. Parasının az olduğunu gören insan, Sümme haşa, Peygambere sövmeye başlayır.
Bunu gören sahabeler çılgına dönüyorlar ve kendisini tutarlar. Peygamber(s.a.v.)den rica edirler ki, bu insana ceza versinler.
Bu cezaya hatta ölüm bile dahil idi. Amma Peygamber(s.a.v) izin vermez ve onu bırakmalarını talep eder.
Sonra o insanın elinden tutup götürüyor kendi evine. Eve ulaştıktan sonra insan şaşırır, çünkü Arabistan'a sahip olan insan bir kulübeye benzer evde kalıyordu.
Peygamber(s.a.v) o insana diyor: Sen söyle bakalım eğer bu mal sahip olsaydım ben burda yaşayardımmı? Hatta Peygamber'in uyumaya bile yatağı olmadığı söylenilir.
Bundan sonra Peygamber(s.a.v) o insana sofra açar, yemeğe davet edir. Bunu gören insan diz çökerek pişman olduğunu söylüyor ve ondan onu bağışlamasını ister.
Peygamber(s.a.v) onun özrünü kabul ettikten sonra diyor: Yürüyelim şimdi sahabelerin yanına ve beni şimdi nasıl tanıdığını de.
sahabeler bu insanın Peygambere övgüler dediğini görünce şaşkınlıklarını gizlemesini bilmezler, çünkü insan biraz önce Peygamberi hakaret ediyordu.
Ve Peygamber o güzel hikmetli sözlerini kullandı: Ben size o insanı Versem onu paramparça edersiniz ... Ama siz anlamadınız ki, ben bu dünyaya insanlara ceza vermek için değil, insanları terbiye için geldim ...

Terbiye yaratılışa tabidir

Gönül sızım

Özel Kardeşimiz

Ezan Sesi

Yeni Kardeşimiz