JavaScript devre dışı. Daha iyi bir deneyim için, önce lütfen tarayıcınızda JavaScript'i etkinleştirin.

Konuya cevap cer

Mesaj: <blockquote data-quote="tozduman" data-source="post: 89687" data-attributes="member: 8162">inanin kırmak, kırılmaktan daha çok canı acıtıyor...Karşımdaki kişiyi kırdığımı düşündüğüm anda zaten bende Ruhen,psikolojik ve AHLÂKİ VE EDEBÎ olarak kırılıyorum.. Evet ablacıgım .Allah a karşı mahcup olmaktan daha iyidir kırılmak..Son günlerde inanılmaz mahcubıyet yaşıyorum Rabbımın lutuflarına karşı şükür edip teşekkür ediyorum..Birşey sormak istıyorum ablacığım. Biz susuyoruz hep Allah için affedıyoruz ya pekı nereye kadar ablacığım ?Tamam bunu karşılıgında huzur buluyoruz kalbımıze iyi gelıyor ama yinede sürekli idare edip neye varacagız.Biz kendımızi gelıstırdıkce onlar gerıden gelıyor ama bız o gerıden kalanlar ile aynı hayattayız.Bazen kendıme ve kalbıme çok kızıyorum.Ne olursa olsun Allaha havale edemıyorum. Susuyorum yutuyorum.Çünkü Allahın gazabını biliyorum kıyamıyorum kimseye. Ben ruyamda sordugum o adamı yine Allaha havale etmedim o ruyadan sonra sızın yorumlarınızdan sonra kapattım düşüncelerimi.Arsızlık diz boyu yine aynı yoldayım sabır ve şükür. Biz nereye kadar yüzleşeceğiz  nereye kadar affedeceğiz bilmiyorum yolun başındayım.. Şimdi de vazgectım yine Ben de Rabbıme karşı hata yapıyorum ben kımım ki yine kendımı birşey sanma gafletıne düştüm.Affetmek Allaha mahsustur.Bagışlayan ve Esirgeyen ancak Allah dır.</blockquote>