- Katılım
- 26 Temmuz 2011
- Mesajlar
- 19,432
- Tepkime puanı
- 185
Rabbim!! yüregimden bu acıyı kim silecek benim?
kim yıkayacak yüregimin içini? kim yıkayacak acılarla dolup taşan kalbimi?
Yâ Esâfa Alâ Yusûf ...( Neredesin Yusûf )
Öyle bağlanmıştı ki Züleyha, yüreğinde hararetler kavruluyor, atardamarlarından hep aynı ses geliyordu “ Yusûf “ “ Yusûf “…
Ne hikmet Yusuf’un atıldığı kuyuya “cubb” ismini verir Kur’an. Yakub’un ve Züleyha’nın aşkına da “Hubb” der aynı kitap. Yusûf aslında kuyuya değil, Aşk’a atıldı. Herkes severken imtihan olur, Yusûf sevilirken imtihan olan bir masumdur.
Yakup Sever kuyuya düşer, Züleyha sever zindana düşer …
Gün olur Züleyha deliye döner, bir haller olur ona, aşkından sabırsızlığa düştüğü bir vakittir o an, korkar Züleyha aşkının anlaşılmasından, çağırır hemen Yusûf’u, uzak etmek ister gözünden, çarşıya, pazara, bahçeye gönderir “git Yusûf” der “git” ve Yusûf dönünceye kadar ağlar ağlar, kan ağlar Züleyha…
Züleyha gözü kara bir deli sevda, Züleyha bağrından yanardağ fışkıran ejderha …
Yusûf zindana atılır, bilmezler ki Züleyha da simsiyah bir zindanın içinde, bir başına yapayalnızdır... Yusûf üşüdükçe zindanın dehlizlerinde, Züleyha yanar. Zaten yangının adı Züleyha…
Yollarına altınlar saçılan kadın şimdi dilden dile dolaşandır, “Kimi kölesine tutulmuş deli” der, kimi de bu sevda ölmekten beterdir” der...
Ama Züleyha’ya ne çare ki kelimeler sırtlanmıyor yükünü, derdine derman yok o diyarda, ne saray görüyor gözü, nede herhangi bir şey… Yusûf der başka bir şey demez Züleyha…
Aynaları parçalayan kadın, ne yana dönse Yusûf, ne yana baksa Yusûf…
Artık Züleyha, bütün mal varlığını Yusûf’tan getirilen haberlere bağışlar...
İçinde Yusûf sözü geçen her cümleye, her habere bin altın feda eder… Dadısı onu uyarır, böyle yalan haberlere varını, yoğunu dökmesin ister, “ Dadıcığım der Züleyha, biz dosttan gelen yalan habere canımızı verirken, ondan gelecek hakiki bir söze cihanı veririz” …
Aşk, belasız olmaz, Aşk, bedelsiz olmaz… Aşk hesap edilen değil, isabet edendir …