Niçin Kuran-i Hayat?

Turab

Teknik Ekip
Yönetici
Admin
Katılım
22 Şubat 2011
Mesajlar
7,015
Tepkime puanı
423
Her işimizin başı, ortası ve sonu O’nun adıyla ve O’nun adınadır.

Hamdimiz ve senamız Allah’adır.

O Allah ki, özünde merhametli, işinde merhametlidir.

Sonsuz rahmetin kaynağıdır.

Vahiyle insana tenezzül buyurmuş, akleden kalplerimizi onunla doyurmuştur.

Desteğimiz , onun vahyini bize aldığı gibi taşıyan, o vahyi taşımakla kalmayıp model bir hayatı yaşayan, insanlık sadakası olan ve insanlığa ucunda ebedi mutluluk bulunan aydınlık bir yol bırakan, bir ömrün vahye nasıl adanacağının sembolü olan,

hayatı canlı bir KUR'AN olan RASÜLULLAH’adır.

KELAMIN EN YÜKSEK TECELLİSİ VAHİYDİR ..

Varlık, O konuşunca var oldu.

Tarih, O konuşunca başladı.

Beşere ruh, O’nun dilini anlasın diye üflendi.

O ruh içinde irade, akıl ve nutk O’nun kelamı muhatabını bulsun diye verildi.

Ve insan, O’nu anlasın diye var oldu.

Varlığı kelam ile başlatan, insanın serüvenini de kelam ile başlattı.

Hak ve sorumluluk verdiği insana, hak ve sorumluluklarını nasıl kullanacağını vahiyle öğretti.

Tarihin eksenine kelamı yerleştirdi.

İnsana vahiyle yol gösterdi.

Hayatı inşa etsin diye insanı dünyanın KALFASI (halife) yaptı.

Bu kalfa işini iyi yapsın diye, insanı vahyin eliyle inşa etti.

İslam Allah’ın kâinatı yönettiği sistemin adı, vahiyse ilahi bir inşa projesiydi.

Hayat yol, insan yolcuydu.

Yolu da yolcuyu da yaratan oydu.

Yol haritasını belirlemek, yolu ve yolcuyu yaratanın hakkıydı.

Tüm ilahi vahiyler, kâinat ağacının bu soylu meyvesi var ediliş amacını gerçekleştirsin diye gönderilmişti.

Ve insanlığın son çevriminde ebedi rehberlik KUR'AN suretinde tecelli etmişti.

SON VAHİY BÜTÜN BUNLARIN HEPSİNİ DÖRT CÜMLEDE ÖZETLEDİ ;

ER-RAHMAN ..

ALLEME'L-KUR'AN ..

HALAKA'L-İNSAN ..

ALLEMEHU'L-BEYAN ..

O SONSUZ MERHAMETİN MENBAI

KUR'AN’ı O öğretti

İnsan türünü O var etti,

ona kendini ifade etme yeteneğini O bahşetti ..

KUR'AN vahyi, EL-HAY olandan, hayatı inşa için, hayatın ta yüreğine inmiş tarifsiz bir hayattı.

Amacı insanı zulümattan nura, karanlıklardan aydınlığa, bencillikten ben idrakine, içgüdülerin esaretinden ruhun özgürlüğüne, bilinçaltının gayyasından bilincin doruğuna, nefsin köleliğinden ruhun özgürlüğüne çıkarmaktı.

Varlık ağacının bu soylu tohumunun kendini ve elinin değdiğini çürütmesine engel olmaktı.

Dahası, kendi kendini aşılayarak saflaşmasını, tekamül etmesini, yücelmesini ve potansiyelinin ufuklarına doğru yol almasını sağlamaktı..

Vahyin ve insanın sahibi, bu amacın gerçekleşmesini yasalara bağlamıştı.

Eğer insan bu yasalara uygun olarak hareket ederse vahiy inşa amacını gerçekleştirecek, değilse insan bu inşadan mahrum kalacaktı.

Bunun da ilk şartı vahye bir özne olarak yaklaşmaktı.

Zira VAHİY gerçekten özneydi ..

Vahiy inşa edicilik fonksiyonunu bihakkın icra edebilme yeteneğine sahip olduğunu muhatabı olan ilk nesil üzerinden isbat etti.

İnşa ettiği neslin elleriyle hayatı ve dünyayı inşa etti.

İnşa ettiği neslin eliyle insanlığın ender gördüğü bir iman hamlesine imza attı.

VAHİY BİR ŞEYİ DAHA İSPAT ETTİ ;

Eğer bir nesil kendini KUR'AN’ın inşasına teslim ederse, Allah da tarihin inşasını o neslin eline teslim ederdi.

YANİ KUR'AN'A NESNE OLAN TARİHE ÖZNE OLURDU ..

VAHYİN ÇIRAĞI OLAN HAYATIN USTASI OLURDU ..

VAHYE TESLİM OLAN HAYATI TESLİM ALIRDI ..

HAYATIN YATAĞINI VAHYİN BELİRLEMESİNE İZİN VEREN ZAMANIN YATAĞINI ELLERİYLE BELİRLEME LİYAKATI KAZANIRDI ..

Bundan sonra isbat sırası vahyin kendilerine emanet edildiği mümin muhataplardaydı.

Fakat mümin muhataplar vahiyle inşa olma konusunda her zaman aynı başarıyı sergileyemedi.

Vahiyle inşa olacaklarına vahyi inşa etmeye kalktılar.

Vahyin nesnesi olacaklarına vahyi nesneleştirmeye yeltendiler.

Bunun sonucu çok vahim oldu.

Kendileri de tarihin nesnesi oldular.

Bu, VAHYİ nesneleştirmenin cezasından başka bir şey değildi.

VAHYİ nesneleştirme süreci şu aşamalardan geçerek gerçekleşti:

Kelimelerin Rabbi kelimelerin kalbine manaları indirmişti ki akleden kalp sahipleri indirilen o manaları anlasınlar, hayatlarına koyarak üretsinler.

VAHİYLE inşa olanlar anlam üretmeyi sürdürdüler.

KUR'AN dilinin tedvini, İslami ilimlerin tedvini, rasyonel bir izahı yapılamayan muhteşem İslam fetihleri, burhan, beyan ve irfan ilim sistemlerinin inkişafı, özgün bir medeniyetin inşası, ortaya konulan devasa ilim mirası, hayatın her alanındaki diğer gelişmeler, hep üretilen bu anlamın bereketli sonuçlarıydı.

Fakat bir gün geldi anlam üretilmez oldu.

Anlam üretilmeyince tüketilirdi.

Biri diğerinin doğal sonucuydu.

Üretilemeyen anlamdan oluşan açığı kapatmak için bu kez form yüceltilmeye başlandı.

Bu sürecin sonucunda VAHYİN lafzı manasının, manası maksadının üzerine kapatılmış, vahiyle ilişki YÜREĞİNDEN OKUMAK yerine YÜZÜNDEN OKUMAYA indirgenmişti.

Vahyin sahibi bizden VAHYİ tertil ile okumamızı emretmişti.

Tertil ile okuma emri önce tecvid ile okumaya, daha sonra KAF ÇATLATMAYA indirgendi.

VAHİY elbette tecvit ile okunmalıydı.

En güzel seslerle süslenmeliydi.

En güzel hatlarla yazılmalıydı.

En güzel hurufatla dizilmeliydi.

En güzel sayfalara basılmalıydı.

En güzel ciltlerle sıvanmalıydı.

Büyüt bunlar VAHİY için azdı bile.

Fakat vahiy bunların hiçbiri için gelmemişti.

ASIL ANLAMAK YAŞAMAK YAŞATMAK İÇİN GELMİŞTİ ..

Bu sürecin sonunda geldiğimiz nokta tam da KUR'AN Şairi Mehmet Akif’in dediği noktaydı ;

Ya açar Nazm-ı Celilin bakarız yaprağına
Yahut üfler geçeriz bir ölünün toprağına

Bu vahim noktayı vahiy kendi ifadesiyle MEHCUR BIRAKMA olarak adlandırmıştı.

BUNUN AÇILIMI ŞUYDU ;

Elde taşındığı halde bilinçte taşımama, en yüksek yerlere konulduğu halde hayata koymama, dilde olduğu halde kalbe taşımama, kendisi göz önünde olduğu halde talimatını göz ardı etme, sesi dinlendiği halde sözünü dinlememe, özetle VAHYE bir ÖLÜ METİN muamelesi yapma ..

VAHİY anlamın kaynağı olmaktan işte bu süreçlerden geçerek çıkarıldı.

Artık o anlamanın konusu değildi.

Anlamanın konusu olmayan, hayatı nasıl belirlesin?

Anlaşılmayan bir hakikat yaşanır mı?


Zaten olan bitenin izahı da buydu ; VAHYİN HAYATSIZ BIRAKILMASI ..

Bundan zarar gören VAHİY değildi.

Bundan asıl zararı hayat gördü.

Ve kıyamet hayat VAHİYSİZ kalınca koptu.

İnsanlık içine düştüğü şu değersizleştirme ve anlamsızlaştırma girdabından nasıl kurtulacaktı ? ..


SORULARIN SORUSU SORUNLARIN SORUNU BUDUR ..


İdeolojiler birer birer ölüyor.

Zira ideolojilerin insanlığın yarasına merhem olamayacağı artık ayan beyan anlaşılmış bulunuyor.

Değerlerin yerini fiyatlar aldıkça insan biraz daha yok oluyor.

İnsanın insanlığının kan kaybını ruhtan yoksun güvenlik tedbirleri ve giderek tek tipleşen eğitim politikaları durdurmaya yetmiyor.

Entelektüel bir katliama dönüşmenin arefesinde olan modern eğitim sisteminin derde deva olamayacağı fena halde anlaşılmış durumda.

Rahman’ın rahmetinden nasibini almayan bir eğitim ve öğretimin, diplomalı vahşiler yetiştiren bir cangıla dönüşmemesi için hiçbir sebep de yok.


Küresel güç merkezlerinin gücü ve güçlüyü yücelten tavırları, ezilenlerin bile güce taptığı hastalıklı bir sonuç üretiyor.

REZZAK-I âlemle rızık arasındaki bağı görmezden gelen vahşi dünyevileşme, sebep olduğu krizler zincirine GIDA KIRİZİNİ de ekleyerek tüy dikmeye hazırlanıyor.

Allah’ın mahlukat ağacının soylu meyvesi için donayıp döşettiği şu dünya misafirhanesi, tarihinin hiçbir döneminde bu kadar hor ve hovardaca kullanılmadı.

Yeraltı ve yerüstü kaynaklarını şuh bir açgözlülükle tüketen MODERN HAYAT, hazırlamakta olduğu felaketin tellallığı yapmaktan başka hiçbir çözüm üretmiyor, üretecek gibi de görünmüyor.


Kerameti kendinden menkul bütün gelişme ve ilerleme iddialarına rağmen insanlık bugün dünden daha mutlu değil. İnsan soyunun mutluluk ortalaması bugün dünden daha yüksek değil.

Bugünkü açlık dünkünden daha az değil.

İnsanlığın şefkat ve merhamet debisi, dünkünden daha fazla değil.

Aksine insanlığın şefkat ve merhamet damarları günden güne kuruyor, kurutuluyor.

Ve adalet açığı çığ gibi büyüyor.

Bunlar ve daha sayamadığımız unsurlarıyla kötü gidişatı durdurmanın VAHYE DÖNÜŞ'ten başkaca bir yolu bulunmuyor.

Eğer insanlık insanlığını yeniden kazanacaksa, bu, fiyatlardan değerlere dönmeden asla gerçekleşmeyecektir.

Değerlere dönmenin Allah’tan bağımsız bir yolu yok.

Çünkü Allah demek anlam demektir.

Allah’sız bir hayat anlamsız bir hayattır.

Allah'ı bir tarafa bırakmak, itmek kendi gerçeğini görmemektir.

Allah'ın sözlerine; bizim aklımız artık bize yetiyor dercesine hayattan dışlamak, AKLIN OLUŞMASI için hiçbir gayreti olmayan bizlerin, onu bize bahşeden kudrete karşı bir nevi AKLIN KÜSTAHLIĞIDIR !)


İşte VAHİY, Allah’ın hayatla olan anlam bağıdır.

Ve başlıkta sorduğumuz NEDEN KUR'AN'İ HAYAT sorusunun cevabı da budur.

İnsanlık akleden kalbe dönecekse tekrar Kutsal kitaplara dönmek zorundadır.

İnsanlık kutsal kitaplara dönecekse, KUR'AN’a dönmeye mecburdur.

Zira bu alanda KUR'AN’ın rakibi bulunmamaktadır.



KUR'AN’a dönüş kaçınılmazdır.

KUR'AN’a dönüş salt entelektüel bir faaliyete dönüş değildir.

KUR'AN’a dönüş hayatın kalbine dönüştür.

KUR'AN hayata hayat vermek için inmiştir.


Al-i İmran Suresi, 103

Hep birlikte Allah'ın ipine (kitabına, dinine) sımsıkı sarılın. Parçalanıp ayrılmayın. Allah'ın üzerinizdeki nimetini düşünün..........)


yine kur'an'a paralel bir hadis'i şerif'te de belirtildiği gibi ;


Ben size, eğer sarılırsanız asla doğru yoldan sapmayacağınız, Allah'ın Kitabını bırakıyorum..

Müslim 15/19, no:1218 ; İbni Mace,25/84, Ebu Davud,11/56


evet Allah'IN İPİ KUR'AN'DIR.

KUR'AN’a yapışan Allah’ın ipine yapışmış olur.


EY RABBİMİZ Kitab’a karşı tavrımızdan dolayı tevbe ediyor ve VAHYE YÖNELİYORUZ Biliyoruz ki vahye yöneliş Sana yöneliştir ..

Sen bizim yönelişimizi kabul eyle ve Sen de bize rahmetinle yönel ..

KUR'AN'İ HAYAT'I akleden kalbinize mübarek olsun ! ..
 

ferit

Çalışkan Kardeşimiz
Üyemiz
Katılım
25 Şubat 2011
Mesajlar
365
Tepkime puanı
21
Emeğine Sağlık krdşmgüzel paylaşımmgtrfd
 

hacı anne

Süper Kardeşimiz
Üyemiz
Katılım
22 Şubat 2011
Mesajlar
984
Tepkime puanı
16
KUR'AN'İ HAYAT'I akleden kalbinize mübarek olsun ! .. <!-- google_ad_section_end -->





Allah Razı Olsun Krd
 
Üst Alt