JavaScript devre dışı. Daha iyi bir deneyim için, önce lütfen tarayıcınızda JavaScript'i etkinleştirin.

Konuya cevap cer

Mesaj: <blockquote data-quote="Ekrem" data-source="post: 35561" data-attributes="member: 3">Muhacir Kızı Fırtınalar kopar yüreğimin ıssız köşelerinde  Ayaklarımın altından akar bir nehir  Sarı bir ışık düşer hiddetle gökten yere  Rüzgar eser, yağmur yağar, bilmem nicedir  Fırtınalar kopar yüreğimin ıssız köşelerinde  Ufuktan sessiz sedasız bir yıldız kayar  Mutluluğun menba’ı benim avuçlarımda  Bir yosun ıslak kayanın etrafını sarar  Son çiçeği de ömrümün, solar bağrımda  Ufuktan sessiz sedasız bir yıldız kayar  Lambalar yanıyor birer birer , cılız ve sarı  Kulağımda garip bir ses uğulduyor  Sen bu halde sansan da yaşadığını  Ocaklar sönüyor, kor ateş kül oluyor  Lambalar yanıyor birer birer, cılız ve sarı  Yarı ölüleri inceden bir sızıdır tutar  Anaların başı ellerinin arasında  Kalbimden kalbine bir tatlı nağme akar  Parmağında mesut günlerden bir hatıra  Yarı ölüleri inceden bir sızıdır tutar  Açıyor avuçlarını göğe bir güzel kız  Kolunda yüzü gibi solgun bir bilezik  Vücudunun tüm kıvrımları umarsız  Yüreğinde bitmeyen pişmanlık, kalbi ezik  Açıyor avuçlarını göğe bir güzel kız  Cevap vermeyeceksin biliyorum aşkıma  Bilmeyeceksin burada kim anlatılmıştır  Benim aşkım sığmaz öyle şiirlere, şarkılara  Bir bedbaht ömür ki, yalnız sana adanmıştır  Cevap vermeyeceksin biliyorum aşkıma  Anla artık beni , duy sesimi n’olur  Havaya kalkmış inmez kahpe bir silah  Ancak bir kurşun bu hikayenin sonu olur  Ve gırtlaktan çıkar derin bir ah  Anla artık beni, duy sesimi n’olur  Neyleyeyim gitme vakti geldiyse bu diyardan  Kalbimde ‘Bir’ olan Tanrının elleri durur  Ey buhur dağından gelen muhacir kızı  Medet umma sen gibi hiçbir fani kuldan  Gün gelir senin de ömrün ellerinde kurur  Neyleyeyim gitme vakti geldiyse bu diyardan  Şiir Hakkında:  Şiirin yazıldığı rivayet edilen 1940’lı yıllarda İstanbul Erkek  Lisesinde son sınıfta okuyan Mustafa isimli genç, Adalar’da tatile  gittiği zamanlarda komşu evlerinde oturan, kendinden yaşça büyük olan ve  herkesin hayranlıkla seyrettiği Hukuk Fakültesinde okuyan çok güzel bir  kıza ilkokul çağlarından beri platonik olarak aşıktır. Gün gelir,  Mustafa ilan-ı aşk ettiği bir mektup yazar ve o dönem kendisiyle aynı  okulda okuyan kuzeniyle kıza ulaştırır. Genç kız mektubu okuduktan  sonra, kendisi de güzel duygular beslediği halde yaş ve çevre gibi  nedenlerle böyle bir ilişkinin söz konusu olamayacağını düşünür ve ortak  bir arkadaşları vasıtasıyla olumsuz cevabını Mustafaya bildirir. Ve  aradan kısa bir süre geçtikten sonra da kız belirsiz bir sebepten ötürü  nişanlanır. Bunu öğrenen Mustafa odasına kapanır ve günlerce yemeden  içmeden kesilir. (Yanlış hatırlamıyorsam) Mustafa bu şiiri odasından hiç  çıkmadan dört günde yazmış ve devamlı tuttuğu günlüğüne bu şiiri  kaydettikten sonra pederine ait tabancayla intihar etmiştir. Bu olayı  öğrenen genç kız da arkasında ufak bir not bırakarak intihar etmiş ve  aileler olayın büyümemesi nedeniyle gizlemişlerdir. Günlük ve  dolayısıyla bu şiir Mustafanın yurt dışında (Fransa’ydı sanırım) yaşayan  kuzeninin vefatıyla özel eşyaları arasından çıkmıştır (Kuzeni de kendi  hatıra defterine bu olayı kaydetmiş).</blockquote>

Adı

İnsan doğrulaması: Günün ilk namazı hangi namazdır