Gönül Sızım, anneler gününüz kutlu olsun.
Bugün benim hayatımdaki en garip anneler günüydü. Kızımla dışarda dolaştım sonra eve geldim. Ama dışardaki insanlar hakkında hep içimden yorum yaptım "annesine gidiyordur, annesinden geliyordur" diye. Halbuki daha önce kimin nereye gittiğini aklıma bile getirmezdim.
İnsan hayattayken sevdiklerinin değerini anlayamıyor çoğu zaman. Bir de sevdiklerimize geçer ya nazımız. Şimdi öyle kırık ki bir yanım. Kimsem yok gibi. Çok şükür bir ailem var, çocuğum var, çok sevdiğim kardeşlerim var. Ama başımı dizine koyup dertleşeceğim kimsem yok. Akıl alacağım, bunu nasıl yapayım diyeceğim kimsem yok...
Annesizlik insanı nasıl da hemen büyütüyor. Birden büyüdüm, omuzlarıma aldığım yük, kardeşlerime karşı davranışlarım, yaptığım yemekler bile değişti benim. Ben şuan onların küçük anneleriyim, kızımın büyük annesiyim. Ben bunların hepsini Allah'ın izniyle bir şekilde başarırım da tek istediğim annemin rahat olması. İnşallah mekanı cennettir ve huzur içindedir.
