Söyle bana ne oldu, kalbimi hicran vurdu!

Gözyaşlarım hiç durmadı
Hasret sineme ne derin bir sızı bıraktı,firkatin ruhumdaydı
Ne müşkil bir sancıymış yıllarca peşimi bırakmadı, yalnızlığın ahını yaşattı
Nereye baksam göçüp gidene ağlasam, ruhumun hicranıyle başbaşa kalsam ne ahtı

Ne zaman andımda seni
Derin bir keder alıyor yüreğimi, yaşadıttığın çaresizliği
Yadımla gelen ümitleri, hazanı anlatan elemimi, sessizleşen hal fakirliğimi
Kime anlatırdım, hasretin sahrasından çıkmak için bahtımın kalemine sığındım

Çaresiz sabır diledim
Kanaat etmeyi öğrendim,kaderi ben yazmıyorum dedim
Kalbimin sahibine iltica ettim,yarab sen bilirsin dedim,lal olan halimi söyledim
Bilmem ki daha başka ne yapabilirdim hülyalarınla mı bu ömrümü tüketmeliydim

Hiç sevdanın karası olur mu
Aklıma tutukluluk yaşatan an ve zaman hala vurgun mu
Alıp götüren lahza idrakim için sorgu mu,bu ruhumun tufanı hiç yargılamır mı
Kime teslim olmalıyım yüreğimin ahından arınmalıyım hakikat aşkına akmalıyım

İşte o vakit dirilmeliyim
Ne kadar yeisim varsa, elemin şadı sinem için arsa, nihayetinde kurtuluş vuslatta
İhmal ettiğim, ibretiyle nefeslenmediğim, nefesi lekelerim, karşıma çıkacak acıysa
Vecdiyle filizlenmeliyim, inayet ve ihsanın ne olduğunu öğrenmeliyim, aşk farkıyla

Hiçbir vakit heves biter mi
Nefsim nizama ermedikçe kemal sıfatıyla refakat eder mi,iradem azimet içinde mi
Farkı fark ettiren idrakim ruhumun yetisi değil mi, kalbin inşiraha aç, hak değil mi
Artık ne söylersen söyle kabulumdür, o firkatin farkı fark ettiren suhulet esinimdir



Mustafa CİLASUN