Kendimi cok günahkar hissediyorum

Slm. Ben sizlere bisey sormak istiyorum.. Kendimi cok günahkar hissediyorum ve yaptigim herseyden çok utaniyorum. Yani utanc duygusu bedenimi sarmis, dua etmekden bile utaniyorum. Bu kadari normal mi? Oysa ki namazimi kiliyorum cok sükür.. Rabbimin rizasi icin elimden geleni yapiyorum ama cooook utaniyorum.

Cok günahkar oldugumu biliyorum, sanki affedilmeyi bile haketmiyorum. Oysa ki Allahim merhametlilerin en merhametlisi ve affetmeyi sever. Ama ben cooook utaniyorum.... Ahhh anliyor musunuz beni.

Size kendimi anlatayim:
Ben 22 yaninda almanyada yasayan genc bir kizim. Ve Ben malesef Cok hatalar yaptim. Yani şöyle söyleyeyim; 12 yaşinda sigaraya basladim malesef 13 yaşimda hirsizlik (yiyecek, giyecek, sigara alkol, para, ve daha neler neler) Cok yanlis arkadas cevrem oldu hep, oysa bende yanlıştım. 14 yaşimda ilk esrar denedim. Babam alkolikti bana sevgisini hic gösteremedi ama artik cok sükür birakti ve cok pisman. Ergenlik dönemimde cok zorlandim ve alisamadim. Yani devami şöyle: 14 diskolara gittim her Hafta sonu.. kendim 18/ 19 gibi duruyordum. Ve arkadaslarim hep büyüktü benden, genelde erkeklerle takilirdim. Yani anliyacaginiz böyle devam etti.. 17 yaşimda sözlendim cok iyi bir insanla fakat ben o kadar igrenc bir insanim ki sözlümü aldattim ve dügünden önce ayrildim. Allahin bildigini kuldan saklayamam rabbim beni affetsin. Ondan sonra artik karsima cok niyeti bozuk insanlar cikti, sükür kötü Seyler olmadan bitti. Zaman geldi zina, esrar, hap ve her gün alkol kullandim, sirf uyuyabilmek icin. Ve ondan sonra icim birine cok yandi, cok ask acisi cektim ve Allahtan sabır dilemek ve unutmak icin namaza basladim. Rabbime sonsuz sonsuz sükürler olsun beni huzuruna kabul ettigi icin. Tövbeyi nasip ettigi icin!! 1 senedir alkol de kullanmıyorum. Yani anliyacaginiz namazda dururken hep gözümün önüne geliyor, nasil zina ettigim her türlü pislikler önümde.

Bazen sabah namazina kalkamiyorum o kadar utaniyorum ki tekrar rabbimin huzuruna gitmeye. Ve doyacak kadar yemek yedigimde de beni utanc sariyor, cok pisman olmuyorum. Dünyada o kadar aclikdan ölenler varken tok yatmak utandiriyor beni. Anliyacaginiz kendimi cok günahkar hissediyorum. Ve artik almanyayi terk edip dinime daha da cok bagli yasamak istiyorum insallahhhh... anliyor musunuz beni.

Utanmak hayadandır imandandır, kılasik bardağın dolu tarafı dersen işte utanman imanın olduğunu gösterir..
Şimdi sen zannediyor musun ki günahsız insan var. Senin yaptıklarının devede kulak kalacağı insanlar, sözde müslümanlar gördüm, duydum. Mesela ben tövbeler ettim, ağladım, utancımdan kendi içime kapandım yeri geldi. Sonra okudum, okudum sayfalarca okudum önce anlamaya sonra idrak etmeye çalıştım, kafamın içinde uçuşan sorularla yaşadım. Yeri geldi kafam patlayacak sandım, ağrı kesiciler peş peşe şeker gibi attım ağzıma ama şunu hemen öğrendim ki zaman herşeyin ilacıydı ve sabır gerekliydi. Beni bu zor zamanda ayakta tutan buydu. Bu yazdıklarımı mübala etmiyorum inan ki yazdıklarını okuyunca kendi hayatım geldi aklıma şimdi artık bir tebessümle geçiştiriyorum, onca yaşadığım aptallıkları saçmalıkları adları ne ise ne denirse işte. Bu arada belirtmek isterim ki 4-5 sene Hollanda'da kaldım bilirim oraları zordur müslümanın yaşaması. Uyuyturucuyu aktardan nane limon alır gibi alırsın ........v.s )))
Senin çok önemli bir avantajında var oda farkındalık. Uzun uzadıya yazmak isterdim lakin insanlarımız malsef uzun yazılardan pek hoşlanmaz, özellikle sanal denen ortamda. O zaman ezcümle Mevlana'nın dediği gibi ' Azda çok vardır , söz az mana çok olmalı ' )))