Kendimi nerede kaybettim ???

Hasretin koynunda buldum kendimi biran...
Gecenin tam ortasında olmakla olmamamak arasında
Yanlızca yıldızların rehber olduğu zifirilikte benliğimi arıyorum
Umudu katıyorum yanlızlığıma ve duygularımı bırakıyorum
Bir daha almamacasına...


Bir an dalıyor gözlerim karanlığa
Duymak istiyorum sessizliğin sırrını
Ve bulmak istediğimi arıyorum...


Karanlığın koynunda buldum kendimi biran...
Aslında ışığımı bulduğumu farkettim
Ben bir karartıdan ibaretmişim meğer
Mekanımın adı siyah


Duygularımsa birer gölgeden farksızmış!
Tükenmişliğin koynunda buldum kendimi biran...


Ruhumun yansıması ilişince gözüme
Yüreğim kamaştı buğusundan
Kalbimde depremler bedenimi inletti
Beynimde fırtınalar baharımı tüketti


Rastlantıya rastlamaktı benimkisi aslında
Ve akabinde şaşkınlığıma şaşırmak
Tükensede bitmemekti...


Bir yolun sonuda buldum kendimi biran...
Adına hayat dermiş onu aşanlar
Kader dermiş inananlar
Vuslat dermiş ayrılanlar


Bulmak koyarmış adını kaybeden
Bilmek koyarmış adını unutan...


Zafer dermiş yenilgiden kurtulan
AŞK dermiş sevdiğiyle çarpışan
Son dermiş başa veda edenler o yola


Bense adını koyamadım henüz...

Ve sonra...

Bir aynanın karşısında buldum kendimi biran...
Gözbebeklerin her değişinde cemalime
Bedenimi alırdı bir titreme
Adımı her anışında beynime kazınırdı her kelime


Kalbimde anlamsız bir sızı

Yüreğimde bitip tükenmeyen bir erime

Yansıyan gölgeme bakınca geldim kendime...
Kendimi nerede kaybettim bilmiyorum ama

Ben beni sende buldum yeminle...!​