Ana sayfa
Forumlar
Yeni mesajlar
Forumlarda ara
Neler yeni
Yeni mesajlar
Son aktiviteler
Giriş yap
Kayıt ol
Neler yeni
Ara
Ara
Sadece başlıkları ara
Kullanıcı:
Yeni mesajlar
Forumlarda ara
Menü
Giriş yap
Kayıt ol
Install the app
Yükle
Ana sayfa
Forumlar
İSLAMİ PAYLAŞIMLAR
Hz. Muhammed (s.a.v)
Efendimiz (s.a.v)'i Tanıyalım
Kaza Umresi.
JavaScript devre dışı. Daha iyi bir deneyim için, önce lütfen tarayıcınızda JavaScript'i etkinleştirin.
Çok eski bir web tarayıcısı kullanıyorsunuz. Bu veya diğer siteleri görüntülemekte sorunlar yaşayabilirsiniz..
Tarayıcınızı güncellemeli veya
alternatif bir tarayıcı
kullanmalısınız.
Konuya cevap cer
Mesaj
<blockquote data-quote="Ekrem" data-source="post: 13599" data-attributes="member: 3"><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">(Hicret 'in 7. senesi Zilkade ayı / Milâdî 628) </span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">Bu tarihten bir sene önce, Peygamber Efendimiz ve Ashab-ı Kiram'in Kabe'yi ziyaret edip umre yapmalarına, Kureyş müşrikleri mâni olmuşlar ve imzalanan Hudeybiye Anlaşmasıyla Resûl-i Ekrem ve Müslümanların bu niyet ve arzularının tahakkuku bir sene sonraya bırakılmıştı.</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">Cenâb-ı Hakk'ın yardımıyla, Peygamber Efendimiz, bu bir sene zarfında birçok muvaffakiyet elde etmişti. Devrin hükümdarlarını İslâm'dan haberdar etmiş ve onları İslâm'a davette bulunmuştu. Bunlardan bir kısmı İslâmiyetle müşerref olmuşlardı. Ayrıca Hayber'i fethederek, hemen hemen Arabistan Yarımadasında bulunan bütün Yahudileri tesirsiz hâle getirmişti. Yine, İslâmiyetin gittikçe güç kazandığını, kuvvet elde ettiğini göstermek babında da birçok kabîleye askerî birlik göndererek onları itaat altına almıştı.</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">Bütün bunlardan sonra, Kabe'yi ziyaret ve umrenin îfası zamanı gelmiş bulunuyordu.</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">Resûl-i Kibriya Efendimiz, Zilkade ayı girince, ashabına umre için hazırlanmalarını emretti. Bu emre göre, Hudeybiye Seferine katılmış bulunanlardan hayatta olanların hiçbiri geri kalmayacaktı.645</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">O sırada Medine'ye taşradan gelmiş kimsesiz ve yardıma muhtaç birçok Müslüman vardı. Efendimize başvurarak, "Yâ Resûlallah!.. Bizim ne azığımız, ne de bizi doyuracak bir adamımız var." diyerek durumlarını arzettiler.</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">Resûl-i Ekrem, ihtiyacı olanlara yardım etmelerini, onlara bakmalarını Medine halkına duyurdu. Bunun üzerine Ashab-ı Kiram, "Yâ Resûlallah!.." dediler, "Biz, sadaka olarak neyi verelim? Verecek hiçbir şey bulamıyoruz ki!.."</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">Resûl-i Zîşan Efendimiz, "Ne olursa... İsterse yarım hurma olsun!" buyurdu.</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">MEDİNE'DEN AYRILIŞ</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">Server-i Kâinat Efendimiz, yerine Uveyf b. Azbat'ı vekil bırakıp, umre için hazırlanmış bulunan iki bin civarındaki Müs-lümanla Medine'den Mekke'ye, Beytullah'a doğru yola çıktı.646 Müslümanlar yanlarında 60 kurbanlık deve sürüyorlardı. Peygamber Efendimiz, kendi kurbanlık devesini bizzat mübarek elleriyle işaretlemişti.</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">Resûl-i Ekrem Efendimiz, ayrıca, Kureyş müşrikleri tarafından herhangi bir saldırı ve karşı koymaya mâruz kalabilirler düşüncesiyle 100 at ve miğfer, zırh gömlek ve mızrak gibi harb silâhları da almıştı. Hâlbuki, yapılan anlaşma gereği, beraberinde sâdece yolculuk silâhı sayılan kılıç olacak ve o da kınına sokulu vaziyette bulunacaktı. Öyle ise va'dinde hiçbir zaman hulf etmeyen Hz. Resûlullah, neden böyle hareket ediyordu? Bu husus, sahabîlerin nazarından kaçmadı. Sordular: "Yâ Resûlallah!.. Müşriklerle, sâdece kınına sokulu kılıçla geleceğine dair ahdin vardı. Hâlbuki, sen silâh taşımaktasın!"</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">Hz. Fahr-i Âlem, sebebini izah etti: "Biz, bu silâhları Ha-rem'e, Kureyşlilerin yanına götürmeyeceğiz; fakat her ihtimale karşı yanımızda bulunduracağız!"647</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">Peygamberimizin İhrama Girişi</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">Müslümanların kalbi heyecan ve sevinçle atıyordu. Muhacirlerin duydukları sevinç ve heyecan ise tarife sığacak gibi değildi: Yedi sene önce terk etmek zorunda kaldıkları baba ocağına kavuşacaklar, Kâbe-i Muazzama'yı ziyaret edeceklerdi! Hepsinden de mühimi, kendilerini hakir gören, kendilerine olmadık eziyet ve işkencelerde bulunan Kureyş müşriklerine İslâm'ın izzet, şeref, azamet ve haşmetini göstereceklerdi. Bu sebeple gönülleri heyecan doluydu!</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">Zülhuleyfe mevkiine varılınca, Resûl-i Ekrem Efendimiz, Muhammed b. Mesleme'nin kumandanlık ettiği süvarilerle birlikte silâh yüklerini ve kurbanlık develeri önden gönderdi ve orada ihrama girdi.648</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">Artık, etraf Allah Resulü ve Müslümanların telbiye sadâla-rıyla âdeta sarsılıyordu:</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">"Lebbeyk, Allahümnne Lebbeyk! Lebbeyke lâ şerike leke Lebbeyk! İnnel Hamde venni'mete leke ve'l-Mülk! Lâ şerike leke."649</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">Müşriklerin Korku ve Telâşı</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">Önden giden Muhammed b. Mesleme komutansındaki 100 atlı birliği ve beraberinde götürdükleri silâhlar, Merruzzehran mevkiinde müşriklerin birkaç adamı tarafından görüldü.</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">"Nedir bunlar?.." diye sordular.</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">Muhammed b. Mesleme, "Resûlullah'ın (a.s.m.) süvarileridir." dedi ve devam etti: "Kendileri de inşallah yarın sabah burada olacaklardır!"650</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">İhrama girme yerleri şunlardır: Medinelilerin Zülhuleyfe, Şamlıların Cuhfe, Iraklıların Zât-ı Irk, Necidlilerin Karn, Yemenlilerinki ise Yelemlem...Adamlar şaşkına döndüler ve son sür'at yol alarak haberi Mekke'ye ulaştırdılar. Müşrikleri, bir korku ve telâş sardı. "Muhammed, üzerimize yürüyor!" diyerek durumdan birbirlerini haberdar ettiler.</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">Gerçi Hz. Resûlullah, Hendek Harbinden sonra, "Artık, onlar bizim üzerimize değil, biz onların üzerine yürüyeceğiz!" buyurmuşlardı; ama bu sefer, o gayeyle tertip edilmiş değildi. Sâdece, anlaşmada da belirtildiği gibi, Kabe'yi tavaf etmek, umrelerini yapmak maksadıyla yola çıkmışlardı.</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">Buna rağmen müşrikler fazlasıyla endişeye kapıldılar. Derhâl Resûl-i Ekrem Efendimize işin gerçek mahiyetini öğrenmek için adamlarını gönderdiler.</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">Peygamber Efendimiz, Merruzzehran 'da</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">Telbiye sadâlarıyla Zülhuleyfe'den ayrılan Peygamber Efendimiz, Müslümanlarla birlikte Merruzzehran'a geldi. Oradan bütün silâhlan Batn-ı Ye'cec mevkiine gönderdi. Silâhlan beklemek üzere de Evs b. Havlî başkanlığında 200 kişiyi vazifelendirdi.651</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">Resûl-i Ekrem, Batn-ı Ye 'cec 'de</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">Daha sonra Peygamber Efendimiz, ashabıyla yol alarak oradan Mekke'nin rahatlıkla görüldüğü Batn-ı Ye'cec mevkiine vardı.</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">Bu sırada Kureyş temsilcileri çıkıp geldi. "Yâ Muhammed!.." dediler, "Herhalde sana, bizim küçük veya büyük herhangi bir hıyanetimiz, vefasızlığımız haber verilmiş değildir. Buna rağmen, Harem'e, kavminin yanına, böyle silâhlı mı gireceksin? Hâlbuki, oraya, yolcu silâhı olan kınlarına sokulu kılıçlardan başka bir şeyle girmemek şartını kabullenmiştin." Peygamber Efendimiz, meseleyi izah etti: "Harem'e kınlarında sokulu kılıçlardan başka silâhla girecek değiliz! Ben çocukluğumdan beri hayatımın her safhasında ancak verdiğim sözde durmakla, vefakârlıkla tanınmış, bilinmişimdir! Fakat, silâhların bana yakın bir yerde bulunmasını isterim!"</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">Kureyş Baştemsilcisi Mikrez b. Hafs, aynı sözleri tasdik etti: "Senden beklenen, sana yaraşan da iyilik ve vefakârlıktır!"652</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">Mekke 'nin Boşaltılması</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">Durum, temsilciler tarafından sür'atle Kureyşlilere ulaştırıldı. İçlerini kemiren düşmanlık duygusunun eseri olarak, Müslümanların bu muhteşem sevinç ve nurânî bayramlarını yakından temâşâ etmemek için, Kureyşliler, Mekke'yi boşalttılar.653</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">PEYGAMBER EFENDİMİZ, MEKKE'DE</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">Hz. Resûlullah, müstesna bir ihtişam ve vekarla, devesi Kasva'nın üzerinde Mekke'ye girdi. Müslümanlar, etrafında tecessüm etmiş nurdan yıldızları andırıyorlardı. Bu yıldızların arasında Server-i Kâinat Efendimiz, bir güneş gibi parlıyordu. Tam bir intizam ve haşmet içinde adım adım Kâbe-i Muazza-ma'ya, Beytullah'a yaklaşıyorlardı. "Lebbeyk Allahümme Lebbeyk!" nidaları Mekke'nin her tarafına yayılıyor, dağlar, taşlar bu nurânî sadâya cevap veriyorlardı. Müşrikler ise bu kuydu yerlerde, dağ başlarında âdeta bu ulvî sadâya kulaklarını tıkamış, bu haşmetli manzara karşısında gözlerini kapatmışlardı.</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">Kasva'nın yuları Şâir Abdullah b. Ravaha'nın elindeydi. Hz. Resûlullah'ın önünde gidiyor ve şu şiirini söylüyordu:</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">"Ey kâfir oğulları!.. Resûlullah'ın yolundan çekiliniz! "Rahman olan Allah, onun hak peygamber olduğuna dair â-yetler indirdi.</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">"Bütün hayır ve iyilik Allah Resulünde ve onun yolundadır.</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">"En hayırlı, en şerefli ölüm de onun yolunda çarpışarak ölmektir!"654</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">Bu ulvî ve nurânî manzara arasında Resûl-i Ekrem ve Müslümanlar, telbiyelerle Beytullah'a vardılar. Resûl-i Ekrem, Mescid-i Haram'a girince, omuz ihramının bir ucunu sağ koltuğunun altından alıp sol omuzunun üzerine atarak sağ omuzunu açtı ve, "Bugün, kendisini, şu şirk ehline kuvvetli ve zinde gösterecek olan kahramanları, Allah rahmetiyle yargılasın, esirgesin!"655 buyurdu.</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">Sonra, sahabîlere, Kâbe-i Muazzama'yı üç kere koşa koşa ve omuzlarını silke silke tavaf etmelerini emretti*656 Zîra, Kureyş müşrikleri, "Yanımızdan çıkıp gittikten sonra Muhammed ve ashabı hastalık ve yoksulluğa uğramıştır!" şeklinde dedikoduda bulunarak, bir nevi kendilerini teselli etmeye çalışıyorlardı.</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">Cenâb-ı Hakk, bütün bu dedikodularını sevgili Resulüne bildirdiği için, o da Ashab-ı Kiram'a güçlü ve kuvvetli görünmelerini emrediyordu.</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">Kabe 'yi Tavaf</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">Hâtemû'l-Enbiya Efendimiz, Kasva'nın üzerinde idi. Kas-va'nın yuları ise Abdullah b. Ravaha'nın elindeydi. Sahabîler de sağ omuzlarını açmış, tavaf için bekliyorlardı.Peygamber Efendimiz, Hacerü'l-Esved'in yanına vardı ve elindeki değnekle dokunarak onu istilâm etti; sonra da değneği öptü. Ashab-ı Kiram da aynı şeyi yaptı.</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">Ashab-ı Güzin, tavafın ilk üç devresinde, Peygamberimizin emri gereği, hızlı hızlı ve çalımlı yürüdüler. Üç tavafı böylece tamamladılar.</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">Abdullah b. Ravaha, hem Kabe'yi tavaf ediyor, hem de şiir söylemeye devam ediyordu:</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">"O Allah'ın ismiyle başlarım ki, dininden başka gerçek din yoktur O'nun...</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">"O Allah'ın ismiyle başlarım ki, Muhammed Resulüdür O'nun!..</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">"Çekilin, ey kâfir oğulları, Resûlullah'ın yolundan!.."657 Hz. Ömer, bu hareketinden hoşlanmadı:</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">"Ey İbn-i Ravaha!.. Sen, Resûlullah'ın önünde, Allah'ın Ha-rem'inde bu şiiri söyleyip duracak mısın?" diyerek susmasını istedi.</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">Hz. Ömer'e şâirine bedel Resûl-i Zîşan Efendimiz, "Ey Ö-mer!.. Ona mâni olma! Vallahi, onun sözleri, bu Kureyş müşriklerine ok yağdırmaktan daha çok tesirlidir."658 diyerek cevap verdi; sonra da Abdullah b. Ravaha'ya dönerek, "Devam et, devam et, ey İbn-i Ravaha!.." dedi. Bunun üzerine Hz. Ömer sustu.659</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">Aradan bir müddet geçtikten sonra Resûl-i Zîşan Efendimiz, Abdullah b. Ravaha'ya, "Allah'tan başka ilâh ve mâbud yoktur, bir olan O'dur, va'dini gerçekleştiren O'dur, Bu kuluna nusret veren O'dur, askerlerine kuvvet veren O'dur, toplanmış bulunan kabîleleri bozguna uğratan da yalnız O'dur."660 mealindeki duayı okumasını emretti.</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">Ashab-ı Kiram da, Hz. Resûlullah'ın öğrettiği bu duayı hep bir ağızdan söylemeye başladılar.</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">Müşriklerin Şaşkınlığı</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">Yürekleri düşmanlık, hınç ve kıskançlık dolu müşrik ileri gelenleri, Hz. Resûlullah Efendimizle Ashab-ı Kiram'ı gözetlemek maksadıyla dağ başlarına çıkmışlardı.</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">Müslümanların, koşa koşa ve omuzlarını silke silke Kâbe-i Muazzama'yı üç kere tavaf ettiklerini görünce, "Demek, Medine'nin humması, sıtması onları zaîf düşürmemiş! Baksanıza, yürümeye kanaat etmeyip, silkine silkine koşuyorlar!" (16) diyerek şaşkınlık ve hayretlerini izhar etmekten kendilerini alamadılar.661</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">Sa 'y Yapılması</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">Peygamber Efendimiz, Kabe'yi yedi kere tavaf ettikten sonra Makam-ı İbrahim'de iki rekât tavaf namazı kıldı; daha sonra sa'y yapmak üzere Safa Tepesine çıktı. Yine, devesi Kasva'nın üzerinde olduğu hâlde, Safa ile Merve Tepeleri arasında yedi kere sa'y yaptı. Merve'de, sa'y tamamlandıktan sonra da kurbanların kesilmesine geçildi. Müslümanlar da Merve'de Hz. Resûlullah'la birlikte kurbanlarını kestiler. Yine, burada, as-habtan Hıraş b. Ümeyye, Resûl-i Ekrem Efendimizin başını kazıdı. Sahabîler de başlarını tıraş ettiler.662</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">Böylece, Hz. Fahr-i Âlem Efendimizin Hudeybiye Seferinden önce görmüş olduğu rüya aynen çıkmış oluyordu!</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">Hz. Bilâl 'in Ezan Okuması</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">Umre tamamlandıktan sonra, Hz. Fahr-i Kâinat, Kabe'nin i-çine girmek istedi. Ancak müşrikler, "Bu, anlaşmamızda yoktu!" diyerek müsaade etmediler.</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">Öyle vakti girmişti. Kabe'ye girmesine müsaade edilmeyen Resû!-i Ekrem, Hz. Bilâl'e Kabe'nin üzerine çıkarak öğle ezanını okumasını emretti. Peygamber Efendimiz ve Müslümanlar, Hz. Bilâl'in yanık sesiyle okuduğu ezanı huşu ve huzur içinde dinlerken, müşrik ileri gelenleri tedirgin ve üzgün görünüyorlardı. Her birinin ağzından çeşit çeşit nahoş lâflar çıkıyordu: Ebû Cehil'in oğlu İkrime, "Allah, Ebû Cehil'e, bu kölenin söylediğini işittirmemek ihsanında bulunmuştur!" dedi. Müşrik Safvan b. Ümeyye, "Şükür ki Allah, bunları görmeden babamı aldı, götürdü!" diyerek tedirginliğini ifade ediyordu. Hâlid b. Esid ise, hâdiseden duyduğu üzüntüyü, "Şükürler olsun Allah'a ki, babamı öldürdü de, Bilâl'in Kabe üzerine dikilip bağırdığı bu zamanı görmedi!" diyerek ifade ediyordu. Bu arada, ezanı işitince hiçbir şey söylemeden yüzünü kapayanlar da görülüyordu.663</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">Onlar kin, düşmanlık ve kıskançlıklarından dolayı böyle çirkin lâflar ederken, Ashab-ı Kiram ise saf bağlamış, Âlemlerin Rabbi olan Allah'ın huzurunda el pençe namaza duruyorlardı. Öğle namazı burada eda edildi.</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">HZ. MEYMÛNE'NİN PEYGAMBERİMİZE NİKAHLANIŞI</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">Asıl ismi "Berre" olan Hz. Meymûne, Peygamber Efendimizin amcası Hz. Abbas'ın hanımı Ümmü'1-Fadl ile Hz. Cafer'in hanımı Esmâ'nın kız kardeşi idi. Kocasının ölümüyle dul kalmıştı.664</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">Hz. Abbas, Peygamber Efendimizin onu almasını arzu ediyordu. Bu sebeple Efendimizi her gördüğünde ondan medih ve takdirle bahsederdi. Son olarak Resûl-i Ekrem Efendimiz, umre için Medine'den yola çıkıp Cuhfe'ye gelip konduğu sırada, Hz. Abbas gidip orada kendisiyle buluşmuştu. O arada Efendimize, "Yâ Resûlallah!.. Meymûne bint-i Haris, dul kaldı. Onu kendine zevceliğe kabul buyursan olmaz mı?" diye teklifte bulundu. Peygamber Efendimiz de bu teklifi kabul etti.665</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">Resûl-i Ekrem, henüz Mekke'den ayrılmamıştı. Hz. Resü-lullah'ın kendisine dünür olduğu haberini devesinin üzerinde iken alan Hz. Meymûne, "Deve de, üzerindeki de Resûlullah'-ındır!" diyerek memnuniyet ve sevincini izhar edip kendisini Efendimize bağışladı.666</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">Hz. Abbas da, bunun üzerine, Peygamberimizden 400 dirhem mehir alan Hz. Meymûne'yi ona nikahladı.667</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">PEYGAMBERİMİZİN, MEKKE'DE BİRAZ DAHA KALMAK İSTEYİŞİ</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">Peygamber Efendimizin, Hz. Meymûne'yle evlenmesinde Kureyş müşrikleriyle arasında bulunan gerginliği bir derece yumuşatmak maksadını güttüğü de söylenebilir. Zîra, bir müddet daha kalıp Kureyşlilerle konuşma fırsatını elde etmek için bunu vesile kılmak istediğini görüyoruz. Hudeybiye Muahedesine göre tesbit edilen kalma müddeti üç gündü. Üç gün dolunca Efendimiz, Kureyş ileri gelenlerine, "İsterseniz, ailemle evlenme merasimini yapmak üzere burada üç gün daha kalayım ve tertipleyeceğim düğün ziyafetine sizi de davet edeyim" diye teklifte bulundu. Fakat, Kureyş ileri gelenleri bunu kabul etmediler. Temsilci göndererek, Peygamberimizden Mekke'den çıkıp gitmesini istediler.</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">O sırada Efendimizin yanında Medineli Müslümanların ileri gelenlerinden Sa'd b. Ubade vardı. Kureyş temsilcilerinin Re-sûl-i Kibriya Efendimize sert konuştuklarına tahammül edemedi ve onlardan biri olan Süheyl b. Amr'a, "Burası ne senin, ne de babanın toprağıdır. Vallahi, Resûlullah (a.s.m.) buradan ancak anlaşma hükmü gereği kendi rızasıyla çıkar. Yoksa zorla çıkıp gitmez." diyerek çıkıştı.</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">Bunun üzerine Kureyş'in iki temsilcisi seslerini kestiler.</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">Peygamber Efendimiz ise, bu manzaraya tebessüm buyurdular.668</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">Mekke 'de Kalma Müddeti Dolunca!</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">Hudeybiye Anlaşması gereğince, Mekke'de kalma müddeti olarak tâyin edilen üç gün dolmuştu.</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">Hayatı boyunca düşmanıyla dahi ahdini bozmamış bulunan Hz. Fahr-i Âlem Efendimiz, gönülden kalmayı arzu ettiği hâlde, ahdine muhalif düşmemek için Mekke'yi, Kâbe-i Muazza-ma'yı terk etmek zorunda kalıyordu. Aslında bu bir mânâda uzaklaşmak değil, Mekke'yi fethetme zamanına günbegün yaklaşmaktı. Bundan sonraki her gün, her saat Mekke'nin fethini, onunla birlikte gönüllerin fethini de yakınlaştıracaktı.</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">Bu üç gün zarfında Müslümanlar, Mekke'deki birçok akra-basıyla görüşme imkânına da kavuşmuşlardı. îman hakikatlerini ve İslâm ahlâkının güzellik, yücelik, nezaket ve nezahetini dürüst davranışlarıyla ortaya koyma fırsatını bulmuşlardı. Doğru îslâmiyeti ve İslâmiyete lâyık doğruluğu müşriklerin de gözleri önünde nurânî bir manzara hâlinde sergilemişlerdi. Bunun neticesinde müşrik azılıları hâriç, halktan birçok kimsenin gönlünde îman ve İslâm'a karşı sıcak bir ilgi, samimî bir istek uyanmıştı. Âdeta, mekke fethedilmeden evvel, halkından birçoğunun gönlü fethe hazır hâle gelmişti!</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">"Amca!.. Amca!.. "</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">Resûl-i Ekrem Efendimiz, ashabıyla Mekke'den ayrıldığı sırada, arkasından masum bir ses duydu: "Amca!.. Amca!.."</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">Dönüp baktılar. Sesin sahibi, "Şehidlerin Efendisi" Hz. Hamza'nın biricik kızı Ümame idi. Mekke'de bulunuyordu. Sesinde bir imdat, bir "Beni kurtarın bu şirk diyarından!.." ifadesi ve mânâsı vardı! Ve sanki, bütün Mekke, bir ağız olmuş, "Beni bırakma!" diye bu biricik yavruyla birlikte imdat ditiyordu.</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">Kalbi şefkat ve merhamet deryasını andıran Resûl-i Ekrem, döndü, minicik yavrunun elinden tutup Medine'ye beraberinde getirdi.669</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">Peygamberimiz, Şerifte Resûl-i Ekrem Efendimiz, ashabıyla Mekke'den ayrıldıktan sonra Şerif mevkiinde konakladı. Orada Hz. Meymûne'yle evlendi.670</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">MEDİNE'YE DÖNÜŞ</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">Peygamber Efendimiz, akşamleyin Şeriften ayrılıp geceleri yola devam etti. Zilhicce ayı içinde Medine'ye geldi.671</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">Hz. Hamza'nın Kızı Ürname 'nin Hz. Cafer'e Teslim Edilmesi</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">Hz. Hamza'nın Selma bint-i Ümeys'ten doğan kızı Ümame, Mekke'ye getirilince, üzerinde münakaşa çıktı.</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">Peygamber Efendimiz, Hz. Zeyd b. Harise ile Hz. Hamza'yı birbirine kardeş yapmıştı. Hz. Zeyd buna istinaden şehâdetin-den sonra Hz. Hamza'nın çocuklarının velisi ve vasisinin kendisi olduğunu söyledi ve, "Kardeşimin kızını görüp gözetmeye, ben daha lâyık ve haklıyım!" dedi.</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">Hz. Cafer bunu duyunca itiraz etti: "Teyze de bir annedir. Zevcem Esma bint-i Ümeys, Ümame'nin teyzesidir. Bu bakımdan onu görüp gözetmeye ben daha lâyık ve haklıyım!"</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">Hz. Ali ise, buna kendisinin daha lâyık olduğunu iddia etti. "Amcamın kızını müşriklerin arasından çıkarıp getiren benim." dedi, "Siz ona, neseben benim kadar yakın değilsiniz. Onu görüp gözetmeye ben, sizden daha haklı ve lâyıkım!"</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">Meseleyi neticeye bağlamak, Hz. Resûlullah'a kalmıştı:</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">"Ey Zeyd!.. Sen, Allah'ın ve Resulünün dostusun! Ey Ali, sen de benim kardeşim ve arkadaşımsın! Ey Cafer, sen de bana yaratılış ve huyca en çok benzeyensin!" dedikten sonra, kararı şöyle verdi:</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">"Ey Cafer!.. Ümame'yi görüp gözetmeye, sen daha lâyık ve haklısın; çünkü, onun teyzesiyle evli bulunuyorsun! Kadın ne teyzesi, ne de halası üzerine nikahlanıp gelemez!"672</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">Hz. Resûlullah bu hükmü verince, Hz. Cafer sevincinden birden ayağa kalktı; Peygamber Efendimizin çevresinde tek ayak üzerinde seke seke yürümeye başladı.</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">Resûl-i Ekrem, "Ey Cafer!.. Nedir bu yaptığın?.." diye sorunca, Hz. Cafer izah etti: "Yâ Resûlallah!.. Habeşliler, sevinçlerinden, krallarına böyle yaparlardı. Necâşî de bir kimseden hoşlandı mı kalkıp böyle hareket ederdi!"673</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">--------------------------------------------------------------------------------</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">646 ibn-i Sa'd, A.g.e., c. 2, s. 120.</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">647 ibn-i Sa'd, A.g.e., c. 2, s. 121.</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">649 ibn-i Sa'd, A.g.e., c. 2, s. 121; Ibn-i Kesir, Sîre, c. 3, s. 435.</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">650 ibn-i Sa'd, A.g.e., c. 2, s. 121.</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">651 ibn-i Sa'd, A.g.e., c. 2, s. 121.</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">652 Taberî, Tarih, c. 3, s. 101; Ibn-i Kesir, Sîre, c. 3, s. 436.</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">653 Ibn-i Sa'd, A.g.e., c. 2, s. 121; Ibn-i Kesir, A.g.e., c. 3, s. 436; Halebî,Insanû'l-Uyûn, c. 2, s. 780.</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">654 İbn-i Kesir, A.g.e., c. 3, s. 432. M5 ibn-i Hişam, Sîre, c. 4, s. 12-13. Şeriat örfünde buna "remi" denir.</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">656 ibn-i Sa'd, Tabakat, c. 2, s. 123; Ahmed İbn-i Hanbel, Müsned, c. 1, s. 306; Müslim, Sahih, c. 2, s. 923.</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">657 İbn-i Kesir, A.g.e., c. 3, s. 432.</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">658 Ibn-i Sa'd, A.g.e., c. 2, s. 123; Halebî, A.g.e., c. 2, s. 784.</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">659 İbn-i Sa'd, A.g.e., c. 2, s. 122.</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">660 İbn-i Sa'd, A.g.e., c. 2, s. 122.</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">661 İbn-i Sa'd, A.g.e., c. 2, s. 122.</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">662 İbn-i Sa'd, A.g.e., c. 2, s. 122.</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">663 Vakidî, Megazi, c. 2, s. 738.</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">664 İbn-i Sa'd, A.g.e., c. 8, s. 137; ibn-i Abdi'l-Berr, el-istiab, c. 4, s. 1915-1916.</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">665 İbn-i Abdi'l-Berr, A.g.e., c. 4, s. 1916.</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">666 Ibn-i Sa'd, A.g.e., c. 8, s. 132; ibn-i Kesir, Sîre, c. 3, s. 439.</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">667 İbn-i Kesir, A.g.e., c. 3, s. 439.</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">679 Ibn-i Kayyim, Zâdû'l-Maad, c. 2, s. 171; ibn-i Kesir, Sîre, c. 2, s. 443.</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">670 ibn-i Hişam, Sîre, c. 4, s. 14; Ibn-i Sa'd, Tabakat, c. 2, s. 122, c. 8, s. 133- 134.</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">671 Ibn-i Sa'd, A.g.e., c. 2, s. 122.</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">672 Ibn-i Sa'd, A.g.e., c. 8, s. 159-160.</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'">673 Ibn-i Sa'd, A.g.e., c. 8, s. 160.</span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p><p><strong><span style="font-size: 12px"><span style="font-family: 'Arial'"></span></span></strong></p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Ekrem, post: 13599, member: 3"] [B][SIZE=3][FONT=Arial] (Hicret 'in 7. senesi Zilkade ayı / Milâdî 628) Bu tarihten bir sene önce, Peygamber Efendimiz ve Ashab-ı Kiram'in Kabe'yi ziyaret edip umre yapmalarına, Kureyş müşrikleri mâni olmuşlar ve imzalanan Hudeybiye Anlaşmasıyla Resûl-i Ekrem ve Müslümanların bu niyet ve arzularının tahakkuku bir sene sonraya bırakılmıştı. Cenâb-ı Hakk'ın yardımıyla, Peygamber Efendimiz, bu bir sene zarfında birçok muvaffakiyet elde etmişti. Devrin hükümdarlarını İslâm'dan haberdar etmiş ve onları İslâm'a davette bulunmuştu. Bunlardan bir kısmı İslâmiyetle müşerref olmuşlardı. Ayrıca Hayber'i fethederek, hemen hemen Arabistan Yarımadasında bulunan bütün Yahudileri tesirsiz hâle getirmişti. Yine, İslâmiyetin gittikçe güç kazandığını, kuvvet elde ettiğini göstermek babında da birçok kabîleye askerî birlik göndererek onları itaat altına almıştı. Bütün bunlardan sonra, Kabe'yi ziyaret ve umrenin îfası zamanı gelmiş bulunuyordu. Resûl-i Kibriya Efendimiz, Zilkade ayı girince, ashabına umre için hazırlanmalarını emretti. Bu emre göre, Hudeybiye Seferine katılmış bulunanlardan hayatta olanların hiçbiri geri kalmayacaktı.645 O sırada Medine'ye taşradan gelmiş kimsesiz ve yardıma muhtaç birçok Müslüman vardı. Efendimize başvurarak, "Yâ Resûlallah!.. Bizim ne azığımız, ne de bizi doyuracak bir adamımız var." diyerek durumlarını arzettiler. Resûl-i Ekrem, ihtiyacı olanlara yardım etmelerini, onlara bakmalarını Medine halkına duyurdu. Bunun üzerine Ashab-ı Kiram, "Yâ Resûlallah!.." dediler, "Biz, sadaka olarak neyi verelim? Verecek hiçbir şey bulamıyoruz ki!.." Resûl-i Zîşan Efendimiz, "Ne olursa... İsterse yarım hurma olsun!" buyurdu. MEDİNE'DEN AYRILIŞ Server-i Kâinat Efendimiz, yerine Uveyf b. Azbat'ı vekil bırakıp, umre için hazırlanmış bulunan iki bin civarındaki Müs-lümanla Medine'den Mekke'ye, Beytullah'a doğru yola çıktı.646 Müslümanlar yanlarında 60 kurbanlık deve sürüyorlardı. Peygamber Efendimiz, kendi kurbanlık devesini bizzat mübarek elleriyle işaretlemişti. Resûl-i Ekrem Efendimiz, ayrıca, Kureyş müşrikleri tarafından herhangi bir saldırı ve karşı koymaya mâruz kalabilirler düşüncesiyle 100 at ve miğfer, zırh gömlek ve mızrak gibi harb silâhları da almıştı. Hâlbuki, yapılan anlaşma gereği, beraberinde sâdece yolculuk silâhı sayılan kılıç olacak ve o da kınına sokulu vaziyette bulunacaktı. Öyle ise va'dinde hiçbir zaman hulf etmeyen Hz. Resûlullah, neden böyle hareket ediyordu? Bu husus, sahabîlerin nazarından kaçmadı. Sordular: "Yâ Resûlallah!.. Müşriklerle, sâdece kınına sokulu kılıçla geleceğine dair ahdin vardı. Hâlbuki, sen silâh taşımaktasın!" Hz. Fahr-i Âlem, sebebini izah etti: "Biz, bu silâhları Ha-rem'e, Kureyşlilerin yanına götürmeyeceğiz; fakat her ihtimale karşı yanımızda bulunduracağız!"647 Peygamberimizin İhrama Girişi Müslümanların kalbi heyecan ve sevinçle atıyordu. Muhacirlerin duydukları sevinç ve heyecan ise tarife sığacak gibi değildi: Yedi sene önce terk etmek zorunda kaldıkları baba ocağına kavuşacaklar, Kâbe-i Muazzama'yı ziyaret edeceklerdi! Hepsinden de mühimi, kendilerini hakir gören, kendilerine olmadık eziyet ve işkencelerde bulunan Kureyş müşriklerine İslâm'ın izzet, şeref, azamet ve haşmetini göstereceklerdi. Bu sebeple gönülleri heyecan doluydu! Zülhuleyfe mevkiine varılınca, Resûl-i Ekrem Efendimiz, Muhammed b. Mesleme'nin kumandanlık ettiği süvarilerle birlikte silâh yüklerini ve kurbanlık develeri önden gönderdi ve orada ihrama girdi.648 Artık, etraf Allah Resulü ve Müslümanların telbiye sadâla-rıyla âdeta sarsılıyordu: "Lebbeyk, Allahümnne Lebbeyk! Lebbeyke lâ şerike leke Lebbeyk! İnnel Hamde venni'mete leke ve'l-Mülk! Lâ şerike leke."649 Müşriklerin Korku ve Telâşı Önden giden Muhammed b. Mesleme komutansındaki 100 atlı birliği ve beraberinde götürdükleri silâhlar, Merruzzehran mevkiinde müşriklerin birkaç adamı tarafından görüldü. "Nedir bunlar?.." diye sordular. Muhammed b. Mesleme, "Resûlullah'ın (a.s.m.) süvarileridir." dedi ve devam etti: "Kendileri de inşallah yarın sabah burada olacaklardır!"650 İhrama girme yerleri şunlardır: Medinelilerin Zülhuleyfe, Şamlıların Cuhfe, Iraklıların Zât-ı Irk, Necidlilerin Karn, Yemenlilerinki ise Yelemlem...Adamlar şaşkına döndüler ve son sür'at yol alarak haberi Mekke'ye ulaştırdılar. Müşrikleri, bir korku ve telâş sardı. "Muhammed, üzerimize yürüyor!" diyerek durumdan birbirlerini haberdar ettiler. Gerçi Hz. Resûlullah, Hendek Harbinden sonra, "Artık, onlar bizim üzerimize değil, biz onların üzerine yürüyeceğiz!" buyurmuşlardı; ama bu sefer, o gayeyle tertip edilmiş değildi. Sâdece, anlaşmada da belirtildiği gibi, Kabe'yi tavaf etmek, umrelerini yapmak maksadıyla yola çıkmışlardı. Buna rağmen müşrikler fazlasıyla endişeye kapıldılar. Derhâl Resûl-i Ekrem Efendimize işin gerçek mahiyetini öğrenmek için adamlarını gönderdiler. Peygamber Efendimiz, Merruzzehran 'da Telbiye sadâlarıyla Zülhuleyfe'den ayrılan Peygamber Efendimiz, Müslümanlarla birlikte Merruzzehran'a geldi. Oradan bütün silâhlan Batn-ı Ye'cec mevkiine gönderdi. Silâhlan beklemek üzere de Evs b. Havlî başkanlığında 200 kişiyi vazifelendirdi.651 Resûl-i Ekrem, Batn-ı Ye 'cec 'de Daha sonra Peygamber Efendimiz, ashabıyla yol alarak oradan Mekke'nin rahatlıkla görüldüğü Batn-ı Ye'cec mevkiine vardı. Bu sırada Kureyş temsilcileri çıkıp geldi. "Yâ Muhammed!.." dediler, "Herhalde sana, bizim küçük veya büyük herhangi bir hıyanetimiz, vefasızlığımız haber verilmiş değildir. Buna rağmen, Harem'e, kavminin yanına, böyle silâhlı mı gireceksin? Hâlbuki, oraya, yolcu silâhı olan kınlarına sokulu kılıçlardan başka bir şeyle girmemek şartını kabullenmiştin." Peygamber Efendimiz, meseleyi izah etti: "Harem'e kınlarında sokulu kılıçlardan başka silâhla girecek değiliz! Ben çocukluğumdan beri hayatımın her safhasında ancak verdiğim sözde durmakla, vefakârlıkla tanınmış, bilinmişimdir! Fakat, silâhların bana yakın bir yerde bulunmasını isterim!" Kureyş Baştemsilcisi Mikrez b. Hafs, aynı sözleri tasdik etti: "Senden beklenen, sana yaraşan da iyilik ve vefakârlıktır!"652 Mekke 'nin Boşaltılması Durum, temsilciler tarafından sür'atle Kureyşlilere ulaştırıldı. İçlerini kemiren düşmanlık duygusunun eseri olarak, Müslümanların bu muhteşem sevinç ve nurânî bayramlarını yakından temâşâ etmemek için, Kureyşliler, Mekke'yi boşalttılar.653 PEYGAMBER EFENDİMİZ, MEKKE'DE Hz. Resûlullah, müstesna bir ihtişam ve vekarla, devesi Kasva'nın üzerinde Mekke'ye girdi. Müslümanlar, etrafında tecessüm etmiş nurdan yıldızları andırıyorlardı. Bu yıldızların arasında Server-i Kâinat Efendimiz, bir güneş gibi parlıyordu. Tam bir intizam ve haşmet içinde adım adım Kâbe-i Muazza-ma'ya, Beytullah'a yaklaşıyorlardı. "Lebbeyk Allahümme Lebbeyk!" nidaları Mekke'nin her tarafına yayılıyor, dağlar, taşlar bu nurânî sadâya cevap veriyorlardı. Müşrikler ise bu kuydu yerlerde, dağ başlarında âdeta bu ulvî sadâya kulaklarını tıkamış, bu haşmetli manzara karşısında gözlerini kapatmışlardı. Kasva'nın yuları Şâir Abdullah b. Ravaha'nın elindeydi. Hz. Resûlullah'ın önünde gidiyor ve şu şiirini söylüyordu: "Ey kâfir oğulları!.. Resûlullah'ın yolundan çekiliniz! "Rahman olan Allah, onun hak peygamber olduğuna dair â-yetler indirdi. "Bütün hayır ve iyilik Allah Resulünde ve onun yolundadır. "En hayırlı, en şerefli ölüm de onun yolunda çarpışarak ölmektir!"654 Bu ulvî ve nurânî manzara arasında Resûl-i Ekrem ve Müslümanlar, telbiyelerle Beytullah'a vardılar. Resûl-i Ekrem, Mescid-i Haram'a girince, omuz ihramının bir ucunu sağ koltuğunun altından alıp sol omuzunun üzerine atarak sağ omuzunu açtı ve, "Bugün, kendisini, şu şirk ehline kuvvetli ve zinde gösterecek olan kahramanları, Allah rahmetiyle yargılasın, esirgesin!"655 buyurdu. Sonra, sahabîlere, Kâbe-i Muazzama'yı üç kere koşa koşa ve omuzlarını silke silke tavaf etmelerini emretti*656 Zîra, Kureyş müşrikleri, "Yanımızdan çıkıp gittikten sonra Muhammed ve ashabı hastalık ve yoksulluğa uğramıştır!" şeklinde dedikoduda bulunarak, bir nevi kendilerini teselli etmeye çalışıyorlardı. Cenâb-ı Hakk, bütün bu dedikodularını sevgili Resulüne bildirdiği için, o da Ashab-ı Kiram'a güçlü ve kuvvetli görünmelerini emrediyordu. Kabe 'yi Tavaf Hâtemû'l-Enbiya Efendimiz, Kasva'nın üzerinde idi. Kas-va'nın yuları ise Abdullah b. Ravaha'nın elindeydi. Sahabîler de sağ omuzlarını açmış, tavaf için bekliyorlardı.Peygamber Efendimiz, Hacerü'l-Esved'in yanına vardı ve elindeki değnekle dokunarak onu istilâm etti; sonra da değneği öptü. Ashab-ı Kiram da aynı şeyi yaptı. Ashab-ı Güzin, tavafın ilk üç devresinde, Peygamberimizin emri gereği, hızlı hızlı ve çalımlı yürüdüler. Üç tavafı böylece tamamladılar. Abdullah b. Ravaha, hem Kabe'yi tavaf ediyor, hem de şiir söylemeye devam ediyordu: "O Allah'ın ismiyle başlarım ki, dininden başka gerçek din yoktur O'nun... "O Allah'ın ismiyle başlarım ki, Muhammed Resulüdür O'nun!.. "Çekilin, ey kâfir oğulları, Resûlullah'ın yolundan!.."657 Hz. Ömer, bu hareketinden hoşlanmadı: "Ey İbn-i Ravaha!.. Sen, Resûlullah'ın önünde, Allah'ın Ha-rem'inde bu şiiri söyleyip duracak mısın?" diyerek susmasını istedi. Hz. Ömer'e şâirine bedel Resûl-i Zîşan Efendimiz, "Ey Ö-mer!.. Ona mâni olma! Vallahi, onun sözleri, bu Kureyş müşriklerine ok yağdırmaktan daha çok tesirlidir."658 diyerek cevap verdi; sonra da Abdullah b. Ravaha'ya dönerek, "Devam et, devam et, ey İbn-i Ravaha!.." dedi. Bunun üzerine Hz. Ömer sustu.659 Aradan bir müddet geçtikten sonra Resûl-i Zîşan Efendimiz, Abdullah b. Ravaha'ya, "Allah'tan başka ilâh ve mâbud yoktur, bir olan O'dur, va'dini gerçekleştiren O'dur, Bu kuluna nusret veren O'dur, askerlerine kuvvet veren O'dur, toplanmış bulunan kabîleleri bozguna uğratan da yalnız O'dur."660 mealindeki duayı okumasını emretti. Ashab-ı Kiram da, Hz. Resûlullah'ın öğrettiği bu duayı hep bir ağızdan söylemeye başladılar. Müşriklerin Şaşkınlığı Yürekleri düşmanlık, hınç ve kıskançlık dolu müşrik ileri gelenleri, Hz. Resûlullah Efendimizle Ashab-ı Kiram'ı gözetlemek maksadıyla dağ başlarına çıkmışlardı. Müslümanların, koşa koşa ve omuzlarını silke silke Kâbe-i Muazzama'yı üç kere tavaf ettiklerini görünce, "Demek, Medine'nin humması, sıtması onları zaîf düşürmemiş! Baksanıza, yürümeye kanaat etmeyip, silkine silkine koşuyorlar!" (16) diyerek şaşkınlık ve hayretlerini izhar etmekten kendilerini alamadılar.661 Sa 'y Yapılması Peygamber Efendimiz, Kabe'yi yedi kere tavaf ettikten sonra Makam-ı İbrahim'de iki rekât tavaf namazı kıldı; daha sonra sa'y yapmak üzere Safa Tepesine çıktı. Yine, devesi Kasva'nın üzerinde olduğu hâlde, Safa ile Merve Tepeleri arasında yedi kere sa'y yaptı. Merve'de, sa'y tamamlandıktan sonra da kurbanların kesilmesine geçildi. Müslümanlar da Merve'de Hz. Resûlullah'la birlikte kurbanlarını kestiler. Yine, burada, as-habtan Hıraş b. Ümeyye, Resûl-i Ekrem Efendimizin başını kazıdı. Sahabîler de başlarını tıraş ettiler.662 Böylece, Hz. Fahr-i Âlem Efendimizin Hudeybiye Seferinden önce görmüş olduğu rüya aynen çıkmış oluyordu! Hz. Bilâl 'in Ezan Okuması Umre tamamlandıktan sonra, Hz. Fahr-i Kâinat, Kabe'nin i-çine girmek istedi. Ancak müşrikler, "Bu, anlaşmamızda yoktu!" diyerek müsaade etmediler. Öyle vakti girmişti. Kabe'ye girmesine müsaade edilmeyen Resû!-i Ekrem, Hz. Bilâl'e Kabe'nin üzerine çıkarak öğle ezanını okumasını emretti. Peygamber Efendimiz ve Müslümanlar, Hz. Bilâl'in yanık sesiyle okuduğu ezanı huşu ve huzur içinde dinlerken, müşrik ileri gelenleri tedirgin ve üzgün görünüyorlardı. Her birinin ağzından çeşit çeşit nahoş lâflar çıkıyordu: Ebû Cehil'in oğlu İkrime, "Allah, Ebû Cehil'e, bu kölenin söylediğini işittirmemek ihsanında bulunmuştur!" dedi. Müşrik Safvan b. Ümeyye, "Şükür ki Allah, bunları görmeden babamı aldı, götürdü!" diyerek tedirginliğini ifade ediyordu. Hâlid b. Esid ise, hâdiseden duyduğu üzüntüyü, "Şükürler olsun Allah'a ki, babamı öldürdü de, Bilâl'in Kabe üzerine dikilip bağırdığı bu zamanı görmedi!" diyerek ifade ediyordu. Bu arada, ezanı işitince hiçbir şey söylemeden yüzünü kapayanlar da görülüyordu.663 Onlar kin, düşmanlık ve kıskançlıklarından dolayı böyle çirkin lâflar ederken, Ashab-ı Kiram ise saf bağlamış, Âlemlerin Rabbi olan Allah'ın huzurunda el pençe namaza duruyorlardı. Öğle namazı burada eda edildi. HZ. MEYMÛNE'NİN PEYGAMBERİMİZE NİKAHLANIŞI Asıl ismi "Berre" olan Hz. Meymûne, Peygamber Efendimizin amcası Hz. Abbas'ın hanımı Ümmü'1-Fadl ile Hz. Cafer'in hanımı Esmâ'nın kız kardeşi idi. Kocasının ölümüyle dul kalmıştı.664 Hz. Abbas, Peygamber Efendimizin onu almasını arzu ediyordu. Bu sebeple Efendimizi her gördüğünde ondan medih ve takdirle bahsederdi. Son olarak Resûl-i Ekrem Efendimiz, umre için Medine'den yola çıkıp Cuhfe'ye gelip konduğu sırada, Hz. Abbas gidip orada kendisiyle buluşmuştu. O arada Efendimize, "Yâ Resûlallah!.. Meymûne bint-i Haris, dul kaldı. Onu kendine zevceliğe kabul buyursan olmaz mı?" diye teklifte bulundu. Peygamber Efendimiz de bu teklifi kabul etti.665 Resûl-i Ekrem, henüz Mekke'den ayrılmamıştı. Hz. Resü-lullah'ın kendisine dünür olduğu haberini devesinin üzerinde iken alan Hz. Meymûne, "Deve de, üzerindeki de Resûlullah'-ındır!" diyerek memnuniyet ve sevincini izhar edip kendisini Efendimize bağışladı.666 Hz. Abbas da, bunun üzerine, Peygamberimizden 400 dirhem mehir alan Hz. Meymûne'yi ona nikahladı.667 PEYGAMBERİMİZİN, MEKKE'DE BİRAZ DAHA KALMAK İSTEYİŞİ Peygamber Efendimizin, Hz. Meymûne'yle evlenmesinde Kureyş müşrikleriyle arasında bulunan gerginliği bir derece yumuşatmak maksadını güttüğü de söylenebilir. Zîra, bir müddet daha kalıp Kureyşlilerle konuşma fırsatını elde etmek için bunu vesile kılmak istediğini görüyoruz. Hudeybiye Muahedesine göre tesbit edilen kalma müddeti üç gündü. Üç gün dolunca Efendimiz, Kureyş ileri gelenlerine, "İsterseniz, ailemle evlenme merasimini yapmak üzere burada üç gün daha kalayım ve tertipleyeceğim düğün ziyafetine sizi de davet edeyim" diye teklifte bulundu. Fakat, Kureyş ileri gelenleri bunu kabul etmediler. Temsilci göndererek, Peygamberimizden Mekke'den çıkıp gitmesini istediler. O sırada Efendimizin yanında Medineli Müslümanların ileri gelenlerinden Sa'd b. Ubade vardı. Kureyş temsilcilerinin Re-sûl-i Kibriya Efendimize sert konuştuklarına tahammül edemedi ve onlardan biri olan Süheyl b. Amr'a, "Burası ne senin, ne de babanın toprağıdır. Vallahi, Resûlullah (a.s.m.) buradan ancak anlaşma hükmü gereği kendi rızasıyla çıkar. Yoksa zorla çıkıp gitmez." diyerek çıkıştı. Bunun üzerine Kureyş'in iki temsilcisi seslerini kestiler. Peygamber Efendimiz ise, bu manzaraya tebessüm buyurdular.668 Mekke 'de Kalma Müddeti Dolunca! Hudeybiye Anlaşması gereğince, Mekke'de kalma müddeti olarak tâyin edilen üç gün dolmuştu. Hayatı boyunca düşmanıyla dahi ahdini bozmamış bulunan Hz. Fahr-i Âlem Efendimiz, gönülden kalmayı arzu ettiği hâlde, ahdine muhalif düşmemek için Mekke'yi, Kâbe-i Muazza-ma'yı terk etmek zorunda kalıyordu. Aslında bu bir mânâda uzaklaşmak değil, Mekke'yi fethetme zamanına günbegün yaklaşmaktı. Bundan sonraki her gün, her saat Mekke'nin fethini, onunla birlikte gönüllerin fethini de yakınlaştıracaktı. Bu üç gün zarfında Müslümanlar, Mekke'deki birçok akra-basıyla görüşme imkânına da kavuşmuşlardı. îman hakikatlerini ve İslâm ahlâkının güzellik, yücelik, nezaket ve nezahetini dürüst davranışlarıyla ortaya koyma fırsatını bulmuşlardı. Doğru îslâmiyeti ve İslâmiyete lâyık doğruluğu müşriklerin de gözleri önünde nurânî bir manzara hâlinde sergilemişlerdi. Bunun neticesinde müşrik azılıları hâriç, halktan birçok kimsenin gönlünde îman ve İslâm'a karşı sıcak bir ilgi, samimî bir istek uyanmıştı. Âdeta, mekke fethedilmeden evvel, halkından birçoğunun gönlü fethe hazır hâle gelmişti! "Amca!.. Amca!.. " Resûl-i Ekrem Efendimiz, ashabıyla Mekke'den ayrıldığı sırada, arkasından masum bir ses duydu: "Amca!.. Amca!.." Dönüp baktılar. Sesin sahibi, "Şehidlerin Efendisi" Hz. Hamza'nın biricik kızı Ümame idi. Mekke'de bulunuyordu. Sesinde bir imdat, bir "Beni kurtarın bu şirk diyarından!.." ifadesi ve mânâsı vardı! Ve sanki, bütün Mekke, bir ağız olmuş, "Beni bırakma!" diye bu biricik yavruyla birlikte imdat ditiyordu. Kalbi şefkat ve merhamet deryasını andıran Resûl-i Ekrem, döndü, minicik yavrunun elinden tutup Medine'ye beraberinde getirdi.669 Peygamberimiz, Şerifte Resûl-i Ekrem Efendimiz, ashabıyla Mekke'den ayrıldıktan sonra Şerif mevkiinde konakladı. Orada Hz. Meymûne'yle evlendi.670 MEDİNE'YE DÖNÜŞ Peygamber Efendimiz, akşamleyin Şeriften ayrılıp geceleri yola devam etti. Zilhicce ayı içinde Medine'ye geldi.671 Hz. Hamza'nın Kızı Ürname 'nin Hz. Cafer'e Teslim Edilmesi Hz. Hamza'nın Selma bint-i Ümeys'ten doğan kızı Ümame, Mekke'ye getirilince, üzerinde münakaşa çıktı. Peygamber Efendimiz, Hz. Zeyd b. Harise ile Hz. Hamza'yı birbirine kardeş yapmıştı. Hz. Zeyd buna istinaden şehâdetin-den sonra Hz. Hamza'nın çocuklarının velisi ve vasisinin kendisi olduğunu söyledi ve, "Kardeşimin kızını görüp gözetmeye, ben daha lâyık ve haklıyım!" dedi. Hz. Cafer bunu duyunca itiraz etti: "Teyze de bir annedir. Zevcem Esma bint-i Ümeys, Ümame'nin teyzesidir. Bu bakımdan onu görüp gözetmeye ben daha lâyık ve haklıyım!" Hz. Ali ise, buna kendisinin daha lâyık olduğunu iddia etti. "Amcamın kızını müşriklerin arasından çıkarıp getiren benim." dedi, "Siz ona, neseben benim kadar yakın değilsiniz. Onu görüp gözetmeye ben, sizden daha haklı ve lâyıkım!" Meseleyi neticeye bağlamak, Hz. Resûlullah'a kalmıştı: "Ey Zeyd!.. Sen, Allah'ın ve Resulünün dostusun! Ey Ali, sen de benim kardeşim ve arkadaşımsın! Ey Cafer, sen de bana yaratılış ve huyca en çok benzeyensin!" dedikten sonra, kararı şöyle verdi: "Ey Cafer!.. Ümame'yi görüp gözetmeye, sen daha lâyık ve haklısın; çünkü, onun teyzesiyle evli bulunuyorsun! Kadın ne teyzesi, ne de halası üzerine nikahlanıp gelemez!"672 Hz. Resûlullah bu hükmü verince, Hz. Cafer sevincinden birden ayağa kalktı; Peygamber Efendimizin çevresinde tek ayak üzerinde seke seke yürümeye başladı. Resûl-i Ekrem, "Ey Cafer!.. Nedir bu yaptığın?.." diye sorunca, Hz. Cafer izah etti: "Yâ Resûlallah!.. Habeşliler, sevinçlerinden, krallarına böyle yaparlardı. Necâşî de bir kimseden hoşlandı mı kalkıp böyle hareket ederdi!"673 -------------------------------------------------------------------------------- 646 ibn-i Sa'd, A.g.e., c. 2, s. 120. 647 ibn-i Sa'd, A.g.e., c. 2, s. 121. 649 ibn-i Sa'd, A.g.e., c. 2, s. 121; Ibn-i Kesir, Sîre, c. 3, s. 435. 650 ibn-i Sa'd, A.g.e., c. 2, s. 121. 651 ibn-i Sa'd, A.g.e., c. 2, s. 121. 652 Taberî, Tarih, c. 3, s. 101; Ibn-i Kesir, Sîre, c. 3, s. 436. 653 Ibn-i Sa'd, A.g.e., c. 2, s. 121; Ibn-i Kesir, A.g.e., c. 3, s. 436; Halebî,Insanû'l-Uyûn, c. 2, s. 780. 654 İbn-i Kesir, A.g.e., c. 3, s. 432. M5 ibn-i Hişam, Sîre, c. 4, s. 12-13. Şeriat örfünde buna "remi" denir. 656 ibn-i Sa'd, Tabakat, c. 2, s. 123; Ahmed İbn-i Hanbel, Müsned, c. 1, s. 306; Müslim, Sahih, c. 2, s. 923. 657 İbn-i Kesir, A.g.e., c. 3, s. 432. 658 Ibn-i Sa'd, A.g.e., c. 2, s. 123; Halebî, A.g.e., c. 2, s. 784. 659 İbn-i Sa'd, A.g.e., c. 2, s. 122. 660 İbn-i Sa'd, A.g.e., c. 2, s. 122. 661 İbn-i Sa'd, A.g.e., c. 2, s. 122. 662 İbn-i Sa'd, A.g.e., c. 2, s. 122. 663 Vakidî, Megazi, c. 2, s. 738. 664 İbn-i Sa'd, A.g.e., c. 8, s. 137; ibn-i Abdi'l-Berr, el-istiab, c. 4, s. 1915-1916. 665 İbn-i Abdi'l-Berr, A.g.e., c. 4, s. 1916. 666 Ibn-i Sa'd, A.g.e., c. 8, s. 132; ibn-i Kesir, Sîre, c. 3, s. 439. 667 İbn-i Kesir, A.g.e., c. 3, s. 439. 679 Ibn-i Kayyim, Zâdû'l-Maad, c. 2, s. 171; ibn-i Kesir, Sîre, c. 2, s. 443. 670 ibn-i Hişam, Sîre, c. 4, s. 14; Ibn-i Sa'd, Tabakat, c. 2, s. 122, c. 8, s. 133- 134. 671 Ibn-i Sa'd, A.g.e., c. 2, s. 122. 672 Ibn-i Sa'd, A.g.e., c. 8, s. 159-160. 673 Ibn-i Sa'd, A.g.e., c. 8, s. 160. [/FONT][/SIZE][/B] [/QUOTE]
Adı
İnsan doğrulaması
Günün ilk namazı hangi namazdır
Cevap yaz
Ana sayfa
Forumlar
İSLAMİ PAYLAŞIMLAR
Hz. Muhammed (s.a.v)
Efendimiz (s.a.v)'i Tanıyalım
Kaza Umresi.
Üst
Alt