Ölümü Öldürmek

ölümün sesi, nefesinde her daim gezerde
mühim olan ey aciz ölümü öldürmekte!

ölüm, soluğu soluğumuza gizlenmiş ama bizler duyamıyoruz sesini
Gözlerimizde perde üstünde perde Ölen birini gördüğümüzde,bir an dalıp gidiyoruz gerçeğe ama sonra unutuveriyoruz bir gün bizim de öleceğimizi…
Nerde bir kabristan görsek, ne güzel sessiz sedasız deriz, o an ölümü dileriz
Duyamayız çığlıkları, naraları
Oysa “ kabir ya cennet bahçelerinden bir bahçe, ya da cehennem çukurlarından bir çukurdur”

Kabirde ya cenneti yaşamak
Ya da cehennemi…

Yalnızlığı solumaktır ölüm
Yaşadığın müddetçe dost bildiğine varmaktır ölüm
Allah`ı dost bilip, ona göre yaşamak ve sonsuz nimete kavuşmak
Ya da
Şeytanı dost bilip, ona göre yaşamak, hem bu dünyada hem ahirette zelil içinde olmak…
Karar bizim
Ne ekersek, onu biçtiğimiz gündür ölüm

Gözlerinde perde olanlar öldüğünde, perde gözlerinden kalkacaktır
O zaman görecekler gerçeği
Ve o an
Keşke toprak olaydım diyecektir büyük bir pişmanlıkla

Son pişmanlığın faydası olmadığı
Geriye dönülmeyen bir yolculuktur ölüm…

Ölümü anmak… tüm zerrelerimizle ölmeden ölmek
Ezan-ı şerifi yüreğimizi kavururcasına okumak
Öyle bir okumak ki, okurken miraca çıkmak…

Ölmeden kefeni giymek üzerimize ve hiç çıkarmamak
Hayatın içinde olmak ve kefeni çıkarmamak…!

Bedenden ziyade nefsi öldürmektir ölüm…

Allah celle celalüh cümlemizi ölmeden ölenlerden eylesin. Amin

duaa..



İbâdet tahtımdır, hidâyet tâcım,
Başka hiçbir tâca, yok ihtiyacım,
Her an, her mekânda Sana muhtâcım,
Kapında secdesiz, bırakma beni!