JavaScript devre dışı. Daha iyi bir deneyim için, önce lütfen tarayıcınızda JavaScript'i etkinleştirin.

Konuya cevap cer

Mesaj: <blockquote data-quote="Ekrem" data-source="post: 50250" data-attributes="member: 3">4251 - Sa'd Ibnu Ebi Vakkas radiyallahu anh anlatiyor. "Resulullah aleyhissalatu vesselam, Fetih gunu dort erkek iki kadin disinda, herkese (hayatini bagisladi ve) eman tanidi. Bu dortler arasinda Ibnu Ebi Sarh da vardi. Hz. Osman'in yaninda saklandi. Resulullah aleyhissalatu vesselam halki, kendisine biat etmeye cagirinca, Hz. Osman radiyallahu anh onu da getirip Resulullah aleyhissalatu vesselam'in yaninda durdurdu ve: "Ey Allah'in Resulu! Abdullah'tan biat al!" dedi. Aleyhissalatu vesselam, (hic ses cikarmadan) uc sefer basini kaldirip ona bakti. Her seferinde bey'at'tan imtina ediyordu. Uc seferden sonra, onunla da biat etti. Sonra ashabina yonelip: "Icinizde, elimi bey'at icin vermekten imtina ettigimi gorunce kalkip oldurecek akli basinda bir adam yok muydu?" buyurdular. Ashab: "Icinizden geceni nasil bilelim. Keske bize gozunuzle bir imada bulunsaydiniz!" dediler. Bunun uzerine: "bir peygambere hain gozlu olmak yarasmaz!" buyurdular.!" Ebu Davud der ki: "Abdullah, Hz. Osman'in sut kardesiydi." Ebu Davud, Cihad 127, (2683); Nesai, Tahrimu'd-Dem 14, (7, 105, 106). 4252 - Ibnu Mes'ud radiyallahu anh anlatiyor: "Resulullah aleyhissalatu vesselam Fetih gunu, (Mescid-i Haram'a) girdigi zaman Beytullah'in etrafinda uc yuz altmis tane dikili (put) vardi. Elindeki cubukla onlara durtuyor ve: "Hak geldi, batil zeval buldu. Batil zaten zeval bulucudur" (Isra 81); "Hak geldi, batil hicbir seyi yoktan varedemez, gideni de geri getiremez" (Sebe' 49) diyordu." Buhari, Megazi 48, Mezalim 32, Tefsir, Beni Israil 12; muslim, Cihad 87, (1781); Tirmizi, Tefsir, Beni Israil (3137). 4253 - Hz. Cabir radiyallahu anh anlatiyor: "Resulullah aleyhissalatu vesselam, Fetih sirasinda, Omer Ibnu'l-Hattab'a, Batha'da iken Ka'be'ye gelip oradaki butun suretleri ortadan kaldirmasini emretti. Resulullah aleyhissalatu vesselam oradaki butun suretler ortadan kaldirilmadikca Ka'be'ye girmedi." Ebu Davud, Libas 48, (4156). 4254 - Ibnu Omer radiyallahu anhuma anlatiyor: "Resulullah aleyhissalatu vesselam, Fetih gunu, Mekke'nin yukari kismindan, devesinin uzerinde olarak ilerledi. Terkisinde de Usame Ibnu Zeyd radiyallahu anhuma vardi. Beraberinde Hz. Bilal ve (Ka'be'nin) haciblarinden olan Osman Ibnu Talha da vardi. Mescid-i Haram'da devesini ihtirdi. Osman'a Kabe'nin anahtarini getirmesini emretti. Osman annesine gitti. Ancak kadin anahtari vermekten imtina etti. Osman: "Vallahi, ya anahtari verirsin ya da su kilic belimden cikacaktir.!" dedi. Kadin anahtari verdi. Osman Resulullah'a getirdi. Aleyhissalatu vesselam (kapiyi acip) Beytullah'a girdi. Onunla birlikte Hz. Usame, Bilal ve Osman da girdiler. Gunduzleyin icinde uzun muddet kaldi, sonra cikti. Halk (iceri girmede) yaris etti. Abdullah Ibnu Omer ilk giren kimseydi. Girince, Bilal radiyallahu anh'i kapinin arkasinda ayakta duruyor buldu. "Resulullah aleyhissalatu vesselam nerede namaz kildi?" diye sordu. Bilal, Aleyhissalatu vesselam'in namaz kildigi yeri isaret ederek gosterdi. Abdullah der ki: "Kac rek'at kildigini sormayi unuttum." Buhari, Cihad 127, Salat 30, 81, 96, Teheccud 25, Hacc 51, 52, Megazi 77, 48; Muslim, Hacc 389, (1329). 4255 - Hz. Ebu Hureyre radiyallahu anh anlatiyor: "Allah Teala Hazretleri, Resul-i Ekrem aleyhissalatu vesselam'in Mekke'nin fethini nasib edince, halkin icinde kalkip, Allah'a hamd ve sena ettikten sonra dedi ki: "Allah'u Zulcelal Hazretleri, Mekke'yi filin girmesinden korumustur. Mekkelilere Resulunu ve mu'minleri musallat etti. Mekke(de savasmak) benden once hic kimseye helal edilmedi. Bana da bir gunun muayyen bir zamaninda helal edildi. Benden sonra da kimseye helal edilmeyecek. Onun avi urkutulmemeli, otu yolunmamali, agaci kesilmemeli. Buluntular da ancak sahibi aranmak kasdiyla alinabilir. Kimin bir yakini oldurulmusse, o kimse iki husustan birinde muhayyerdir: Ya diyet alir, ya da olunun ailesi kisas ister (katil oldurulur)." Abbas radiyallahu anh: "Ey Allah'in Resulu! Izhir otu bu yasaktan haric olsun! Zira biz onu kabirlerimizde ve evlerimizde kullaniyoruz!" dedi. Aleyhissalatu vesselam da: "Izhir haric!" buyurdu. Buhari, Ilim 39, Lukata 7, Diyat 8; Muslim, Hacc 447, (1355); Ebu Davud, Menasik 90, (2017). 4256 - Vehb rahimehullah anlatiyor: "Hz. Cabir radiyallahu anh'a sordum: "Mekke fethedildigi gun, herhangi bir sey ganimet kilindi mi?" "Hayir!" cevabini verdi." Ebu Davud, Harac 25, (3023). 4257 - Hz. Cabir radiyallahu anh anlatiyor: "Resulullah aleyhissalatu vesselam Mekke'ye girdiginde sancagi beyaz, uzerindeki sarigi da siyahti." Ebu Davud, Cihad 76, (2592); Tirmizi, Cihad 9, (1679). HUNEYN GAZVESI 4258 - Hz. Ebu Hureyre radiyallahu anh anlatiyor: "Resulullah aleyhissalatu vesselam Huneyn Gazvesine cikmayi arzu edince: "Yarinki konaklama yerimiz insaallah Beni Kinane Hayfi'dir. Onlar kufur uzerine orada yeminlesmislerdi" buyurdu." Buhari, Megazi 48, Hacc 45, Fedailu'l-Ashab 39, Tevhid 31; Muslim, Hacc 345, (1314). 4259 - Sehl Ibnu Hanzaliyye radiyallahu anh anlatiyor: "Resulullah aleyhissalatu vesselam'la Huneyn gunu beraber yuruduk. Ogle sonrasi oluncaya kadar yurumeyi uzattik. Ogle namazi(nin vakti) girdi. Derken bir atli geldi. "Ey Allah'in Resulu! dedi. Ben sizin onunuzden ilerledim. Hatta falan falan daga ciktim. Bir de ne goreyim! Havazin kabilesi toptan karsimda. Kadinlari, develeri, davarlari toptan Huneyn'de toplanmislar" dedi. Aleyhissalatu vesselam tebessum buyurdu ve: "Insaallah, yarin bunlar muslumanlarin ganimetidir!" dedi ve sordu: "Bu gece bizi kim bekleyecek?" Enes Ibnu Ebi Mersed el-Ganevi atilip: "Ben, ey Allah'in Resulu!" dedi. Resulullah aleyhissalatu vesselam: "Oyleyse bin!" buyurdular. Enes atina bindi ve Aleyhissalatu vesselam'in yanina geldi. O zaman: "Su gecide yonel, en yuksek yerine kadar cik. (Gece boyu atindan inme.) Sakin senin cihetinden geceleyin aldatilmayalim!" tenbihinde bulundu. Sabah olunca Aleyhissalatu vesselam namazgahina gecti. Iki rek'at namaz kildi. Sonra: "Atlidan bir haberiniz var mi?" diye sordu. "Bir haberimiz yok!" dediler. Namaza duruldu. Resulullah aleyhissalatu vesselam namaz kilarken gecide dogru (hazan) goz atigyordu. Namazi kilip selam verince: "Mujde, atliniz geldi!" buyurdu. Biz de gecidin agaclari arasina baktik. Gercekten o idi. Geldi, Resulullah aleyhissalatu vesselam'in yaninda durdu, (Selam verdi ve) "Ben dedi, gittim bu gecidin en yuksek yerine, Resulullah'in emrettigi sekilde vardim. sabah olunca iki gecit daha tirmandim. Baktim kimseyi gormedim!" dedi. Resulullah aleyhissalatu vesselam ona: "Gece (attan) indin mi?" diye sordu. "Namaz veya kaza-yi hacet disinda inmedim!" dedi. Aleyhissalatu vesselam: "(Bu amelinle cenneti kendine) vacib kildin. Bundan boyle ameli terketmenin sana bir gunahi yok. (Bu amelin cennete girmen icin kafidir)" buyurdular." Ebu Davud, Cihad 17, (2501). 4260 - Hz. Enes radiyallahu anh anlatiyor: "Huneyn gununde, Hevazin, Gatafan ve digerleri cocuklari ve develeriyle birlikte (savas yerine) geldiler. O gun Resulullah aleyhissalatu vesselam'in ordusunda da 10 bin kisi vardi. Mekkeli Tuleka da Resulullah'in safinda idi. (Savas baslar baslamaz) hepsi geri kacti. Aleyhissalatu vesselam yalniz kaldi. O gun iki defa nida etti. Ikisi arasina bir baska soz karistirmadi. Soyle ki: Sag tarafina yonelip: "Ey Ensar cemaati!" diye bagirdi. O taraftakiler: "buyurun ey Allah'in Resulu! Biz seninle beraberiz! Mujde!" dediler. Aleyhissalatu vesselam sonra da soluna dondu: "Ey Ensar cemaati!" diye bagirdi. O taraftakiler de: "Buyur ey Allah'in Resulu! Mujde, biz seninleyiz!" dediler. Aleyhissalatu vesselam beyaz bir katirin ustunde idi. Katirdan indi ve: "Ben Allah'in kulu ve elcisiyim!" dedi. (Muslumanlar toparlanip mukabil hucuma gecince) musrikler hezimete ugradi. Aleyhissalatu vesselam cok ganimet elde etti. Onu Muhacirler ve Tuleka arasinda taksim etti. Ondan Ensar'a hic bir sey vermedi. Bunun uzerine Ensariler radiyallahu anhum (serzeniste bulunup): "Sikinti olunca biz cagiriliyoruz. Ama ganimeti bizden baskasina veriyor!" dediler. Bu sozleri Aleyhissalatu vesselam'in kulagina ulasmisti, hemen Ensari topladi. "Ey Ensar cemaati! Herkes dunyalikla donerken, siz Muhammed aleyhissalatu vesselam'la donmekten, evinizde onunla beraber olmaktan razi ve memnun degil misiniz?" dedi. Ensar: "Elbette ey Allah'in Resulu, raziyiz, memnunuz!" dediler. Aleyhissalatu vesselam: "Insanlar bir vadiye yuruseler, Ensar da bir gecide yuruse, ben Ensar'in gecidinde giderim" buyurdular." Buhari, Megazi 56, Humus 19, Menakib 14, Menakibu'l-Ensar 1, Feraiz 34; Muslim, Zekat 135, (1059); Tirmizi, Menakib, (3897). 4261 - Ebu Ishak rahimehullah anlatiyor: "Bir adam Bera Ibnu Azib radiyallahu anhuma'ya geldi ve: "Ey Ebu Imare! Huneyn gununde hepiniz geri mi kactiniz?" diye sordu. Bera: "Ben, Resulullah aleyhissalatu vesselam'in kacmadigina sehadet ederim! Ancak, askerlerden yuku hafif olan (aceleciler) ile zirh tasimayanlar Hevazin'in bir kanadina yuruduler. Halbuki buradakiler okcu kimselerdi: Onlari cekirge surusu gibi hep birden ok yagmuruna tuttular. Bunun uzerine dagalmak zorunda kaldilar. Boylece dusman, Resulullah'a yoneldi. Aliyhissalatu vesselam'in katirini Ebu Sufyan Ibnu'l- Haris Ibni Abdilmuttalib radiyallahu anh yediyorkdu. Aleyhissalatu vesselam katirindan indi, dua etti, (Allah'tan) yardim taleb etti. Soyle diyordu: "Ben Peygamberim yalan degil! Ben Abdulmuttalibin Ogluyum! Allahim yardimini indir." Sonra askerleri duzene koydu. Bera devamla der ki: "Vallahi, biz savas kizisti mi Resulullah aleyhissalatu vesselam'a siginirdik. Bizim cesurumuz Resulullah aleyhissalatu vesselam'la ayni hizada durabilendi." Buhari, Megazi, 54, Cihad 52, 61, 97, 167; Muslim, Cihad 79, (1776); Tirmizi, Cihad 15, (1688). 4262 - Seleme Ibnu'l-Ekva' radiyallahu anh anlatiyor: "Resulullah aleyhissalatu vesselam bir seferde iken yanina bir dusman gozcusu ugradi. Ashabla konusmaya oturdu. Sonra birden sivisti.Resulullah aleyhissalatu vesselam: "Onu yakalayin ve oldurun!" emir buyurdu. Ben (yakalayip) oldurdum. Resulullah aleyhissalatu vesselam seleb'ini bana verdi." Buhari, Cihad 173; Muslim, Cihad, 45, (1754); Ebu Davud, Cihad 110, (2654). 4263 - Hz. Enes radiyallahu anh anlatiyor: "(Annem) Ummu Suleym, Huneyn savasi sirasinda bir hancer temin etmisti, yanindan ayirmiyordu. Resulullah aleyhissalatu vesselam (hanceri gorunce) sordu: "Ey Ummu Suleym, su da ne?" "Bunu, musriklerden biri bana yaklasacak olursa karnina saplamak icin temin ettim!" dedi. Resulullah aleyhissalatu vesselam bu soz uzerine gulmeye basladi. Ummu Suleym: "Ey Allah'in Resulu, sizinle olup da su Tuleka'dan hezimete ugrayan bizim disimizdakileri oldur!" dedi. Resulullah aleyhissalatu vesselam: "Ey Ummu Suleym, surasi muhakkak ki Allah bize kafi geldi ve iyi yapti" buyurdu." Muslim, Cihad 134, (1809); Ebu Davud, Cihad 147, (2718). EVTAS GAZVESI 4264 - Hz. Ebu Musa radiyallahu anh anlatiyor: "Resulullah aleyhissalatu vesselam Huneyn Gazvesi'nden farig olunca, Ebu Amir radiyallahu anh'i bir askeri birligin basinda Evtas'a gonderdi. Ebu Amir, orada Dureyd Ibnu's-Simme ile karsilasti. Dureyd olduruldu. Allah da adamlarini hezimete ugratti. (O sirada) ben Ebu Amir ile beraberdim. Dizine bir ok atildi. Yanina gelip: "bu oku sana kim atti?" diye sordum. Bana bir sahsi isaret ederek (ok atani) gosterdi. Ona yonelip, yanina vardim. Beni gorunce kacti. Ben de pesine dustum. "Utanmiyor musun, durmuyor musun?" diye pesinden bagirmaya basladim. Birden durdu. Karsilikli olarak bir-iki kilic salladik. Derken ben onu oldurdum. Sonra gelip Ebu Amir'e: "Allah seninkinin canini aldi!" dedim. "Hele su oku bir cek!" dedi. Ben oku cektim. (Okun yerinden) su cikti. "Ey kardesimin oglu, dedi. Resulullah aleyhissalatu vesselam'a benden selam soyle, benim icin Allah'tan magfiret dileyiversin." Ebu Amir, birligin komutanligini bana devretti. Bir muddet durup sonra vefat etti. Donunce, durumdan Resulullah aleyhissalatu vesselam 'a bilgi verdim. Bir miktar su getirtti, abdest alip ellerini kaldirdi. Koltuk altlarinin beyazligini gordum. Sonra soyle dua etti. "Allahim, Ubeyd Ebu Amir'e magfiret buyur. Allahim, Kiyamet gunu onu, onun derecesini kullarinin -veya insanlarin- bircogunun derecesinden ustun tut!" "(Ey Allah'in Resulu) benim icin de istigfar ediver!" dedim. "Allahim, Abdullah Ibnu Kays'in gunahini magfiret et! Onu, Kiyamet gunu iyi bir yere koy!" dedi. Ebu Burde der ki: "O iki duadan biri Ebu Amir icindi, digeri de Ebu Musa icindi." Buhari, Megazi 55, Cihad 69, Da'avat 49; Muslim, Fedailu's-Sahabe 165, (2498). TAIF GAZVESI 4265 - Ibnu Omer radiyallahu anhuma anlatiyor: "Resulullah aleyhissalatu vesselam Taif'i kusatinca hic bir netice elde edemedi. Bunun uzerine: "Insaallah yarin yolcuyuz (muhasarayi kaldiracagiz)" dedi. Bu Ashabin pek agrina gitti: "Yani, Taif'i fethetmeden gidecek miyiz" -bir rivayette "denecek miyiz"- dediler. Aleyhissalatu vesselam da: "Sabahleyin saldirin!" buyurdular.Sabahleyin saldirdilar ve bircoklari yaralar aldi. Resulullah tekrar: "Yarin Insaalllah gidecegiz!" buyurdular. Bu sefer akserler memnun kaldilar. Aleyhissalatu vesselam (onlarin haline) guldu." Buhari, Megazi 56, Edeb 68, Tevhid 31; Muslim, Cihad 82, (1778). 4266 - Osman Ibnu Ebi'l-As radiyallahu anh anlatiyor: "Sakif hey'eti geldigi zaman, Resulullah aleyhissalatu vesselam'in yanina indiler. Aleyhissalatu vesselam onlari mescidde agirladi, ta ki kalplerini daha bir rikkate getirip muessir olsun. Onlar (musluman olup bey'at yapmak icin) osur alinmamasini, cihada cagrilmamalarini ve namazin kendilerine farz kilinmamasini sart kostular. Resulullah aleyhissalatu vesselam: "Sizden osur alinmasin, cihada da cagirilmayin. Ama rukusuz (namazsiz) bir dinde hayir yoktur" buyurdu." Ebu Davud, Harac 26, (3026). 4267 - Vehb Ibnu Murebbih anlatiyor: "Bey'at yaptiklari zaman Sakif'in durumu ne idi?" diye sordum. "Sadaka (zekat = vergi) vermemeyi, cihad etmemeyi sart kostular" dedi ve Resulullah aleyhissalatu vesselam'in: "(Onlar gercek manada musluman olunca, kendiliklerinden) zekat da verecekler, cihada da katilacaklar!" dedigini isittigini soyledi." Ebu Davud, Harac 26, (3025). HALID IBNU VELID RADIYALLAHU ANH'IN BENI CEZIME'YE GONDERILMESI 4268 - Ibnu Omer radiyallahu anhuma anlatiyor: "Resulullah aleyhissalatu vesselam, Halid radiyallahu anh'i Beni Cezime'ye gonderdi. (Yurdlarina varinca Halid) onlari once Islam'a davet etti. Onlar "musluman olduk!" demeyi guzel soyleyemediler, "Sabii olduk, Sabii olduk!" dediler. Halid de onlari oldurmeye, esir etmeye basladi. bizden her bir askere esirini verdi. sonra bir gun gecince, herkese esirini oldurmeyi emretti. Ben: "Vallahi ben esirimi oldurmem! Arkadaslarimdan da kimse esirini oldurmez!2 dedim. Resulullah aleyhissalatu vesselam'a gelince, durumu haber verdik. Ellerini kaldirip: "Allah'im, Halid'in yaptigindan beriyim!" dedi ve bunu iki sefer tekrar etti." Buhari, Megazi 58, Ahkam 35; Nesai, Adabu'l-Kudat 16, (8, 237). ABDULLAH IBNU HUZAFE ES-SEHMI VE ALKAME IBNU MUCEZZIZ EL-MUDLICI SERIYYESI (Buna Serriyyetu'l Ensari de denmistir.) 4269 - Ali Ibnu Ebi Talib radiyallahu anh anlatiyor: "Resulullah aleyhissalatu vesselam bir seriyye gonderdi ve birligin basina Ensar'dan bir zat koydu ve askerlere komutanlarina itaat etmelerini emretti. (Sefer esnasinda komutan, bir meseleden) ofkelenip: "Resulullah aleyhissalatu vesselam bana itaat etmenizi emretmedi mi?" dedi. Hepsi de: "Evet emretti!" dediler. "Oyleyse, dedi, derhal bana odun toplayin!" Hemen otun toplanmisti. Bu sefer: "Ates atin!" emretti. Ashab (odun yiginina) ates atti. Komutan: "Icine girin!" emretti. Girmek uzere ilerlediler. Ancak birbirlerinden tutup: "Biz, atesten kacarak Resulullah aleyhissalatu vesselam'a geldik (simdi atese girmemiz olur mu?)" diyerek girmediler. Oyle durdular. Ates sondu. Komutanin da ofkesi gecti, Bu vak'a Resulullah aleyhissalatu vesselam'a intikal edince: "Eger girselerdi, Kiyamet gunune kadar bir daha ondan cikamazlardi! Allah'a isyanda (kula) itaat yok! Taat ma'ruftadir!" buyurdular." Buhari, Megazi, 59, Ahkam, 4, Haberu'l-Vahid 1; Muslim, Imaret 40, (1840); Ebu Davud, Cihad 96, (2625); Nesai, bey'at 34, (7, 159). HZ. EBU MUSA VE MUAZ'IN YEMENE GONDERILMESI (Veda Haccindan Once) 4270 - Ebu Musa Radiyallahu anh anlatiyor: "Resulullah aleyhissalatu vesselam, Beni ve Muaz radiyallahu anhuma'yi Yemen'e gonderdi ve su tenbihte bulundu: "Insanlari dine (tatlilikla) davet edin. Mujdeleyin, nefret ettirmeyin. Kolaylastirin, zorlastirmayin. Uyumlu olun gecimsiz olmayin." Biz Yemen'e vardik. Her ikimizin ayri birer cadiri vardi, cadirlarimizi mustakillen kullaniyorduk. Birbirimize ziyaretlerimiz olur, (birlesirdik. bir seferinde) Mu'az, Ebu Musa radiyallahu anhuma'ya geldi. Ebu Musa, cadirinin onunde oturuyordu. Yaninda (zincire vurulmus), oldurmek istedigi bir yahudi duruyordu. "Ey Ebu Musa, nedir bu manzara (ne oluyor?) " dedim. "Bu bir yahudidir, musluman olmustu, tekrar yahudilige dondu" dedi. "Sen onu oldurmeyince oturmayacagim!" dedim. Kalkip oldurdu. Sonra oturup konusmaya basladilar. Muaz radiyallahu anh: "Ey Ebu Musa, Kar'an'i nasil okuyorsun?" diye sordu. "Yatagimin uzerinde, namazimda, binegimde zaman zaman (firsat buldukca) parca parca okuyorum!" dedi. Sonra Ebu Musa, Muaz'a: "Ya sen nasil okuyorsun?" diye sordu. "Bunu sana bildirecegim: Ben uyurum, sonra kalkar Kur'an'dan okurum. Boylece uyanikken umid ettigim sevabi uykumda da kazanacagimi umid ederim" diye cevap verdi." Buhari, Megazi, 60, Icare 8, Istitabe 2, Ahkam 7, 12; Muslim, Cihad 7, (1733), Esribe 71; Ebu Davud, Hudud 1, (4354, 4355, 4356, 4357); Nesai, Taharet 4, (1, 10). ALI IBNU EBI TALIB VE HALID IBNU VELID'IN YEMEN'E GONDERILMESI (Veda Haccindan once) 4271 - Hz. Bureyde radiyallahu anh anlatiyor: "Resulullah aleyhissalatu vesselam, Hz. Ali radiyallahu anh'i humusu (ganimetin beste birini) almak uzere Halid'e gonderdi. Halid radiyallahu anh, humusu ona verdi. ali, ondan (kendine) bir cariye secti. Ali, geceleyin gusul yapmis olarak sabahha erdi. Ali'ye kizmistim. Halid radiyallahu anh'a: "Sunu gormuyor musun?" diye soylendim. Sonra da Resulullah aleyhissalatu vesselam'a gelince durumu anlattim. "Ey Bureyde! buyurdular, sen Ali'ye kiziyor musun?" "Evet!" dedim. "Kizma! buyurdular, zira onun humustaki hissesi aldigindan fazladir." (Ondan sonra Ali en cok sevdigim insan oldu.)" Buhari, Megazi, 61. ZU'L-HALASA GAZVESI 4272 - Cerir Ibnu Abdillah radiyallahu anh anlatiyor: "Resulullah aleyhissalatu vesselam, bana: "Beni, Zu'l-Halasa'dan kurtarmaz misin?" buyurdu. Bu, Has'am'da bir bina idi. el-Kabetu'l Yemaniyye denmekte idi. Ahmes kabilesinden yuzelli atli ile oraya vardim. Ahmesliler at besleyen insanlardi. Ben ise at uzerinde duramiyordum. (Durumu Resulullah'a soyledim.) Aleyhissalatu vesselam gogsume vurdu; oyle ki, parmaklarinin izini gogsumun uzerinde gordum. Sonra: "Allah'im, Cerir'i (atinin ustunde) sabit kil, onu hidayete ermis ve hidayet edici kil!" buyurdu. Ben gittim, onu kirdim ve yaktim." Buhari, Megazi 62, Cihad 154, 162, Menakibu'l-Ensar 21, Edeb 68, Da'avad, 19; Muslim, Fadailu's-Sahabe 137; Ebu Davud, Cihad 172, (2772). ZATU'S-SELASIL GAZVESI 4273 - Ebu Osman en-Nehdi radiyallahu anh anlatiyor: "Resulullah aleyhissalatu vesselam Amr Ibnu'l-As radiyallahu anh'i Zatu's-Selasil ordusunun basinda gondermisti. Amr Ibnu'l-As der ki: "(Ya Resulullah) sana en sevgili insan kimdir?" dedim. "Aise'dir!" buyurdular. Ben tekrar sordum: "Erkeklerden kim?" "Onun babasidir!" buyurdular. Ben bir kere daha sorayim dedim: "Sonra kim?" "Omer" buyurdular ve bazi erkek saydilar. Beni en sona atacak korkusuyla sukut edip baska sormadim." Buhari, Megazi 63, Fedailu'l-Ashab 5; Muslim, Fedailu'l-Ashab 8, (2384). TEBUK GAZVESI 4274 - Ebu Musa radiyallahu anh anlatiyor: "Ashabim, Resulullah aleyhissalatu vesselam'a usre (darlik) ordusu, yani Tebuk Gazvesi sirasinda yuklerini koyacaklari deve hakkinda sormam icin beni gonderdiler. Yanina vardigimda meger ofkeliymis de ben hissedememisim. "Ey Allah'in Resulu, dedim, arkadaslarim size, beni gonderdiler, kendilerine yuk devesi vermenizi istiyorlar." "Vallahi ben onlara hicbir yuk devesi veremem!" buyurdular. Ayrildim, ama uzgundum, hem yuk devesi verilmeyisine, hem de bana kizmis olabilecegi korkusuyla uzgundum. Arkadaslarimin yanina varip Aliyhissalatu vesselam'in soyledigini kendilerine haber verdim. Sonra Resulullah bana birini (Bilal'i) gondererek beni cagirdi ve: "Su cifti, su cifti, su cifti al! Bunlari arkadaslarina gotur. Ve de ki: "Allah -veya Resulullah- sizi bunlarla tasiyacak, bunlara binin" dedi. Ben onlari arkadaslarima goturdum ve: "Resulullah sizleri bunlarla tasiyacak. Lakin, vallahi sizden biri, sizin icin ilk istedigim zaman, Resulullah'in soyledigini ve vermen dedigini duyan birine gitmedikce yakanizi birakmam" dedim. Arkadaslarim: "Vallahi sen yanimizda (muttehem degilsin), dogru soyledigine inaniyoruz. Ama sen yine de diledigini yap!" dediler. Ebu Musa, onlardan bir grupla gitti. Resulullah aleyhissalatu vesselam'in once soylemis oldugu sozu isitenlere vardilar. Bunlar Ebu Musa'nin kendilerine soyledigi seyleri aynen soylediler." Buhari, Megazi 78, 74, Humus 15, Zebaih 26, Eyman 1, 4, 18, Kefaret 9, 10, Tevhid 56; Muslim, Eyman 8, (1649). 4275 - Vasile Ibnu'l-Eska' radiyallahu anh anlatiyor: "Resulullah aleyhissalatu vesselam Tebuk Gazvesine katilmak icin cagrida bulundu. Ben hemen ehlime gittim. Gazveye gitmeye yoneldim. Resulullah'in ashabinin ilk kismi yola cikmisti bile. Medine'de seslenmeye basladim: "(Ganimetten gelecek) hissesi tasiyana olacak bir kimseyi (devesiyle) tasiyacak bir kimse yok mu?" diyordum. Ensar'dan yasli bir zat: "Kendisini munavebe ili bindirmem ve yiyecegini de vermem karsiliginda (savastan elde edecegi) hissesi bize olmak kaydiyla gotururum!" dedi. Ben: "Anlastik!" dedim. Ensari: "Oyleyse Allah'in bereketi uzere yuru!" dedi. Boylece en hayirli bir arkadasla yola ciktim. Allah ganimet de nasib etti, hisseme bir miktar deve isabet etti. Bunlari surup, (beni devesine alan Ensariye) getirdim. Adam cikip devesinin havidindaki cullardan biri uzerine oturdu, ve: "Bu develeri sen geri sur!" dedi. Sonra tekrar: "Sen bu develeri ileri sur. (bana getirme)!" dedi ve ilave etti: "Ben senin bu develerini degerli goruyorum" dedi. Vasile de: "Bu baslangicta anlastigimiz sarta gore senin ganimetin!" dedim. Ama Ensari: "Ey kardesimin oglu, ganimetini al. Ben senin bu maddi payini istememistim (sevaba, manevi kazanca istirak etmeyi dusunmustum)" dedi." Ebu Davud, Cihad 123, (2676). KISKANCLIK BOLUMU 4276 - Hz. Ebu Hureyre radiyallahu anh anlatiyor: "Resulullah aleyhissalatu vesselam buyurdular ki: "Allah kiskanctir, mu'min de kiskanctir. Allah'in kiskanmasi, mu'minin Allah'in haram ettigi seyi yapmasidir." Buhari, Nikah 107, Muslim, Tevbe 36, (2761); Tirmizi, Rada' 14, (1168). 4277 - Ibnu Mes'ud radiyallahu anh anlatiyor: "Resulullah aleyhissalatu vesselam'i isittim, soyle diyordu: "Allah'dan daha kiskanc kimse yoktur. Bu sebeptendir ki fevahisin acigini da kapalisini da haram kildi. Medihten Allah kadar hoslanan bir kimse de yoktur. Bu sebeptendir ki nefsini medhetmistir." Buhari, Nikah 107, Tefsir, en'am 7, Tefsir, A'raf 1, Tevhid 15; Muslim, Tevbe 33, (2760); Tirmizi, Daavat 97, (3520). 4278 - Hz. Ebu Hureyre radiyallahu anh anlatiyor: "Sa'd Ibnu Ubade radiyallahu anh dedi ki: "Ey Allah'in Resulu, ben zevcemle birlikte bir adam yakalasam, dort sahid getirinceye kadar ona muhlet mi taniyacagim?" "Evet!" buyurdu Aleyhissalatu vesselam. Sa'd: "Asla dedi, seni hakla gonderen Zat-i Zulcelal'e yemin olsun, sahid aramazdan once kilincimi indiririm." Resulullah aleyhissalatu vesselam: "Su efendinizin soyledigine bakin! Evet (biliyoruz ki) o kiskanc bir adamdir. Ama ben ondan da kiskancim, Allah da benden kiskanc." Muslim, Li'an 16, (1498); Muvatta, Akdiye 17, (2, 737); Ebu Davud, Diyat 12, (4532). 4279 - Hz. Aise radiyallahu anha anlatiyor: "Resulullah aleyhissalatu vesselam bir gece yanimdan cikip gitmisti. (Benim nobetimde) hanimlarindan birinin yanina gitmis olabilir diye icime kiskanclik dustu. Geri gelince halimi anladi ve: "Kiskandin mi yoksa?" dedi. Ben de: "Evet! Benim gibi biri senin gibi birini kiskanmaz da ne yapar?" dedim. Aleyhissalatu vesselam: "Sana yine seytanin gelmis olmali" dedi. Ben: "Benimle seytan mi var?" dedim. "Seytani olmayan kimse yoktur" dedi. "Seninle de var mi?" dedim "Evet, Ancak ona karsi Allah bana yardimci oldu da musluman oldu!" buyurdu." Muslim, Munafikun 70, (2815); Nesai, Isretu'n-Nisa 4, (7, 72). 4280 - Yine Hz. Aise radiyallahu anha anlatiyor: "Safiyye radiyallahu anha gibi guzel yemek yapani gormedim. (Bir defasinda) Resulullah aleyhissalatu vesselam benim odamda iken, Safiyye ona yemek yapip (gondermisti). Cok siddetli bir kiskanclik hissettim. Oyle ki beni bir titreme sardi. (Gidip) kabini kirdim, sonra da pisman oldum ve: "Ey Allah'in Resulu dedim, yaptigim bu hareketin keffareti nedir?" "Tabaga ayniyla tabak, yemege misliyle yemek!" buyurdular." Ebu Davud, Buyu 91, (3568); Nesai, Isretu'n-Nisa 4, (7, 71). </blockquote>

Adı

İnsan doğrulaması: Günün ilk namazı hangi namazdır