- Katılım
- 26 Temmuz 2011
- Mesajlar
- 19,432
- Tepkime puanı
- 185
Selamun Aleykum,
Dün akşam, bahcenin otlarini keserken yerde yatan bir kuş bulduk, ucmuyordu belli ki hasta idi...
oğlum cook sevindi!!! Hemen ona isim bile verdi, Hudhud! eh artik bir kuşumuz da olmustu...vvcc..
Merhametli oğlum hemen veterinere götürelim diye israr etti!! ama saat 7 idi, veteriner klinikler kapali olabilir diye,
yaralı veya hasta olan kuşu guzel bir sepet yapip icine yun esya ve yiyecek de koyarak arka bahcenin emin bir kenarina yerlestirdik...
Bu sabah kalktigimda ilk isim HudHudu kontrol etmek oldu, uyuyor sandim!! dokundum, oksadim... yook yokk!!! ölmüstü..saskn..
oğluma bunu nasil soyliyecektim... O küçücük, yetim yüreğini bir kez daha nasil incitebilirim ki?hy..
En iyisi gizlice Habil ile Kabil gibi bahcenin bir kosesine gömer Hudhud uctu derim!!
Olmaz dedi Ruhumun bir yani... Gerçekler acı da olsa oğluma yalan söyliyemem!!
Ama onun iyiligi icin, onu korumak icin, niyettimi Allah biliyor, bu masum bir yalan söylesem ne olur ki?
Olmaz!!! dedi vicdanim, onun gerçeği bilmeye HAKKI var!!
The Truth Will Make You Free; ancak hakikat ve gerçekler sizi özgürleştirebilir!!
Oğlum ile hakikat arasinda yalan perdesi koyamam!! Ona bu kötülügu YAPAMAM!!!
ve oğluma gittim ve dedim ki "Annecigim Hudhud gitti, onu kaybettik..!!"
"nereye, yani annesi ile uctu mu?" diye sordu..
onun gibi bir sey!! yani Ruhu uctu bedeni halen o sepettin icinde. Senin ile vedalasmayi bekliyor...
"Yani Hudhud öldümü?", "evet oğlum."
Yureginin incindigini fark ettim bana SIKICA sarildi!!
Hz. Peygamberimiz sav. kuşu ölen Zeyd’e taziyeye gitmesini hatirladim...
Zeyd 3 ya da 5 yaşlarında idi. Zeyd’in çok bağlandığı, çok sevdiği, adını Umeyr koyduğu küçük bir kuşu vardı.
Hz. Peygamberimiz sav. Zeyd’i her gördüğünde “Umeyr’in babası” anlamında “Ebu Umeyr” diye hitap ederdi ona.
Bir gün Zeyd’in kuşu öldü. Onun ölümü Zeyd’i çok üzdü.
Kuşun öldüğü günlerde Hz. Peygamber Zeyd’in evine gitti. Çocuğun kederli hali, Hz. Peygamber’in merhametli kalbini etkiledi.
Onu neşelendirmek istedi. Çocuğun saçlarını okşayarak yanağını öptü. Gülümseyerek:
−“Ya Ebu Umeyr! Nüğayr (serçe kuşuna benzeyen bir kuş veya bülbül) ne oldu?” dedi. “Hayvanı ne yaptın?..”
Hz. Peygamber’in kalbe huzur veren ilgisiyle ferahlayan Zeyd, bu söze çok güldü.
Biz de bugun Hudhuda bir cenaze merasimi yaptik..
Oglum Fatiha'sini okudu ve kucuk bir oduna Hudhud yazdi... ve altina bir kalp cizdi ve kendi ismini koydu..
Hayat ve ölüm ic ice, oğlum bunu kabullenmeli ve anlamali ki..
bu dunyanin gecici oldugunu idrak edebilsin!!
Etrafimizda çiçekler, agaclar ölüyor, fark etmiyoruz..
Hayvanlar ölüyor, ölümu HATIRLAMIYORUZ...
bizim fark edemediğimiz her sey bize Allah cc. in sifatlari ile konuşuyor... ama biz halen anliyamiyoruz...
