JavaScript devre dışı. Daha iyi bir deneyim için, önce lütfen tarayıcınızda JavaScript'i etkinleştirin.

Konuya cevap cer

Mesaj: <blockquote data-quote="elifgibi" data-source="post: 5940" data-attributes="member: 149"> … ALLAH onları sever, onlar da ALLAH’ı severler… [Mâide, 54] Gitme ey yolcu, beraber oturup ağlaşalım, Elemim bir yüreğin karı değil paylaşalım Ey o akıl almaz, eşsiz varlığı anlamaya çalışan, sezmeye uğraşan! Ey göklere âşık olan kişi! Merdivenden bahsedip duran arifle dost ol, onunla iyi geçin! Herkes evden bahseder durur. Fakat “O evde bulunan güzel nerede? O nasıl bulunabilir?” diyen yok. Bir   yaz günü sıcakta bir ağacın gölgesine sığınan herkes gölgeden, gölgeyi   düşüren ağaçtan bahseder ama o gölgeyi düşürten güneşten, güneşin   nurundan kimse bahsetmez. Bütün  bu zorlukları bilmekle beraber,  dilin ona dair, onun hakkında  söylediği birkaç sözle bütün kulaklar da  mest oldu, akıllar da… Zavallı dil bir iki kırıntı buldu da ona daldı. Asıl kaynağı, madeni bıraktı. Hâlbuki aşığın canı o kırıntılardan utandı da, pazarı da bıraktı, dükkânı da bıraktı gitti… [Hz. Pir Mevlana] <img src="https://umutrehberi.files.wordpress.com/2010/06/mazeretimyok.jpg?w=500&h=298" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" /> Mektubun   başından sızan ayet var ya sözün özü, dinin özü dervişliğin özü bu  olsa  gerektir… Her yol bu hana çıkar, her kapı bu meydana açılır. Bu  devlete  ulaşabilmek için yola düşmek, yola girmek gerekir. Böylesi bir   yolculuğa çıkmadan kurtuluşa ermek de mümkün değildir. Evet, yola  girmek  ve sabır ve teslimiyetle yolun bütün sıkıntılarına katlanmak  gerekir.  Yolun adı bellidir. Sırat-ı mustakim: Dosdoğru yol. Çünkü iki  nokta  arasındaki en kısa yol “dosdoğru” yoldur. Bu yolun bir adı da  “tarîk”  dir. Bu yol üzerindeki canın adı “sâlik” yolculuğun bir adı ise  “seyr u  sülûk” dur. Yoldaki cümle işlerimizin makbul olma şartlarından  biri de:  mazeret, bahane, itiraz çukuruna düşüp kirlenmemiş olmasıdır. Yine yola düşmek gerek, hasretin yaman efendim Köz oldu sinede yürek, Aah, duman duman efendim… Şu  dünyada  gördüğümüz her şey, hepsi bahanelerdir. Ne varsa aşktan  ibarettir.  Aşk, ALLAH evidir. Ey Hakk aşığı, sen de o evde oturmaktasın. [Hz. Pir Mevlana] Bu   mazeret tarihi insanlık tarihi kadar eskidir erenler… Hak Teala, Hz.   Adem’e secde emrinden sonra mazhar-ı kelam olsun diye şeytan’a sual   eyler. – Neden secde etmedin? ilk kıyası yapıp (Beni ateşten onu çamurdan yarattın, ben ondan üstünüm) üstünlük arz ettikten sonra diyor ki: Sen beni nasıl azdırdıysan ben de insanları öyle azdıracağım… [bknz. A'râf, 12-16] Şeytan,   aklın tesiriyle kendi mazeretini öne sürerek azgınlığını ALLAH’a  nispet  ediyor. İşte varlık aleminin ilk bahanesi, mazerete bak… Aşk  ehli olan  bunu söyleyebilir mi efendim? Ne söyler peki; …   Ey Rabbimiz! Biz kendimize zulmettik, eğer bizi bağışlamaz ve bize   rahmetinle muamele etmezsen muhakkak ziyana uğrayacaklardan oluruz… [A'râf, 23] Onlar,   “Ben nefsime, kendime zulm ettim, haksızlık ettim, yazık ettim deyip   acziyeti beyan ederler. İşte günahlardaki payını nefsine yükleyip   sevdiğine zerre kusur kondurmamayı atamız Hz. Adem’den alırız.   Tecelliler ve olaylar karşısında mazeretleri öne sürmeden sahibini   hatırlayıp O’na teslim olan insanlar Hz. Adem evladı Hz. İnsan’dır. Fakat   her yaptığı hadisede, başarılara benlikle sarılıp “ben yaptım” diye   sarılanlar, bozuk hadiseleri, başarısızlıkları ALLAH’a mazeret şeklinde   beyan edenler ise tevbeden uzak kaldıkları sürece, henüz Adem(as)  evladı  olamamış canlardır.. Mazeret terazisinin tartamayacağı günah yoktur… İnsan   ile ezelden kavgalı şeytanın önemli hilelerinden biri de, insana   hatalarını kabul ettirmemesi, onu hata ve kusurlarına bahane aramaya   itmesi ve meseleye bir mazeret bulma yoluna sevk etmesidir yani kendi   kusurunu insana satmasıdır. Eğer bir insan, yaptığı hataların kendi   hatası olduğunu kabul etmiyor, onlara dışarıdan sebepler arıyor, “şundan   dolayı yaptım, bundan dolayı yaptım” diyerek mazeretler arkasına   sığınmaya çalışıyorsa, o hiçbir zaman hatalarını telafi edemez.   Hatalarını telafi edemediği gibi, günahtan uzaklaşıp “tevbe” ile   temizlenemez de… Dünyevi  sıkıntılar, ekonomik krizler, çoluk  çocuk, hastalık, geçim derdi,okul,  imtihan, iş-güç… mazaret, bahanelerin  ardı arkası da hiç kesilmez;  Mazeret, “özür dilerim” ifadesindeki  duruluğu kirletendir yahu bu  mazereti bırakıp acziyetini kabul et! Hem  Mevlam “Sen bana varlığını  emanet ettin de bizim elimizden mi çıktı?!”  buyurursa ne cevap  verirsin. Âgah olalım, sığındığımız her mazeret  aleyhimize şahit  olacak! Hatta, mazeretlerini ortaya koysa da, o gün insan kendi aleyhine şahittir. [Kıyâmet, 14-15] Kıyamet   günü, artık iş işten geçmiş olacak, ileri sürülecek mazeretler bir   fayda sağlamayacağı gibi, yapılanlardan pişmanlık duyma, tevbe etme   yoluyla ALLAH’ı hoşnut etmeye çalışmamız da bizden istenmeyecektir. Bir   gündür o gün ki kendilerine zulmedenlerin mazeretleri de kabul   edilmeyecek o gün, tövbe edip yaptıklarından vazgeçmeleri de   istenmeyecek artık. [Rum, 57] Say   ki, mühlet verilenlerdensin ve bugün geriye kalan ömrünün, sana  tanınan  ek sürenin ilk günü… Acziyet ve teslimiyet üzere bir anlaşmaya  var  mısın? Ey  nefsim! Benim sermâyem ömrümdür. Ömrüm gidince  bütün sermâyem gider ve  artık kâr ve kazanç sona erer. Fakat bu başlayan  gün, yeni bir gündür.  Allâh Teâlâ bugün de bana ömrümü bağışlayarak  ikramda bulundu. Eğer  benim ölmemi takdîr etmiş olsaydı, elbette bir  günlüğüne de olsa geri  gönderilip burada devamlı sâlih ameller ve  çeşitli hayırlarda bulunmayı  temennî edecektim. Şimdi kabul et ki  öldürüldün ve geri çevrildin. O  hâlde bugün günah ve mâsıyete kat’iyyen  yaklaşma ve sakın ola ki bu  günün bir ânını bile boşa geçirme. Zîrâ her  nefes, paha biçilemeyen ve  geri gelmeyen bir nîmettir. Bir   görseydin o günaha batmış olanları: Rab’lerinin huzurunda,  mahcupluktan  başları önlerine eğilmiş şöyle derken:”Gördük, işittik ya  Rabbenâ! Ne  olur bizi dünyaya bir kere daha gönder! Öyle güzel, makbul  işler yaparız  ki! Çünkü gerçeği kesin olarak biliyoruz artık!” [Secde, 12] Ey   nefsim! Seninle huzur-ı ilâhide ahd ü misâk edelim ki; bundan sonra   kendimizden ednâ (aşağı mertebede) bir mahlûk görmeyelim. Günahlarımıza   gözlerimizi dikelim, aczimizi elimize alalım, aman kapısından aman   dileyelim, “rahmet-i ilâhiye”yi bekleyelim, ALLAH rızâsını elde edelim   ve bu ahd ü mîsak üzerine sebat edelim. Ve bir de nefsim! Şayet bizi bir   yerde methederlerse sakın bu methi üzerimize almayalım; “Nakış methi,   nakkaşa râcidir” diyelim. Zemmederlerse “Elbet bizde bu hal mevcut   olmayaydı söylemezlerdi” diyelim; “ALLAH onlardan razı olsun ki, bizim   kulağımıza bunları duyurdular” diyelim. Evet  azizler, Bu cuma  ile Receb-i şerifin gölgesi düştü üzerimize…  Ziyadesiyle ihtirama layık  dört haram ayın ve mübarek üç ayların  kesişiminde müstesna bir yeri  olan Receb’ül Ferd, rahmetin sağanak  halde yağmasına nisbetle “Receb’ül  Esabb” diye de bilinir. Durun  kalabalıklar bu yol çıkmaz sokak!”  nidasına kulak verip “yola girmek”  için ne eşsiz bir fırsat, ne münasip  bir vakit… Cenâb-ı   Hak lutf u keremiyle cümlemizi son nefesinde yüzünü güldürdüklerinden   eylesin. Rabbimiz, bu hikmet ve ibretlerle nefislerimizi muhâsebe edip   hâlimize çeki-düzen verebilmemizi, son nefesimizde ebedî vuslatı  tadarak  kıyâmet gününe bir bayram sabahının huzur ve saâdetiyle, korku  ve  hüzünden âzâde bir şekilde varabilmemizi nasip ve müyesser eylesin! Ya Rabbi mazeretim yok, öyle bir günahkârım ki hiç tutar yanım yok, ama sen, sana layık olan halinle muamele eyleyip mahşerde “Bu da benim asi kulumdur”buyurmaz mısın? alıntı</blockquote>

Adı

İnsan doğrulaması: Günün ilk namazı hangi namazdır