JavaScript devre dışı. Daha iyi bir deneyim için, önce lütfen tarayıcınızda JavaScript'i etkinleştirin.

Konuya cevap cer

Mesaj: <blockquote data-quote="Elifgül" data-source="post: 48703" data-attributes="member: 1043">Sustum… Öylesine… Bir nefeste… Aheste…  Varsın güller açılmasın bundan sonra… Varsın olsun! Eksik olsun… Çoklar  aza, anlar hiçliğe, canlar ecele devrile dursun… Koygar şahinler  uçurmam bundan gayrı, turna kanadıyla yaralanmış göklerimde… Kıyılmış ne  varsa beyhudedir bundan böyle… Sustum… Dertli kalem… Artık sen söyle! Sustum… Bu vakte kadar, söz kalesinin burçlarında niçin mahpustum? Viran  olmanın noksan kıldığı bir tutam acıyla, mürekkep renginde içimi  kustum… Siyahın üstüne renk tanımakla yapılan hatayı, saçımda an be an  artan aklardan öğrendim… Ve öğrendim susmayı, akıtmaya kıyamadığım  sağanaklardan… Uyan ey zaman! Bedel iste bitirdiğim yarınlardan… Sustum… Kelamın koridorlarında infilak eden sedamı, yunmuş yıkanmış  kızıllıklara yar eyledim… Sustum ve nihayet kar eyledim… ıncecikten bir  sızıyla inlerken neyler, son sözümü, sona ermeden evvel suskunluk  alfabesiyle söyledim… Evet! Belkide bir zamanlar meyustum… Ama korkmayın  artık… Sustum… Sustum… Sustum… Cana, canana, zamana, mekana, zekana, korkana, yürek burkana,  gökten sarkana, yerle bir olan arkana… Tuş oluşunu gördüm, sustum…  Yaratık mesabesine indirgenmişlerin haliyle sustum! Tersine açan bir  çiçek gibi, topladım yapraklarımı gün ışığından, goncamın içine pustum…  Sustum… Sustum… Sustum… Olmayan saygının kaygısını çekerek… Bağrımdaki çorak toprağa  Mecnun’un efkarını ekerek… Bir ceylanın toynaklarıyla ezildim, geçip  gitti sekerek… Ormanlar uğuldadı gözümdeki son billuru da dökerek…  Hıçkırmak istedim olmadı, sendeledim olduğum yere çökerek… Harman vakti  bir başak kesildim, biçmekten imtina etmeyen kader adlı orağın önünde  boyun bükerek… Sustum… Sustum… Konuş deseler de… Söz gümüşünü biriktiririm artık yamalı  keselerde… Özüm her ne kadar kavrulsa da, Leyla menşeli vesveselerde…  Veya… Kısıtlamış hülyalarım, açı ortayını yitirse de lüzumsuz  hendeselerde… Söz dedim ya… Hani ağlamaklı baktığında kelam kesilen  mevzu… ışte o artık bundan böyle, sözü geçmez köselerde… Sustum…  Hakikatte susmak dil çeliğini örseler de… Neyse… Sustum… Sustum… Gemiler kalkıyordu limandan… Fora yelkenlerin kirlettiği  simandan, bir hüzün aksetti sonra… Küçük bir çocuk çehresiyle kanadı  ufkun derinlikleri… ıçimdeki ateşler terk ederken o ıtri serinlikleri…  Yaseminler de bivefa, kokmayınca bu bahar! Hanımeli saltanatını  devirince Akdeniz’in rutubet kokan nefesi… Ansızın yıkılınca zincirlere  hükmeden aslanların kafesi… Sustum… Sustum… Sebepsiz yere… Ruhum yara bere… Eyvahları yollamadan mutebere… Biliyor musun ah aziz dostum… Ben sustum.Alıntı..</blockquote>

Adı

İnsan doğrulaması: Günün ilk namazı hangi namazdır