Ne sayende yaşadım, ne tutkuna adandım!

İnsan kamil olmalı
Ruhunun suhuletinden
nükseden esinle kalbi sürur yaşamalı

Fanilik
adına hiçbir amaç için kul, köle
olmadan özgürlüğün eminliğinde yaşamalı

Akıl ve izan adına
ilimden nasibini alarak, hakikat
sevdası ve ecriyle umutlarını yaşatmalı

Ne kadar üzen yıl varsa
Bir hesap ve bedel karşılığı
düşünülmesen sereserpe abanılsa

Elem ve kederle
hemhal olmuş bir nefes ne kadar
hicrana kansa, yakarmak için nefsiyle avunsa

Yüreği vurgun yer,
hissiyatı tarumar eder,
izanı ve iradesi zafiyetlere dalar, o an
çektiği sancılar ve sızıları duyulmasada

Kahretmek nefsin
ilzamından nükseden hardır

Kalp, edebin
ve naifliğin nezaretinde
sukut ettiren sadakatin nazarıdır

Terbiyeye muhtaç
akıl ve nesf ancak hakikat adına
yol alırsa farktır, ihsandır, ecr-i sadıktır

Vefayı bilmeyen
bir can ne vakit hakkıyla kul olmak
için çırpınacak ve sevdasıyla aklanacaktır

Tadmin olmak
adına ne yaparsan nefsin harlanır

Sabır
ve kanaatin kalbi teskin eden
aşkından uzaklaşırsan, ar halinden uzaklaşır

Nafile yere yutkunmak
ne kadar evladır, mahzun bir nefesin
yüreğinden nükden hüzün kim için sancıdır

Aşk, sadakatin
ve vefanın sülbünden nükseden
esindir, rızay-ı bari adına en ülvi nasiptir

Hastanın haline
nazar ederken nefesin müddetine kan

Seni sen yapan yaratan,
her azanı teslim edip, bir vakte
kadar iradene bırakan için muhakeme yap

Teslimiyetin
bilincin nispetindedir,
ne kadar bilir ve anlarsan o kadar yakınsın
ve tanırsın, inanmak adına saplantıya sığınmazsın

Zan içinde t
evbe edip ihsana yakınlaşamazsın,
düşünmeye ram olmak için çırpınan can

Vesileler ikramdır,
tesadüf inançı bühtandır,kader
ve kaza haline en yakın olan bir sınavdır,

Bildiğin kadar
korkudan uzaklaşırsın, emniyet
içinde yaşarsın merak eden mübarek insan



Mustafa CİLASUN