Ana sayfa
Forumlar
Yeni mesajlar
Forumlarda ara
Neler yeni
Yeni mesajlar
Son aktiviteler
Giriş yap
Kayıt ol
Neler yeni
Ara
Ara
Sadece başlıkları ara
Kullanıcı:
Yeni mesajlar
Forumlarda ara
Menü
Giriş yap
Kayıt ol
Install the app
Yükle
Ana sayfa
Forumlar
İSLAMİ PAYLAŞIMLAR
Hz. Muhammed (s.a.v)
Peygamberimiz (s.a.v) 'in Örnek Hayatı
Peygamberimizin Şakaları
JavaScript devre dışı. Daha iyi bir deneyim için, önce lütfen tarayıcınızda JavaScript'i etkinleştirin.
Çok eski bir web tarayıcısı kullanıyorsunuz. Bu veya diğer siteleri görüntülemekte sorunlar yaşayabilirsiniz..
Tarayıcınızı güncellemeli veya
alternatif bir tarayıcı
kullanmalısınız.
Konuya cevap cer
Mesaj
<blockquote data-quote="Ekrem" data-source="post: 11470" data-attributes="member: 3"><p style="text-align: center"><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">PEYGAMBERİMİZİN ŞAKALARI</span></span></em></strong></p> <p style="text-align: center"></p> <p style="text-align: center"><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"><img src="https://www.sevde.de/ROS2BAR1.gif" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" /></span></span></em></strong></p> <p style="text-align: center"></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">Peygamber Efendimiz, Allah'ın elçisi olması dolayısıyla ciddi, vakarlı, ağırbaşlı, heybetli bir insandı. Bu hali zaten normaldi. Çünkü taşıdığı görev, üstlendiği vazife bunun gereğiydi. Ancak her haliyle o da bir insandı. Hem de çok cana yakın...</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">Herkese samimi ve içten davranırdı. Zaman olur, şakalaşır, tatlı ve güzel bir hava oluştururdu. Çünkü başka türlü olsaydı, insanlar Peygamberimize yanaşamazlar, ona soru bile soramazlardı.</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">Zaten insan her zaman ciddi ve ağır meseleleri konuşamaz, bazen ortamın yumuşatılması, insanların rahatlatılması gerekir.</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">Herkes gibi Peygamberimiz de şaka yapar, lâtifeli konuşur, ama hiçbir zaman yalan söylemezdi. Çünkü şaka yollu da olsa, yalan yalandır.</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">Ebû Hüreyre'nin rivayetine göre Peygamberimiz şöyle buyurmuşlardır:</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">"Kul şaka ile de olsa yalanı, doğru bile olsa lüzumsuz tartışmayı bırakmadıkça tam inanmış bir mü'min olamaz."</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">Peygamber Efendimiz bir yandan yeri geldikçe şaka yaparken, diğer yandan da Sahabîlerin yersiz şaka yapmamaları konusunda uyarıda bulunurlardı.</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">"Arkadaşlarınla ağız kavgası yapma, bir söz verip de tutmamazlık etme."</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">Etrafındakiler sordular:</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">"Yâ Resulallah, siz de şaka yapıyorsunuz."</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">Çelişkili gibi görünen bu durumu Peygamberimiz şöyle cevapladı:</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">"Evet, ben de şaka yaparım, fakat şaka yaparken bile sadece hakikati söylerim."</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">Bunun yanında, Peygamberimiz insanlarla alay etmez, hafife almaz, dalga geçmez, küçük düşürmez, mahcup etmez, zor durumda bırakmaz, "işletme" gibi olumsuz tavırları hoş karşılamazdı.</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">Peygamberimizin yaptığı şakalar yerli yerinde ve mesaj doluydu. Lüzumsuz ve yersiz değildi. Daha çok gönül alıcı ve sevindirici şakalar yapardı. Çocuklarla, hanımlarıyla, yaşlı ve kimsesiz kişilerle şakalaşması bu türdendi.</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">Peygamberimiz çocukları çok severdi. Onlarla ilgilenir, sevindirirdi. Çocuklar Peygamberimizden hiç kaçmazlar, nerede görseler hemen yanına gelirler, çevresini sararlardı.</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">Enes bin Mâlik anlatıyor:</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">"Peygamber Efendimiz insanların en güzel ahlâklısı idi. Benim Ebû Umeyr adında küçük bir kardeşim vardı. Peygamber Efendimiz bizim eve gelerek onu gördüğünde,</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">"Ebû Umeyr'i üzgün görüyorum, sebebi nedir?" "Babam, 'Yâ Resulallah, oynadığı nugayr kuşu öldü' dedi.</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">(Nugayr, serçeye benzeyen kırmızı gagalı bir kuştur.)</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">"Bundan sonra Peygamber Efendimiz, Ebû Umeyr'i ne zaman görse;</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">"Ebû Umeyr ne oldu senin nugayr?' diye takılırdı."</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">Hazret-i Enes'in kendisi de Peygamberimizin hizmetine on yaşlarında iken girmişti. Bir defasında Efendimiz kendisine:</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">"Ey iki kulaklı adam" diye takılmıştı.</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">Peygamberimiz aile içinde mükemmel bir eş, şefkatli ve sevimli bir babaydı. Zaman zaman eşleriyle de şaka yapar, onlarla olan samimiyetini geliştirirdi.</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">Hazret-i Âişe genç ve zeki bir hanım olduğu için Peygamberimiz ona ayrı bir ilgi gösterirdi.</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">Hazret-i Âişe anlatıyor:</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">"Ben zayıf, ince belli genç bir hanımdım. Bir seferde Peygamberimizle birlikte bir yolculuğa çıktım. Peygamberimiz bir yerde Sahabîlere:</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">"Siz ilerleyin" dedi. Onlar gidince ikimiz arkada yalnız başına kaldık. Bana:</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">"Gel seninle yarışalım" dedi ve koşmaya başladık. Ben kendisini geçtim.</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">"Aradan birkaç yıl geçmişti. Yine onunla birlikte bir yolculukta iken bir yerde Sahabîlere:</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">"Siz ilerleyin" dedi ve ikimiz yalnız kaldık.</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">"Gel yarışalım" dedi. O zamanlar ben kilo almıştım. Önceki yarışmayı da unutmuştum. Koşmaya başladık. Fakat bu sefer de o beni geçti. Gülümseyerek:</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">"Bu defaki benim seni geçişim, o gün beni geçişine bedel olsun' buyurdu."</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">Peygamber Efendimizin kendi aile içindeki bir latifesini de Numan bin Beşir rivayet ediyor:</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">"Bir gün Hazret-i Ebû Bekir, Peygamber Efendimizin huzuruna girmek için izin istedi. Kızı ve Peygamberimizin hanımı Âişe'nin Efendimize bağırdığını işitti.</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">"Resulullaha nasıl bağırırsın?' diye elini kaldırarak bir tokat atmaya davrandı. Fakat Peygamberimiz bırakmadı. Ebû Bekir kızgın olarak ayrıldı, çıktı.</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">"Ebû Bekir çıktıktan sonra Peygamber Efendimiz Âişe' ye:</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">"Gördün mü, seni nasıl kurtardım adamın elinden...' dedi.</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">"Aradan birkaç gün geçtikten sonra Ebû Bekir tekrar müsaade isteyerek Peygamberimizin huzuruna girdi. Bu sefer Efendimizle Âişe'yi barışmış görünce sevindi ve Peygamberimize dönerek şöyle dedi:</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">"Beni nasıl kavganıza kattıysanız, barışınıza da katar mısınız?"</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">"Peygamberimiz:</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">"Kattık, kattık' buyurdu."</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">Peygamberimizin aile içinde şöyle bir latifesi de olmuştu:</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">Adamın biri Peygamberimizin amcasıoğlu Abdullah bin Abbas'a sordu:</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">"Peygamber Efendimiz şaka yapar mıydı?"</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">"Evet, yapardı."</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">"Şakalarından bir örnek verir misiniz?"</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">"Bir gün hanımına bol bir elbise giydirdikten sonra;</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">"Güle güle giy, Allah'a şükret ve gelinler gibi yerde sürü' diye takıldı."</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">Peygamberimiz kimsesiz, fakir, yoksul, herkesin yüz vermediği, ilgilenmediği insanlarla küçük şakalar yapar, kalplerini kazanırdı.</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">Enes bin Mâlik anlatıyor:</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">"Bir gün adamın biri Peygamber Efendimizin huzuruna geldi ve kendisinden bir binek hayvanı istedi.</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">"Peygamberimiz ona, 'Peki, sana bir dişi deve yavrusu vereyim mi?' diye takıldı.</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">"Adamcağız, 'Yâ Resulallah, ben sizden bir binek istiyorum, dişi deve yavrusunu ne yapayım?"</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">"Peygamber Efendimiz gülerek:</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">"Bütün develer dişi deve yavrusu değil midir?' buyurdu."</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">Peygamberimizin dadısı ve Zeyd bin Hârise'nin hanımı Ümmü Eymen, bir gün Peygamber Efendimize gelir ve onu evine davet eder:</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">"Yâ Resulallah, beyim sizi davet ediyor."</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">"O da kim, hani şu gözlerinde beyazlık olan adam mı?"</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">"Beyimin gözlerinde beyazlık yok yâ Resulallah!"</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">"Evet, gözlerinde beyazlık var."</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">"Vallahi yok yâ Resulallah."</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">"Hiçbir insan yoktur ki, gözlerinde beyazlık bulunmasın."</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">Peygamberimizin buna benzer bir latifesini Hasan-ı Basrî Hazretleri rivayet ediyor:</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">Bir gün yaşlı bir kadın Peygamberimize gelerek:</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">"Yâ Resulallah! Cennete girmem için bana dua eder misiniz?" dedi.</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">Peygamber Efendimiz:</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">"Yaşlı kadınlar Cennete giremez" diye ona takıldı.</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">Bunun üzerine kadın ağlayarak oradan ayrıldı.</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">Peygamber Efendimiz, Sahabîlere:</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">"Gidin ona söyleyin, 'Sen Cennete yaşlı olarak giremezsin.' Cenab-ı Hak, 'Biz onları yepyeni bir yaratılışla yarattık da, eşlerine sevgi ile düşkün hep aynı yaşta genç kızlar yaptık' buyurmuyor mu?" (Vakıa Sûresi, 36.)</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">Peygamberimizin bir başka latifesini de Enes bin Mâlik'ten dinleyelim:</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">"Çöl halkından Zahir adında bir adam vardı. Zahir Peygamberimize her gelişinde kendi yetiştirdiği ürünlerden hediyeler getirirdi. Şehirden çöle döneceği zaman da, Peygamber Efendimiz ihtiyacı olan şeylerle onun heybesini doldururdu. Gelen hediyelere bu şekilde karşılık verdikten sonra da şöyle buyururdu:</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">"Zahir bizim çölümüz, biz de onun şehriyiz."</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">"Peygamberimiz Zahir'i çok severdi. Halbuki Zahir hiç de güzel değildi. Fizikî olarak son derece çirkin bir adamdı.</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">"Bir gün pazarda çölden getirdiği malları satmaya çalıştığı bir sırada Peygamber Efendimiz gitti, sessizce yaklaştı, Zahir'i arkasından kucakladı ve elleriyle gözlerini kapadı.</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">"Zahir tutanın kim olduğunu göremiyordu. Tutan kimse bıraksın' diye çabalamaya başladı. Bu arada göz ucuyla arkasından tutanın Efendimiz olduğunu anlayınca sırtını Peygamberimizin göğsüne iyice dayamaya başladı.</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">"Zahir'in bu neşeli hareketinden hoşlanan Peygamber Efendimiz yüksek sesle:</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">"Bu köleyi satıyorum, var mı alan?' diye seslenmeye başladı.</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">"Zahir boynu bükük, mahzun bir halde:</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">"Yâ Resulallah, benim gibi değersiz bir köleye vallahi</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">kuruş veren olmaz' deyince Peygamber Efendimiz: "Hayır, yâ Zahir, sen Allah katında hiç de değersiz</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">değilsin' buyurdu."</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">• • •</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">Avf bin Mâlik anlatıyor:</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">"Tebuk savaşında Peygamberimizin huzuruna gittim. Deriden yapılmış bir çadırın yanındaydı. Kapıdan selâm verdim. Selâmımı aldı ve bana:</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">"Buyur, gir' dedi.</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">"Bütün vücudumla mı gireyim?' dedim.</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">"Bütününle gir' dedi ve girdim.</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">"Çadır küçük olduğu için Avf şakayla, 'Bütün vücudumla mı gireyim?' demişti."</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">Böylece Peygamberimiz şakaya şakayla karşılık vermişti.</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">Bütün Sahabîlerin şahit olduğu bir latifeye de yer verelim:</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">Sahabîlerin içinde Nuayman adında çok şakacı birisi vardı. Yaptığı şakalar bazen aşırıya kaçardı. Fakat yine de Peygamberimiz onu anlayışla karşılardı.</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">Bir gün çölde yaşayan bedevi Araplardan birisi Peygamberimizi ziyarete gelmişti. Devesini Mescidin avlusuna bağlayıp içeri girmişti.</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">Sahabîlerden birisi deveyi görünce Nuayman'a:</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">"Şu deveyi kessen de etini yesek, eti çok özledik. Nasıl olsa Peygamberimiz devenin parasını ödeyecektir."</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">Nuayman da itiraz etmedi ve deveyi yere yatırdı, kesti ve başladı yüzmeye.</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">Devenin sahibi Peygamberimizin huzurundan çıkınca bir de ne görsün, devesinin derisi yüzülüyor.</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">"Eyvah! Devemi kesmişler" diye feryada başladı.</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">Peygamber Efendimiz dışarı çıktı:</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">"Bunu kim yaptı?" diye sordu.</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">"Nuayman yaptı" dediler.</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">Nuayman kaçmıştı. Peygamber Efendimiz Nuayman'ın peşine düştü, aramaya koyuldu.</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">Sonunda Duabaa adında bir kadının evinin bahçesinde buldu. Nuayman evin avlusundaki çukura girmiş, üzerini de hurma ağacı yaprağı ile örtmüştü.</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">Peygamberimiz eve girince birisi bir taraftan yüksek sesle:</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">"Biz onu görmedik" diyor, bir taraftan da parmağıyla Nuayman'ın saklandığı çukura işaret ediyordu.</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">Peygamberimiz gitti, onu çukurdan çıkardı. Nuayman'ın yüzü gözü toz toprak içinde kalmıştı. Peygamberimiz sordu:</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">"Niçin böyle yaptın?"</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">Nuayman:</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">"Yâ Resulallah, size burada olduğumu söyleyenler yaptırdılar bana..."</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">Peygamber Efendimiz bir yandan Nuayman'ın yüzünü gözünü siliyor, diğer yandan da gülüyordu.</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px">Peygamberimiz daha sonra deve sahibine devesinin parasını ödedi ve işi tatlıya bağladı.</span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p><p><strong><em><span style="font-family: 'Georgia'"><span style="font-size: 12px"></span></span></em></strong></p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Ekrem, post: 11470, member: 3"] [CENTER][B][I][FONT=Georgia][SIZE=3]PEYGAMBERİMİZİN ŞAKALARI[/SIZE][/FONT][/I][/B] [B][I][FONT=Georgia][SIZE=3][IMG]https://www.sevde.de/ROS2BAR1.gif[/IMG][/SIZE][/FONT][/I][/B] [/CENTER] [B][I][FONT=Georgia][SIZE=3] Peygamber Efendimiz, Allah'ın elçisi olması dolayısıyla ciddi, vakarlı, ağırbaşlı, heybetli bir insandı. Bu hali zaten normaldi. Çünkü taşıdığı görev, üstlendiği vazife bunun gereğiydi. Ancak her haliyle o da bir insandı. Hem de çok cana yakın... Herkese samimi ve içten davranırdı. Zaman olur, şakalaşır, tatlı ve güzel bir hava oluştururdu. Çünkü başka türlü olsaydı, insanlar Peygamberimize yanaşamazlar, ona soru bile soramazlardı. Zaten insan her zaman ciddi ve ağır meseleleri konuşamaz, bazen ortamın yumuşatılması, insanların rahatlatılması gerekir. Herkes gibi Peygamberimiz de şaka yapar, lâtifeli konuşur, ama hiçbir zaman yalan söylemezdi. Çünkü şaka yollu da olsa, yalan yalandır. Ebû Hüreyre'nin rivayetine göre Peygamberimiz şöyle buyurmuşlardır: "Kul şaka ile de olsa yalanı, doğru bile olsa lüzumsuz tartışmayı bırakmadıkça tam inanmış bir mü'min olamaz." Peygamber Efendimiz bir yandan yeri geldikçe şaka yaparken, diğer yandan da Sahabîlerin yersiz şaka yapmamaları konusunda uyarıda bulunurlardı. "Arkadaşlarınla ağız kavgası yapma, bir söz verip de tutmamazlık etme." Etrafındakiler sordular: "Yâ Resulallah, siz de şaka yapıyorsunuz." Çelişkili gibi görünen bu durumu Peygamberimiz şöyle cevapladı: "Evet, ben de şaka yaparım, fakat şaka yaparken bile sadece hakikati söylerim." Bunun yanında, Peygamberimiz insanlarla alay etmez, hafife almaz, dalga geçmez, küçük düşürmez, mahcup etmez, zor durumda bırakmaz, "işletme" gibi olumsuz tavırları hoş karşılamazdı. Peygamberimizin yaptığı şakalar yerli yerinde ve mesaj doluydu. Lüzumsuz ve yersiz değildi. Daha çok gönül alıcı ve sevindirici şakalar yapardı. Çocuklarla, hanımlarıyla, yaşlı ve kimsesiz kişilerle şakalaşması bu türdendi. Peygamberimiz çocukları çok severdi. Onlarla ilgilenir, sevindirirdi. Çocuklar Peygamberimizden hiç kaçmazlar, nerede görseler hemen yanına gelirler, çevresini sararlardı. Enes bin Mâlik anlatıyor: "Peygamber Efendimiz insanların en güzel ahlâklısı idi. Benim Ebû Umeyr adında küçük bir kardeşim vardı. Peygamber Efendimiz bizim eve gelerek onu gördüğünde, "Ebû Umeyr'i üzgün görüyorum, sebebi nedir?" "Babam, 'Yâ Resulallah, oynadığı nugayr kuşu öldü' dedi. (Nugayr, serçeye benzeyen kırmızı gagalı bir kuştur.) "Bundan sonra Peygamber Efendimiz, Ebû Umeyr'i ne zaman görse; "Ebû Umeyr ne oldu senin nugayr?' diye takılırdı." Hazret-i Enes'in kendisi de Peygamberimizin hizmetine on yaşlarında iken girmişti. Bir defasında Efendimiz kendisine: "Ey iki kulaklı adam" diye takılmıştı. Peygamberimiz aile içinde mükemmel bir eş, şefkatli ve sevimli bir babaydı. Zaman zaman eşleriyle de şaka yapar, onlarla olan samimiyetini geliştirirdi. Hazret-i Âişe genç ve zeki bir hanım olduğu için Peygamberimiz ona ayrı bir ilgi gösterirdi. Hazret-i Âişe anlatıyor: "Ben zayıf, ince belli genç bir hanımdım. Bir seferde Peygamberimizle birlikte bir yolculuğa çıktım. Peygamberimiz bir yerde Sahabîlere: "Siz ilerleyin" dedi. Onlar gidince ikimiz arkada yalnız başına kaldık. Bana: "Gel seninle yarışalım" dedi ve koşmaya başladık. Ben kendisini geçtim. "Aradan birkaç yıl geçmişti. Yine onunla birlikte bir yolculukta iken bir yerde Sahabîlere: "Siz ilerleyin" dedi ve ikimiz yalnız kaldık. "Gel yarışalım" dedi. O zamanlar ben kilo almıştım. Önceki yarışmayı da unutmuştum. Koşmaya başladık. Fakat bu sefer de o beni geçti. Gülümseyerek: "Bu defaki benim seni geçişim, o gün beni geçişine bedel olsun' buyurdu." Peygamber Efendimizin kendi aile içindeki bir latifesini de Numan bin Beşir rivayet ediyor: "Bir gün Hazret-i Ebû Bekir, Peygamber Efendimizin huzuruna girmek için izin istedi. Kızı ve Peygamberimizin hanımı Âişe'nin Efendimize bağırdığını işitti. "Resulullaha nasıl bağırırsın?' diye elini kaldırarak bir tokat atmaya davrandı. Fakat Peygamberimiz bırakmadı. Ebû Bekir kızgın olarak ayrıldı, çıktı. "Ebû Bekir çıktıktan sonra Peygamber Efendimiz Âişe' ye: "Gördün mü, seni nasıl kurtardım adamın elinden...' dedi. "Aradan birkaç gün geçtikten sonra Ebû Bekir tekrar müsaade isteyerek Peygamberimizin huzuruna girdi. Bu sefer Efendimizle Âişe'yi barışmış görünce sevindi ve Peygamberimize dönerek şöyle dedi: "Beni nasıl kavganıza kattıysanız, barışınıza da katar mısınız?" "Peygamberimiz: "Kattık, kattık' buyurdu." Peygamberimizin aile içinde şöyle bir latifesi de olmuştu: Adamın biri Peygamberimizin amcasıoğlu Abdullah bin Abbas'a sordu: "Peygamber Efendimiz şaka yapar mıydı?" "Evet, yapardı." "Şakalarından bir örnek verir misiniz?" "Bir gün hanımına bol bir elbise giydirdikten sonra; "Güle güle giy, Allah'a şükret ve gelinler gibi yerde sürü' diye takıldı." Peygamberimiz kimsesiz, fakir, yoksul, herkesin yüz vermediği, ilgilenmediği insanlarla küçük şakalar yapar, kalplerini kazanırdı. Enes bin Mâlik anlatıyor: "Bir gün adamın biri Peygamber Efendimizin huzuruna geldi ve kendisinden bir binek hayvanı istedi. "Peygamberimiz ona, 'Peki, sana bir dişi deve yavrusu vereyim mi?' diye takıldı. "Adamcağız, 'Yâ Resulallah, ben sizden bir binek istiyorum, dişi deve yavrusunu ne yapayım?" "Peygamber Efendimiz gülerek: "Bütün develer dişi deve yavrusu değil midir?' buyurdu." Peygamberimizin dadısı ve Zeyd bin Hârise'nin hanımı Ümmü Eymen, bir gün Peygamber Efendimize gelir ve onu evine davet eder: "Yâ Resulallah, beyim sizi davet ediyor." "O da kim, hani şu gözlerinde beyazlık olan adam mı?" "Beyimin gözlerinde beyazlık yok yâ Resulallah!" "Evet, gözlerinde beyazlık var." "Vallahi yok yâ Resulallah." "Hiçbir insan yoktur ki, gözlerinde beyazlık bulunmasın." Peygamberimizin buna benzer bir latifesini Hasan-ı Basrî Hazretleri rivayet ediyor: Bir gün yaşlı bir kadın Peygamberimize gelerek: "Yâ Resulallah! Cennete girmem için bana dua eder misiniz?" dedi. Peygamber Efendimiz: "Yaşlı kadınlar Cennete giremez" diye ona takıldı. Bunun üzerine kadın ağlayarak oradan ayrıldı. Peygamber Efendimiz, Sahabîlere: "Gidin ona söyleyin, 'Sen Cennete yaşlı olarak giremezsin.' Cenab-ı Hak, 'Biz onları yepyeni bir yaratılışla yarattık da, eşlerine sevgi ile düşkün hep aynı yaşta genç kızlar yaptık' buyurmuyor mu?" (Vakıa Sûresi, 36.) Peygamberimizin bir başka latifesini de Enes bin Mâlik'ten dinleyelim: "Çöl halkından Zahir adında bir adam vardı. Zahir Peygamberimize her gelişinde kendi yetiştirdiği ürünlerden hediyeler getirirdi. Şehirden çöle döneceği zaman da, Peygamber Efendimiz ihtiyacı olan şeylerle onun heybesini doldururdu. Gelen hediyelere bu şekilde karşılık verdikten sonra da şöyle buyururdu: "Zahir bizim çölümüz, biz de onun şehriyiz." "Peygamberimiz Zahir'i çok severdi. Halbuki Zahir hiç de güzel değildi. Fizikî olarak son derece çirkin bir adamdı. "Bir gün pazarda çölden getirdiği malları satmaya çalıştığı bir sırada Peygamber Efendimiz gitti, sessizce yaklaştı, Zahir'i arkasından kucakladı ve elleriyle gözlerini kapadı. "Zahir tutanın kim olduğunu göremiyordu. Tutan kimse bıraksın' diye çabalamaya başladı. Bu arada göz ucuyla arkasından tutanın Efendimiz olduğunu anlayınca sırtını Peygamberimizin göğsüne iyice dayamaya başladı. "Zahir'in bu neşeli hareketinden hoşlanan Peygamber Efendimiz yüksek sesle: "Bu köleyi satıyorum, var mı alan?' diye seslenmeye başladı. "Zahir boynu bükük, mahzun bir halde: "Yâ Resulallah, benim gibi değersiz bir köleye vallahi kuruş veren olmaz' deyince Peygamber Efendimiz: "Hayır, yâ Zahir, sen Allah katında hiç de değersiz değilsin' buyurdu." • • • Avf bin Mâlik anlatıyor: "Tebuk savaşında Peygamberimizin huzuruna gittim. Deriden yapılmış bir çadırın yanındaydı. Kapıdan selâm verdim. Selâmımı aldı ve bana: "Buyur, gir' dedi. "Bütün vücudumla mı gireyim?' dedim. "Bütününle gir' dedi ve girdim. "Çadır küçük olduğu için Avf şakayla, 'Bütün vücudumla mı gireyim?' demişti." Böylece Peygamberimiz şakaya şakayla karşılık vermişti. Bütün Sahabîlerin şahit olduğu bir latifeye de yer verelim: Sahabîlerin içinde Nuayman adında çok şakacı birisi vardı. Yaptığı şakalar bazen aşırıya kaçardı. Fakat yine de Peygamberimiz onu anlayışla karşılardı. Bir gün çölde yaşayan bedevi Araplardan birisi Peygamberimizi ziyarete gelmişti. Devesini Mescidin avlusuna bağlayıp içeri girmişti. Sahabîlerden birisi deveyi görünce Nuayman'a: "Şu deveyi kessen de etini yesek, eti çok özledik. Nasıl olsa Peygamberimiz devenin parasını ödeyecektir." Nuayman da itiraz etmedi ve deveyi yere yatırdı, kesti ve başladı yüzmeye. Devenin sahibi Peygamberimizin huzurundan çıkınca bir de ne görsün, devesinin derisi yüzülüyor. "Eyvah! Devemi kesmişler" diye feryada başladı. Peygamber Efendimiz dışarı çıktı: "Bunu kim yaptı?" diye sordu. "Nuayman yaptı" dediler. Nuayman kaçmıştı. Peygamber Efendimiz Nuayman'ın peşine düştü, aramaya koyuldu. Sonunda Duabaa adında bir kadının evinin bahçesinde buldu. Nuayman evin avlusundaki çukura girmiş, üzerini de hurma ağacı yaprağı ile örtmüştü. Peygamberimiz eve girince birisi bir taraftan yüksek sesle: "Biz onu görmedik" diyor, bir taraftan da parmağıyla Nuayman'ın saklandığı çukura işaret ediyordu. Peygamberimiz gitti, onu çukurdan çıkardı. Nuayman'ın yüzü gözü toz toprak içinde kalmıştı. Peygamberimiz sordu: "Niçin böyle yaptın?" Nuayman: "Yâ Resulallah, size burada olduğumu söyleyenler yaptırdılar bana..." Peygamber Efendimiz bir yandan Nuayman'ın yüzünü gözünü siliyor, diğer yandan da gülüyordu. Peygamberimiz daha sonra deve sahibine devesinin parasını ödedi ve işi tatlıya bağladı. [/SIZE][/FONT][/I][/B] [/QUOTE]
Adı
İnsan doğrulaması
Günde beş vakit kıldığımız nedir?
Cevap yaz
Ana sayfa
Forumlar
İSLAMİ PAYLAŞIMLAR
Hz. Muhammed (s.a.v)
Peygamberimiz (s.a.v) 'in Örnek Hayatı
Peygamberimizin Şakaları
Üst
Alt