- Katılım
- 14 Eylül 2011
- Mesajlar
- 288
- Tepkime puanı
- 0
Sahibine yollanmamış mektuplarla dolu çekmecem.. İçimde yığın yığın cümlelerim var dile düşüremediğim..Gözlerimde ki sağnakları durdurdum artık ıslanmıyor yanaklarım yerli yersiz.. Güçlü olmalıyım değil mi? Yada olamıyorsamda güçlü görünmeli..Sandığın gibi beceriksiz değilmişim bak ne kadar güzel rol yapabiliyorum..
Gece olmuş..Geçen zamanın farkında bile değilim oysa.. Neden Senden başka bişey düşünemiyorum ben.Neden vaktim , günüm , gecem Sen oluyorsun.. Öfkelerime yenik düşüp sağı solu yıkmalı , dağıtmalıydım aslında bilsen bunu yapabilmeyi ne çok isterdim. Ama herşeyi yutup , susup saklanıyorum kendi içimde bir kuytu köşeye.. Sessiz çığlıklar atıyorum ..Kendi içimde kendimi boğuyorum.. Neden böyleyim, neden beceriksizim,neden cesaretsizim.. Neden bu tepkisizlik..
Farkında değilim ama hep aynı şarkı çalıyormuş saatlerdir..Kendimden geçmişim dalmışım derin düşüncelere.. Ben böyle çaresizken Sen nasıldın acaba? Aklına geldim mi hiç ne bilim düşündün mü kısacıkta olsa bir an için ? Yok yok..Sen sadece kendini düşünürdün benimkiside yersiz bir hayal işte..
Ne kadar güçlü görünmeye çalışsamda ve ne kadar nefret dolu Seni görsem ne olurdum acaba.. Bi kaç sözüne herşeyi unuturdum belki..Belki gururuma sığınır yüz çevirirdim. Belki.. Belki... Aslında Sen biliyorsun ki beni.. Beni bildiğinden değil mi her canımı alışında pişman ve masum , ağlamaklı maskeni takıp bana gelmen..Senin unuttuğumu sandığın o acılar içime işleniyor , parça parça söküp alıyor en temiz yanlarımı bilmiyorsun..
Çok yorulmuşum oyunlarından .. Kolum , kanadım yok gibi , dökülüyorum.. Bir yanım gel desede bir yanım sana çok kırılmış belli.. Keşke maskelerinden sıyrılıp bi kerede beni şaşırtıp tertemiz gelsen.. Birlikte öldürdüğümüz masumiyetimizi belki diriltebilirdik beceremediğimiz sevgiye ulaşarak..
Seni bekliyorum ben.. İçimde biriktirdiklerimin ardına saklandım..İsyanlarım sahipsiz kaldı ve cümlelerim.. Ve kızgınlıklarım.. Bul beni.. En temiz hislerinle gel al beni.. <!-- / message -->
Gece olmuş..Geçen zamanın farkında bile değilim oysa.. Neden Senden başka bişey düşünemiyorum ben.Neden vaktim , günüm , gecem Sen oluyorsun.. Öfkelerime yenik düşüp sağı solu yıkmalı , dağıtmalıydım aslında bilsen bunu yapabilmeyi ne çok isterdim. Ama herşeyi yutup , susup saklanıyorum kendi içimde bir kuytu köşeye.. Sessiz çığlıklar atıyorum ..Kendi içimde kendimi boğuyorum.. Neden böyleyim, neden beceriksizim,neden cesaretsizim.. Neden bu tepkisizlik..
Farkında değilim ama hep aynı şarkı çalıyormuş saatlerdir..Kendimden geçmişim dalmışım derin düşüncelere.. Ben böyle çaresizken Sen nasıldın acaba? Aklına geldim mi hiç ne bilim düşündün mü kısacıkta olsa bir an için ? Yok yok..Sen sadece kendini düşünürdün benimkiside yersiz bir hayal işte..
Ne kadar güçlü görünmeye çalışsamda ve ne kadar nefret dolu Seni görsem ne olurdum acaba.. Bi kaç sözüne herşeyi unuturdum belki..Belki gururuma sığınır yüz çevirirdim. Belki.. Belki... Aslında Sen biliyorsun ki beni.. Beni bildiğinden değil mi her canımı alışında pişman ve masum , ağlamaklı maskeni takıp bana gelmen..Senin unuttuğumu sandığın o acılar içime işleniyor , parça parça söküp alıyor en temiz yanlarımı bilmiyorsun..
Çok yorulmuşum oyunlarından .. Kolum , kanadım yok gibi , dökülüyorum.. Bir yanım gel desede bir yanım sana çok kırılmış belli.. Keşke maskelerinden sıyrılıp bi kerede beni şaşırtıp tertemiz gelsen.. Birlikte öldürdüğümüz masumiyetimizi belki diriltebilirdik beceremediğimiz sevgiye ulaşarak..
Seni bekliyorum ben.. İçimde biriktirdiklerimin ardına saklandım..İsyanlarım sahipsiz kaldı ve cümlelerim.. Ve kızgınlıklarım.. Bul beni.. En temiz hislerinle gel al beni.. <!-- / message -->