temper tantrum öfke nöbeti

alininannesi

Yeni Kardeşimiz
Üyemiz
Katılım
16 Ekim 2012
Mesajlar
2
Tepkime puanı
0
Merhaba

İsmim Öznur
İnternette çocukları sakinleştirmek için okunacak dua diye ararken kendimi burada buldum
Yardıma ihtiyacım var.

Oğlum Ali 26.ayında. Çok akıllı sevimli bir çocuk ama bir o kadarda öfkeli sinirli.Zor büyüdü. Doğduğunda beri böyleydi. Hep ağladı hergün ağladı hemde saatlerce susmadan. Ne istedi bilemedik. O sadece ağladı.
Şimdi derdini anlatıyor ama hala çok zorluyor beni daha doğrusu bizi.
1 senedir çalışıyorum annem bakıyor yavruma.

İstediği şey olmayınca inatlaşıp saatlerce ağlıyor Nasıl davranıcam şaşırıyorum. Annemede aynı şekilde yapıyor.Sokaklarda yapacak sakinleştiremeyeceğiz diye inanın doğru dürüst dışarı çıkaramıyoruz. Sakinleşmiyor çünkü:(

Bağırdım olmadı sarılmak istedim olmadı küstüm,odaya kapattım olmadı olmadı. Çok pişmanın ama dün o minicik ellerine vurdum. Dünden beri vicdanım sızlıyor.

Çaresizim
Üzgünüm
Pişmanım

Ne yapcam nasıl davrancam
yardım edin

duaa..
 

Gönül sızım

Özel Kardeşimiz
Yönetici
Süper Mod
Moderatör
Katılım
26 Temmuz 2011
Mesajlar
19,432
Tepkime puanı
185
Merhaba alininannesi Hosgeldiniz..insallah aradiginiz cevabi burada bulursunuz..
Ben de Yusufun annesiyim.. ve Sizi cook iyi anliyorum..
ayrica Ali gibi elimden sayisizca cocuk gecmistir.. cunku ben ayni zaman da bir Koruyucu anneyim ve meslegim cocuklar ile ilgilidir...
ahh kardesim.. ahh Alinin guzel annesi..vicdan sahibi bu konu oyle kolay ,basit ve birden cozulebilir degil ki...

O guzel, masum, cennet kokulu oglunuzu ve cenneti ayaklari altinda tutan Guzel Anne ne kendinizi nede oglunuzu acitmadan
oglunuzun bu davranislarinin kaynagini birlikte bulup gorelim olur mu? aslinda davranislari cook da normal.. dunyanin butun yerlerinde 26 aylik bir cocuk ayni davraniyor..


Kardesim burada yazdiklarimi lutfen kisisel Almayin Allah sahidimdir niyettim Sizin gibi , kendim gibi butun annelere yardim etmek amacli genellemedir...

Cocuk terbiyesi daha anne karninda baslar...
Bebeği ruhsuz zannetmiyelim onun da bir his dünyası vardır...
daha anne karninda iken bizlerin yasadigi psikoloji onun da bilinc altina yerlestigini biliyormu idiniz..
Dogar dogmaz terk edilen bir bebegi evladlik almistim..
Su anda oglusum 6 yasinda ve benden hic ayrilmaz.. nedenini sordugumda Beni birakip gidersin diye korkuyorum diye cevap veririr..
O bilmiyor ama bu bilincalti O annesinin Rahminde iken annesi onu daha o zaman evladliga koyacagini dusunuyor ve bu ayrilik duygularini yasadigindan cocukta da ayni korku ve zaman, zaman huzursuzluk oluyor...
Ana karninda ,annenin yasadigi stress, psikolojik,ruh halli bunalim bebeklerin bugun deprasyonlu stress icinde dogduklarini bilim adamlari acikliyor artik!
Bebek ilk 18 aya kadar mutlaka hususi şefkat altında bulundurulmalı.
Her an yanında aileden birisi hâzır ve nâzır olmalı.

dayakla çocuğu terbiye etmek cehaletin ve acizliğin işaretidir..
terbiyenin ve çocuk üzerinde disiplin sağlamanın en emin vasıtası sevgi şefkat sabır ve çocuğa iyi örnek olmaktır..

Bebeklerin bedenleri küçük ama unutulmamalı ki ruhun yaşı yok. Bu nedenle ebeveynler
Bebek dünyaya geldiği andan itibaren bir insan yetiştiriyor olmanın şuuruna varmalı.
Her türlü ihtiyacını anne babasının sevgi dolu yaklaşımı ve emek vermesiyle karşılayabilen küçük bedenler Yaradan’ın birer emaneti.
Elbette her anne baba bu emanete gözü gibi bakabilmek için elinden geleni esirgememe çabasındadır.
En değer verdiği insana en güzelini sunmayı istemek ve bunun için çaba sarf etmek insani bir tutumdur.

ama Gel görelim oyle mi? Günümüzün sevgisiz yetisen nesilleri...
daha dünyaya gelir gelmez kendilerini yalnızlık içinde bulur ve bir yığın garibler olarak yaşarlar...
Anne deprasyonda Baba gecim derdinde Babaanne huzur evinde!Bebege gorulur en yakin Cocuk Yuvasinin KAPISI...

geldik mi 26 aylik cocugun ic dunyasina..Hosgeldiniz Temper tantrum..dfrt..cddvb..
Özellikle küçük çocukların (2 ile 4 yas arasi )herhangi bir şeyi yapmaları engellendiği zaman gösterdikleri güçlü ve olağanüstü kızgınlık,saldırganlık,kendini yere atmasi, avazi ciktigi kadar bagirmasi..etrafindaki esyalari firlatmasi...
 

Gönül sızım

Özel Kardeşimiz
Yönetici
Süper Mod
Moderatör
Katılım
26 Temmuz 2011
Mesajlar
19,432
Tepkime puanı
185
26 aylik Çocuğum çok yaramaz, hiç sözümü dinlemiyor,
artık çok bunaldım.
Neredeyse hiç yemek yemiyor, yatmaya direniyor, ne yapmasını söylersem tersini yapıyor.
Onunla konuşsam da kızsam da sonuç değişmiyor.
İstediği şey olmadı mı morarana kadar ağlıyor, bağırıyor.
Belki aklıma gelmeyen başka olumsuzlukları da vardır, hem kendini hem bizi üzüyor.
Anlayamıyorum, hiç böyle bir çocuk değildi..acaba ben mi yetersiz bir anneyim?"


Guzel Kardesim..Çocuğunuzun davranışlarını kendi gelişim dönemi içinde değerlendirmek gerekli...

Çocukların 2-4 yaş civarında çevreyi ve kendilerini keşfetme döneminde olmaları nedeniyle, iki yaş sendromu diye de adlandırılan
gelişimsel olarak çok önemli bir surecten geçerler!!Bu sendrom aslında, çocuktan çok anne-babanın sendromudur.
Yani SABRI ,olgunlasmayi, sakin olmayi ogrendigimiz bir zor donemdir...
Tam da çocuğum artık konuşuyor, yürüyor, ne istediğini anlıyorum, söz dinliyor denen bir dönemde çocuğunuzun
her söylediğinize itiraz etmeye başlaması, ağlama krizleri, öfke nöbetleri yaşaması anne-babayı büyük ölçüde hayalkırıklığına uğratır.

Nerede yanlış yaptığınızı düşünmeye başlayabilirsiniz. Çocuğunuzun kötü, yaramaz, huysuz, şımarık vs. bir çocuk olduğunu düşünebilirsiniz.
Çocuğunuzla birlikteyken arkadaşlarınızla buluşmak, dışarı çıkıp gezmek, alışverişe gitmek, büyükleri ziyaret etmek,
hatta evden çıkmak, giynmek, çocuğunuzu tuvalete götürmek, banyo yaptırmak, yemek yemek son derece zorlayıcı olabilir.

"Ne biçim çocuk yetiştirmişler" konulu birçok eleştiri alabilirsiniz. Bu eleştirilere kulağınızı tıkamaya gayret edin.
Zaman zaman kendinizi çocuk sahibi olmadan önce kınadığınız bazı anne babaların yerinde bulabilirsiniz.
Çocuğunuz sizin kontrolünüz dışında bağırıyor, ağlıyor, öfke nöbeti geçiriyor olabilir.
Sizin çocuğunuzu tanımayan, çocuk gelişimindeki önemli basamakları bilmeyenlerin eleştirilerini önemsemeyin.
Her gelişim dönemi gibi bu dönem de geçicidir. Önemli olan, bu dönemi çocuğunuz yanlış alışkanlıklar edinmeden,
güveni zedelenmeden, aile ilişkileriniz yıpranmadan geçirebilmektir.

Fakat aynı zamanda bu dönem ağlamasın diye çocuğun her istediğine boyun eğdiğiniz, kuralsız yaşama dönemi de değildir.
2-4 yaş arasında çocuklar oldukça hareketli, araştırmacı, meraklı olmaya devam ederken, sınırlar konusunda yavaş yavaş bilinçlenmeye başlamıştır.
Az sayıda da olsa bazı kuralları anlayabilir, kabul edip uygulayabilir.
Bu uyum ise ebeveyn-çocuk bağının gücüne bağlıdır. Aranızdaki bağ ne kadar güçlü ise, çocuğunuzun sizinle işbirliği yapmayı seçme olasılığı artar.
Yine de bu yaşlarda güçlü duyguları tarafından yönetildiğini, kuralları anlamakta, hatırlamakta ve uygulamakta güçlük çekebileceğini unutmamanız gerekir.
İçgüdüsel davranan yanı ağır basabilir.

Sizin için uygun iki seçenek arasından birini seçme şansını ona vermek gibi küçük başarılara imza atmasına izin verin.
Kendi yaşamı üzerinde, kontrol sahibi olduğunu hissetmek ona iyi gelecektir.

Çocuğunuzu onu anladığınızın hissettirerek dinleyin. Onu oyun oynarken gözlemleyin, oyunlarında duygularını ifade etmesine izin verin.
Oyunda sınırlayıcı olmayın ve çocuğunuzun liderliğini takip edin.
Mümkün olduğunca çatışmaya girmeden, çocuğunuzun ihtiyaçlarını onun canına tak etmeden önce anlamaya gayret edin.
Bu şekilde ondan bir adım önde olur, işler çığrından çıkıp, çocuğunuz öfke nöbeti noktasına gelmeden önlem alabilirsiniz.
Hayır'dan çok Evet deyin. "Hayır parka gidemeyiz" yerine, "Evet, akşam yemeğini yedikten sonra gidebiliriz" demek gibi...

Ağlama krizlerinde-eğer evdeyseniz- etrafinda kendisine zarar verecek esyalari cekitip onu yanlız bırakmak en iyisidir..
bu nobetler 4 ile 6 dakkika surmektedir..onu sakinleştirmeye çalışmak daha da hırçınlaştırıyor.
 

Gönül sızım

Özel Kardeşimiz
Yönetici
Süper Mod
Moderatör
Katılım
26 Temmuz 2011
Mesajlar
19,432
Tepkime puanı
185
Alinin annesi bu yukarida yazdiklarim meslegim ve su an olgunluk * yasinda olmamin verdigi tecrube ile davranis seklim..
Evladligim 26 aylik iken ayni sizin oglunuz gibi davrandiginda ben baska odaya veya bahceye cikar bir kahve icene kadar veya tel da bir arkadasim ile konusup sakinlesirdim..
cunku iki ates bir arada etrafi da yakip yikabilir..
ama kendi kizim 20 sene once 26 aylik iken ayni sizin davrandiginiz gibi davranirdim.. sanki dunyanin sonu gelmis gibi cildirir, olaya cok cirkin yaklasirdim.. o yuzden yukarida anlattiklarimi hata ve tecrubelerimden baska anneler de ibret alsin diye yazmaktayim..

Bugun o gunleri hatirladigimda cook pismanim.. kendimden utaniyor ve vicdan azabi cekiyorum..
ama gencligime,cehalletime, hayattin yogunluguna, bir cok sorumlulugun altinda ezilmemin, esimin hic yardim ve destek olmamasi,
kendimi gurbette cok aciz ve yanliz hissetmem de bu yaptiklarima hak veremez..Kilif uyduramaz...
Sabır annenin olmasi gereken en büyük erdemi.
Maalesef ben de bu erdemi zamaninda gösteremeyerek, çocuğuma en büyük kötülüğü yapmisim..agla..:,hy..
Bazen bakiyorum da kizim da ayni sekilde tahammulsuz davraniyor.. sinirli, asabi olabiliyor..
Cocuklar Ayna gibiler, ne görüyorlarsa onu uyguluyorlar..
BEN GECICI BIR DONEM DE SABR EDEMEYIP EVLADINA KOTU ORNEK OLMUS BIR ANNEYIM..
benim icin cook gec artik gecmisi degistiremem..
ama Sizin icin degil!!
Allahaskina bugununuz YARININIZI ve COCUGUNUZA zarar vermesine izin vermeyin...
Allah cc. Yar ve Yardimciniz olsun..
kgüll..,duaa..
 

Ekrem

Yönetici-Admin
Yönetici
Süper Mod
Üyemiz
Katılım
22 Şubat 2011
Mesajlar
9,111
Tepkime puanı
81
Değerli öznur kardeşim,
eğer kızımlarda internet olsaydı bunu kesin benim kızım yazdı diye düşünürdüm :)
inanın benim son torun eyüb,de henüz mini mini ama aynı sizin evladınız gibi, aksimi aksi bi ağlamaya başladımı eh susturabilirsen sustur :( allah size ve benimde kızıma sabır versin,
bazen bize gelirler mubarek sanki dövmişler gibi ağlarda ağlar bende aşırı gürültüye gelemediğim için evden aşa inerim sonra dinlerim baktım ağlama kesilmiş çıkarım eve, eve çıktığım zaman varya birde karşımda birşey olmamış gibi gülümsemesi yokmu ya, işte oanda bütüüün civatalarım gevşiyor :)
hernekadar gönül sızım hocam size cevap verdiysede sizin gerginliğinizin ve onun minicik eline vurmanızın sebebi bence sizin işinizin verdiği stresten dolayı sanıyorum yoksa o mink ellere mümkün değil vurmak istemezsiniz.
 

alininannesi

Yeni Kardeşimiz
Üyemiz
Katılım
16 Ekim 2012
Mesajlar
2
Tepkime puanı
0
Sevgili Gönül Sızım
Yazdıklarınızı defalarca okudum, okudum bıkmadan okudum
Ne de iyi geldiniz bana

Tamda kendimi yanlız hissettiğim bu anda tamda bu olayları sadece benim yaşadığımı düşündüğüm anda.

Hep sabırlı olduğumu düşündüm. İşime eşime hayata karşı.
Ama anladım ki evlat başka birşeymiş. Gerçek sabır bence evlada gösterilen sabırmış.
Sanırım oğluma kızacağıma önce kendime kızmalıyım. O daha minicik. Herşeye yeni yeni alışıyor.

Nasıl davrancam şaşırıyorum
Diyorum ya odaya kapattım birkaç kez 1 saat ağladı
Ama herşey yine aynı

Geçecek dimi bunlar bende oğlumu alıp dışarılara rahatca çıkabileceğim değilmi ? evde bağırmanın ağlamanın olmadığı günler gelecek değilmi?
Kavga etmeden yemek yiyeceği, üstünü başını rahatca değiştirebileceğimiz günler gelecek değilmi
İnanın bu günlerin gelmesini sabırsızlıkla bekliyorum

Dün o minicik ellerini defalarca öptüm ondan defalarca özür diledim Sana sabır edemedim affet annecim beni dedim


Allah razı olsun

Babam benim en büyük yardımcım en büyük desteğim oldu. Allah babamdan ve sizlerden razı olsun.
Geçecek kızım düzelcek kızım hep böyle söyledi bana.Oğlum acayip dedeye düşkün. Keyfi yerindeyse çok eğleniyorlar beraber. Neler yapıyor babama.
O yüzden anneminde babamında hakkını asla ödeyemem
 

Gönül sızım

Özel Kardeşimiz
Yönetici
Süper Mod
Moderatör
Katılım
26 Temmuz 2011
Mesajlar
19,432
Tepkime puanı
185
Öznur kardesim hayirli,huzurlu, sabirli gunler.
Tabiki Allah-in izni ile gececek..bu dunyada her sey gecici..her gun her sey degisiyor..
ama Biz farkinda degiliz...
Biz hep icinde bulundugumuz AN da O zaman icindeki sevdiklerimiz ile insanlar ile imtihan ediliriz..
Hani O 26 aylik iken ona karsi sabirsiz, sinirli, bazende o minacik ellerine vurdugum kizim bugun
20 yasinda ve TIP fakultesi okuyor ablasi...
simdi evladlgima karsi cook sabirli oldugumu gordugunde..ki Onu oz kardesi gibi sever cunku onu beraber buyuttuk..
arada kiskanclik, ayirim yoktur..Ona ben den cook duskundur..ama yine der ki...

Anneee ama bana oyle davranmiyordun..hemen KIZIYORDUN..degil mi?? dediginde icimde kopan firtinalari bir bilseniz...
affet annecigim..gencligime, cahilligime, o zaman ki gurbetteki yanlizligima ver derim..
O da Bana Sarilir..biliyorum anne...der birbirimize sariliriz..
O beni cooktan affetmistir..ama Ben bazen kendimi affedemiyorum..
kendi evladima karsi 1,2 sene niye sanki daha sabirli, hosgorulu, cocukluguna, yasadigi doneme verememistim ki..
Tabii guclu olan BEN-dim..O zayifti..Buyuk olan BEN-dim o acizdi..Bana muhtac di..BANA mecburdu..
Sanki onu dovmeye HAKKIM vardi??Kim o HAKKI vermisti ki BANA ?
Cocuklar Bize Allah-in emanetti ..Allah-n emanettine boyle mi davranacaktim..
Allah-in emanettine HAKKI ile sahip olamamis!!agla..:,
Onun ihtiyaci olan sevgi, ilgi, merhamet, sabri, olgunlugu, anneligi, insanligi gosterememistim..
Ve Bir gun benim bu asabi halimi KIZIMA karsi sabirsiz davranisimi goren Annem..
9 cocuk dogurup buyuten bir insan tecrubesi ile sunu soylemisti...

"Ahh benim cahil, deli KIZIM cocuklarina karsi nasil davrandigina ,nasil ornek olduguna, nasil yetistirdigine
dikkat et!! cunku YARIN onlarin elinde ins. Allah izin verirse yaslanacak..onlar gibi cocuklasacaksin..
Allah-in ilahi adalettini de unutma..ne Ekersen onu da biceceksin"
Hayirli gunler kardesim..
acilangul1
 
Üst Alt