JavaScript devre dışı. Daha iyi bir deneyim için, önce lütfen tarayıcınızda JavaScript'i etkinleştirin.

Konuya cevap cer

Mesaj: <blockquote data-quote="Ekrem" data-source="post: 58303" data-attributes="member: 3">Yürüdüm yüreğimin yollarına sererek hıçkırıklarımı yağmur yağmur tomurcuklara yağdı gözyaşlarım en içli sevdalarla beslerken yüreğimi duygularımı aşkın denizine düşürdüm acılarki zemheri kadar karlı, bir yol gibi uzun kimseler görmesin diye gözlerimde sel sel taşan yalnızlığı kimseler duymasın diye ışık sızmayan bir bodrumun karanlığına gömdüm sesimi ey dedim sustum hey dedim sustum ah dedim sustum vay dedim sustum unutsun yollar beni unutsun güvercinim öldüm kirletilmiş gökyüzüne savurarak hayallerimi yükleyip cesedimi yüreğimin ağrılarına kayboldum korkunç uğultusunda rüzgarların acının sevinçle kucaklaşacağı zamanlara saklamak için özyaşlarımı bir yıldızın karanlığa gözkırpacağı gecelere bırakıyorum yaralarımı dertlerimi denizlere salıyorum ki gemiler alıp gitsin uzak kıyılara Ey hayat kırgınım hüznüm yırtık gömlek gibi durur her gece sırtımda kırılgan bakışlarımda hüzün sızıyor aynalara her gece ne kimselere anlatacak bir öyküm var mutlulukla başlayan ne de bir sevinç, gözlerimde bahar yeşili umutlar taşıyan şimdi mutsuzum avuntusuz ve suskun şiirlerimi dudağında yitirdim aşkın ey dedim sustum hey dedim sustum ah dedim sustum vay dedim sustum unutsun yollar beni unutsun güvercinim ey gecelerinde kahrolduğum hayat sokaklarında sırılsıklam ıslandığım şehir artık bu yerlere sığamıyorum gökyüzünde katar katar turnalar göçüyor sılama turnalar gidiyor ben kalıyorum uyku tutmuyor geceleri yitik düşlerimin gölgesine sığınıyorum gölgeler gidiyor ben kalıyorum bilki göçmen hiç bir kuş uçamaz kanatları kırıksa hasretim ince bir yoldur yangınlara kırıldı kendime saklaya saklaya içimdeki gül tut ellerimden alıp beni sevinçlere götür ikigözüm vefasız dünyanın ihaneti bittirir beni ardına saklanacak bir gölgemde yok sevinçler dağıtırken acılar toplayan bir çardak kuşuyum şimdi şimdi ömrüm, saçlarım kadar karlı ve puslu hüzünlü bir ırmaktır şimdi yanaklarımda yüreğime akan bilki artık hiç bir şey avutmuyor beni şefkatine sığındığım sıcak bir kucak bile ezilmiş gelinciklerin çığlığında gizledim sesimi ve gözyaşımı kırların ürperişi gibi dökülüyor dudağımda sözcükler hıçkırıklar boğazıma tıkanıyor her defasında her defasında dudağımda binlerce şiir kanar her defasında içimde binlerce şiir yanar ah yaralı güvercinim içime vurma kanatlarını ya topla git yaralı kanatlarını içimden ya gittiğin yere benide götür... burada kimse aldırmıyor sevdalara artık duygular mı köreldi? biz mi yetimiz ah acının ve aşkın kesiştiği yerde avcıların sarp kayalara sürdüğü iki ceylan gibi yaralı kaldık tutup kime anlatsak acıyan yanlarımızı yaralarımız ağıt olur uçar gökyüzünün böşluğuna yüreğimin içini sevgi ile doldurup yakmak geçiyor içimden ve sabahın seher yellerine savurmak küllerini kurtulmak için prangalardan bilirimki yaşamak saralı bir sancıdır sancıyan yaralara ey dedim sustum hey dedim sustum ah dedim sustum vay dedim sustum unutsun yollar beni unutsun güvercinim ah yaralı güvercinim yüreğimin ince sızısı benim gidiyorum işte hep üşüdüğüm bu hayat sahnesınde gözlerimde iki yetimlik ah gidiyorum yolculuklara hüzün rengi veren şiirlerle kan rengi şarkılar bırakıyorum kalanlara gölgemde yok arkasına saklanayım sayki ben hiç ağlamadım, gülmedim hiç ateşe tutmadım yüreğimi tatmadım sevgiyi, acıyı, ihaneti sayki ben hiç doğmadım, ölmedim yokum artık yokumsayın beni ölmüş gibi değil, hiç doğmamış gibi </blockquote>

Adı

İnsan doğrulaması: Günün ilk namazı hangi namazdır