- Katılım
- 22 Şubat 2011
- Mesajlar
- 983
- Tepkime puanı
- 16
<center>Sustum
Sustukça ağladım, ağladıkça sustum Bir daha konuşmamak üzere
Daha evvelden bakılmaya kıyılmayan gözlere
Balıkçıların her seherde yakamozları gözlediği denizlere
and içip sukûta ve ahd edip sözlere
İncire, zeytine ve Tur-i Sîna'ya
Bir şehidin ardından ağlayan anaya
Çaresizlik içinde kıvranılarak edilen duaya
Bir muştu niyetine yarılan güneşe ve aya
Sukûtun kâr olduğu Sıdret'ül Münteha'ya
Kasem edip yaratılan zamana
Dağların yürütüldüğü an'a
Diyetimi ödeyip elif ve be'ye
Kapanıp seccadeye ve dönüp yüzümü Kabe'ye
Rahmetine sarıldım Elif diye
Ağladıkça sustum, sustukça ağladım
Ağladım…
Kara gözümde yaşları kurutmamak üzere…
Sühanı la’l olmuş dillere…
Adem’i Havva’dan ayıran dağlara…
Meryem’in topuğunu vurduğu toprağa…
Belkis’in altından tahtına…
Öksüz ve yetim çocukların bahtına…
Gazabı va’dettiğin ahdine…
Affı yaratan ve affeden kadrine…
Yaralanmış aşıkların sadrına…
Düşmüşüm bir Zümrüd ü Ankâ’nın ardına…
Yemin edip damarımdaki kana…
Ve kutsal deyip başıma sürdüğüm “nân”a…
Bütün umudumla sarılıp o esrarlı “kün fe yekûn”a…
Açıp ellerimi Rahman’a…
Bel bağladım imana…
Ta ki beni atmasın yabana…
Yabana ne verirse versin, cemalin versin ya bana…
Yoksa bu acı onulmaz ana…
Ya bu ruhum cehennemde cayır cayır yana…
Ya benim gönlüm sade ve sadece ondan yana…
Sustukça ağladım, ağladıkça sustum </center>
Sustukça ağladım, ağladıkça sustum Bir daha konuşmamak üzere
Daha evvelden bakılmaya kıyılmayan gözlere
Balıkçıların her seherde yakamozları gözlediği denizlere
and içip sukûta ve ahd edip sözlere
İncire, zeytine ve Tur-i Sîna'ya
Bir şehidin ardından ağlayan anaya
Çaresizlik içinde kıvranılarak edilen duaya
Bir muştu niyetine yarılan güneşe ve aya
Sukûtun kâr olduğu Sıdret'ül Münteha'ya
Kasem edip yaratılan zamana
Dağların yürütüldüğü an'a
Diyetimi ödeyip elif ve be'ye
Kapanıp seccadeye ve dönüp yüzümü Kabe'ye
Rahmetine sarıldım Elif diye
Ağladıkça sustum, sustukça ağladım
Ağladım…
Kara gözümde yaşları kurutmamak üzere…
Sühanı la’l olmuş dillere…
Adem’i Havva’dan ayıran dağlara…
Meryem’in topuğunu vurduğu toprağa…
Belkis’in altından tahtına…
Öksüz ve yetim çocukların bahtına…
Gazabı va’dettiğin ahdine…
Affı yaratan ve affeden kadrine…
Yaralanmış aşıkların sadrına…
Düşmüşüm bir Zümrüd ü Ankâ’nın ardına…
Yemin edip damarımdaki kana…
Ve kutsal deyip başıma sürdüğüm “nân”a…
Bütün umudumla sarılıp o esrarlı “kün fe yekûn”a…
Açıp ellerimi Rahman’a…
Bel bağladım imana…
Ta ki beni atmasın yabana…
Yabana ne verirse versin, cemalin versin ya bana…
Yoksa bu acı onulmaz ana…
Ya bu ruhum cehennemde cayır cayır yana…
Ya benim gönlüm sade ve sadece ondan yana…
Sustukça ağladım, ağladıkça sustum </center>