- Katılım
- 26 Temmuz 2011
- Mesajlar
- 19,432
- Tepkime puanı
- 185

Bir Hakk dostu anlatır:
Geniş ve ıssız bir ovadan geçiyordum. Garip bir çobana rastladım. Gördüm ki, derin bir huşu içinde namaz kılıyor. Sürüsünü de kurtlar koruyordu. Taaccüp ettim. Merakla namazın bitmesini bekledim:
Ey çoban! Kurtlar nasıl olduda koyunlarınla dost oldu? Onlardaki düşmanlık ve canilik ruhu nasıl olduda barış ve muhabbete terk etti.? diye sordum
Allaha secdenin alameti simasını(yüzünü) nura bürümüş salih çoban, şöyle dedi.
“- Ey garip yolcu! Kurtların kuzulara olan dostluğunda ki şu sır, çobanın, sürünün asıl sahibine olan dostluğuna bağlıdır. Yani bu hal, muhabbetteki bir sırdır.”
Bu kıssada da görüldüğü üzere muhabbet öyle bir sırdır ki, insanın ruhunu inkişaf ettirip geliştirme bakımın da ondan daha güçlü bir müessir yoktur
Sufilere sohbet gerek
Ahilere ahret gerek
Mecnunlara leyli gerek
Bana seni gere seni!…