Susan olmalı, nasipte karar kılmalıyım!

Ne vakit
hak için çırpınsam..

Hakikatine
malik olmadan
hıçkırıklar içinde ağlasam

Günyüzüne
hasret umutlar için, ruhun
ve kalbin lisanıyla konuşsam

İsmicelalin sıfatlarını
anlamak ve idrakiyle yaşamak
için iradem adına yakarsam

Önyargıyla, önbilgi bir midir
Ruh ve akıl zaten ne için ikram
edilmiş bir lütfun gerekçesidir

İlme malik
olmadan düşünmek
nasıl izanıma dirlik verecektir,
feraset için ihlas ferdir

Ruhun ve kalbin
Rabbine kul olmak...

İnsan için
en zaruri fazilettir,
imansız gönül köledir

Arafta
olmayı söyle kim diler

Muvazeneye
muhtaç bir hal niçin med cezir
misali devran içinde ki galiledir

İnsan emin
oldukça kuvvetli ve davasının
vecdi için ceht eden bir hahif nefestir

Nefsine esir olan kul,
kimin hakkı için kendinden geçen
divanedir, ömür müddetli değil midir

Hazanı seyret,
kuruyan yaprağa muhabbet et

Sinesinde barındırdığı
nice umutların melalini sessizce
zikret, teslimiyetine icabet et

Kanadı kırılmış kuşun
çığlığını duyunca, sokakta
kalmış sabinin mahzunlaşan umuduna

Hicran içinde
ve ibretin şirazesinde
sinenin derinliğinde göster ülfet

Korku
ecele fayda etmez, gam
ve keder nasibi ötelemez

Farkı
fark etmeyen bir kalp
hakkı yla zikredemez

Hangi hevesin
turabında hemhal oluyorsan

Keyfiyetine dalıp
kendinden geçmeyi...

Şayet marifet
sayyorsan aldanırsın,
mesuliyetten asla kaçamazsın

Bahtın kapısı
her an çalınır, vesileler içinde
gizlidir bekleyen bela ve iradey-i kader

Ne vakit uyursan uyu,
ruhun ve kalbin her zaman
teyakkuzda olmalıdır,
hakk edasını bekler

Aşk,
dirişilin, feyzin, hakikatin
mizanında ki nasiptir

İnsan, kul olmak için
hakikatin şirazesinde
umutla niyaz eden nazenindir

İman taat etmeden,
muhtaçlığını bilmeden...

Ruhunu ve aklını
bahşeden Rabbine muhabbet
etmeden vucut bulmaz, taklidin süretidir

Nefsten
nükseden her heves badiredir,
keyfiyet için cazip gelen melanettir,
kalbini lekeler



Mustafa CİLASUN