iman,inanc ,sevmek,affetmek,insan oldugunu bilmek, Hoşgörü
sağlıklı insan hayatının, özüdür...
Beşeri münasebetlerin temelidir. Bugün her zamankinden daha fazla bu duygu ve davranislara ihtiyacımız olduğu aşikârdır. Olumsuz birçok davranışın sebebi, bizler Sevginin Kaynagindan uzaklastik..Sevmeyi unuttuk.. kendimizi, cocuklarimizi, Ailemizi sevmeyi unuttuk...
Evde, sokakta, okulda, işyerinde, kısaca insanın olduğu her yerde eğer sevgi ve Sevginin kaynagi yoksa orada bencillik, anlaşmazlık, güvensizlik, tartışma, kavga olumsuzluk adına her şeyi görebilmek mümkündür.
Eğitimli ya da eğitimsiz her insanda görülebilen bir eksikliktir, Peki, bunun sebebi nedir? Neden tarih boyunca Yüce Milletimizin hasletlerinden olmuş bir davranışlari , bugün yeterince gösteremiyoruz...
Bunun birçok sebebi olabilir. Bunlardan kanaatimizce en önemlisi: insanın kendisi ile barışık olamamasıdır...
insanin icindeki maddi ve manevi ruhani dedigimiz ruh ve nefsi kendi arasinda bir catisma icinde..
Oysa insan ruhu hep guzelik, iyilik ister bu Fitridir.. Nefis ise fitratina aykiri davrandiginda insan icinin icinde hep huzursuz olur..bir bosluk olusur...
İnsanımız, Kendisini yeterince tanımıyor.
En önemlisi kendisini sevmiyor,kendinden RAZI degil,kendine ve yaptiklarina saygı duymuyor...
Eğer insanın kendisine saygı ve sevgisi kalmamışsa, kendisi ile barışık olması da mümkün değildir.
İnsan kendisi ile barışık olamadığı zaman,baskalari ile de barışık olamiyor malesef..