- Katılım
- 22 Şubat 2011
- Mesajlar
- 9,111
- Tepkime puanı
- 81
SECİYYE:
Ahlâk, tabiat, huy
Bir insan İslâm âlimlerini görüp, doğru yolu öğrendikten sonra yolunu şaşırırsa, bu onun seciyyesinin bozukluğundandır (İmâm-ı Rabbânî)
SEDD-İ ZÜLKARNEYN:
Kur'ân-ı kerîmde Zülkarneyn adıyla bildirilen peygamber veya evliyâ olan mübârek bir zâtın, Ye'cûc ve Me'cûc için yaptırdığı sed
Allahü teâlâ âyet-i kerîmede Sedd-i Zülkarneyn ile ilgili meâlen şöyle buyurdu:
(Zülkarneyn) Sonra yine bir yol buldu (doğudan kuzeye gitti) Nihâyet iki dağ arasına ulaştığı zaman onların önünde hemen hiç söz anlamayan bir kavim buldu Onlar (tercümanları vâsıtasıyla); "Ey Zülkarneyn! Ye'cüc ve Me'cûc tâifesi (topluluğu) bu yerde fesat (kâtil, tahrip, zirâatı telef) edicilerdir Acabâ biz sana masrafını tâyin etsek de bizimle onların arasında sed yapsan" dediler (Zülkarneyn); "Rabbimin bu işte bana verdiği kudret, sizin vereceğiniz harâç ve masraftan hayırlıdır Haydi siz bana (bedenî) kuvvetle (ve lâzım olan âletlerle) yardım edin de, sizinle onların arasına sağlam bir set yapayım Bana demir kütleleri getirin" dedi Tâ ki, iki yanı (iki dağın arası) eşit oldu Sonra (çalışanlara) üfleyin (körüklerle ateşi tutuşturun) dedi Nihâyet o (demir) ateş gibi olunca; "Getirin bana üstüne erimiş bakır dökeyim" dedi Artık (Ye'cûc ve Me'cûc kavmi) onu aşmaya güç yetiremedikleri gibi, onu (duvarı) delip geçmeye de kâdir olamadılar (Zülkarneyn) "İşte bu (Sedd-i Zülkarneyn) Rabbimin va'di geldiği vakit (kıyâmet yaklaştığı zaman) ise, o bunu dümdüz yapar Rabbimin va'di bir haktır (Kehf sûresi: 92-98) Eğer maksûd eserse mısra-ı berceste kâfidir Aceb hayretteyim ben Sedd-i İskender husûsunda
(Koca Râgıb Paşa)
SEFÂHET:
Aklın az ve hafîf olması Malını dînin ve aklın beğenmediği yerlere sarfetme Lüzumsuz harcama Süse, eğlenceye ve her türlü kötülüğe, harama düşkünlük Akıl azlığı
Sefâhet kalb hastalıklarındandır Sefâhet aklın az ve hafîf olmasındandır İnsanı israfa alıştırır (İmâm-ı Birgivî)
Aklı olmayan delidir Aklını kullanmıyan sefihtir Akla uygun iş yapmamak sefâhettir (İmâm-ıRabbânî)