Sevgi (Cüneyd Suavi)

ömr-ü diyar

Uzman Kardeşimiz
Üyemiz
Katılım
23 Nisan 2011
Mesajlar
3,345
Tepkime puanı
25
Küçük kız, annesiyle birlikte çarşıya çıkmıştı. Okulları üç gün önce açıldığından, alınacak bir sürü şeyler vardı. O sırada yola şöyle bir baktığında, sanki büyülenmiş gibi yürümeyi bıraktı. Hızla geçen arabaların arasında, bir adamla kız çocuğu dikkatini çekmişti. İkisi de bir bisikletin üstündeydi. Arkadaki kız, küçük kızla aynı yaşlarda olmalıydı. Ve sırtına da eski bir çanta asılıydı. Babasına sıkı sıkı sarılmış vaziyette; soğuktan rengi değişen yanaklarını, bir yastığa koyar gibi, yine onun sırtına dayamıştı. Adamın ara sıra yana dönerek söylediği sözler, küçük kızı kıkır kıkır güldürüyordu.
Kaldırımda duran kız, bisikletin arkasından bakıp dururken, annesi bu hâlini fark ederek:
-Evdeki bisikletler yetmedi her halde, diye söylendi. Ama eğer beğendiysen baban ondan da alır.
-Ben bisiklete değil, onun arkasındakine baktım, dedi kız. Babası onu güldürüp duruyor.
Kadın, bu sözleri sanki hiç duymamıştı. Kızın süslü şapkasını biraz düzeltip:
-Çocukların okula nasıl gittiğini, kendi gözlerinle gördün, diye çıkıştı. Bu kışta kıyamette, birçoğu bisikletle, kimisi de yürüyerek yollara dökülüyor. Oysaki baban, işine giderken fedakârlık gösterip, seni mersedesiyle bırakıyor.
Kızın gözü hâlâ bisikletteydi.
Kadın, yine alaycı bir tavırla:
-Babana söyleyelim, seni de bir bisikletle götürsün, dedi. Ne de güzel olur, öyle değil mi?
Küçük kız, gözlerini annesinden kaçırıp:
-Bunu çok isterdim, diye karşılık verdi. Belki de öylelikle babama sarılırdım.
imgsize.php
 
Üst Alt