Ana sayfa
Forumlar
Yeni mesajlar
Forumlarda ara
Neler yeni
Yeni mesajlar
Son aktiviteler
Giriş yap
Kayıt ol
Neler yeni
Ara
Ara
Sadece başlıkları ara
Kullanıcı:
Yeni mesajlar
Forumlarda ara
Menü
Giriş yap
Kayıt ol
Install the app
Yükle
Ana sayfa
Forumlar
KÜLTÜR,EDEBİYAT MİZAH
Şiir köşesi
insanFakiri Yüreğinden ALıntılar
JavaScript devre dışı. Daha iyi bir deneyim için, önce lütfen tarayıcınızda JavaScript'i etkinleştirin.
Çok eski bir web tarayıcısı kullanıyorsunuz. Bu veya diğer siteleri görüntülemekte sorunlar yaşayabilirsiniz..
Tarayıcınızı güncellemeli veya
alternatif bir tarayıcı
kullanmalısınız.
Konuya cevap cer
Mesaj
<blockquote data-quote="insanFakiri" data-source="post: 39669" data-attributes="member: 1222"><p><strong>BÖYLE SEVDİM İŞTE </strong></p><p><strong>Ben seni kocaman bir yürekle sevdim. Gözlerim değil, yüreğimdi seni</strong></p><p><strong>gören.</strong></p><p><strong>Sen damarlarımdaki kana karışıp, geldin oturdun yüreğime. Bir başka</strong></p><p><strong>yerde</strong></p><p><strong>olamazdın zaten. Sen, benim en değerli yerimde, yüreğimde olmalıydın,</strong></p><p><strong>orada kalmalıydın. çok aşka ev sahipliği yapan bu yürek, ilk kez bu</strong></p><p><strong>kadar</strong></p><p><strong>kolay kabullendi seni. Herhangi bir konuk değildin artık. Bu yüzden</strong></p><p><strong>ne</strong></p><p><strong>ağırlama faslı vardı, ne de uğurlama. O yüreğin gerçek sahibiydin.</strong></p><p><strong></strong></p><p><strong>Şimdi sonbahar, kışa giriyoruz ya... Ben dört mevsim baharı yaşadım</strong></p><p><strong>seninle. çiçek çiçek açtın yüreğimde. Gökkuşağı zayıf kaldı, senin</strong></p><p><strong>renklerin karşısında. Taze bir yaprak gibi yeşildin. Açelya idin</strong></p><p><strong>pembeliğinle. Üzerine çiğ taneleri düşmüş sarı güldün. Kırmızıydın</strong></p><p><strong>bir</strong></p><p><strong>ateş gibi. Ve maviydin... En çok bu renkle anmayı sevdim seni. Denize</strong></p><p><strong>tutkundum, denizi sensiz, seni de denizsiz düşünemedim.</strong></p><p><strong></strong></p><p><strong>Seni severken dünyayı da sevdim ben, insanları da... Kendime bile dar</strong></p><p><strong>gelirken, içinde herkese yer olan bir hayatın sahibiydim artık. En</strong></p><p><strong>kızgın,</strong></p><p><strong>en tahammülsüz olduğum anlarda bile, seni düşünmek yetti bana.</strong></p><p><strong>İçimdeki</strong></p><p><strong>sevinç yüzüme yansıdı, güldüm. Beni öylesine güldüren senin sevgindi</strong></p><p><strong>ve</strong></p><p><strong>ben kaygısız, içten gülüşün ne demek olduğunu, nasıl güzel bir şey</strong></p><p><strong>olduğunu anladım seninle...</strong></p><p><strong></strong></p><p><strong>Her şeye rağmen sevdim seni. Güçlüydüm ve aşamayacağım hiçbir zorluk</strong></p><p><strong>yoktu. Koca bir kente, koca bir ülkeye kafa tutabilirdim. Sen elimden</strong></p><p><strong>tuttuğunda, patlamaya hazır bir volkan gibi hissederdim kendimi.</strong></p><p><strong>Menzil</strong></p><p><strong>sendin ve ben o menzile ulaşmak için önüme çıkan her şeyi yok</strong></p><p><strong>edebilirdim.</strong></p><p><strong>Sana ulaşmamı engelleyecek her şeyi eritirdim, kül ederdim. Sana</strong></p><p><strong>ulaştığımdaysa sakin bir göle dönüşürdüm. Ve o göle bir tek sen</strong></p><p><strong>girebilirdin.</strong></p><p><strong></strong></p><p><strong>Sevdim ve hayrandım da... Her halin çekti beni. Duruşunu, uyumanı,</strong></p><p><strong>gülmeni, kızmanı, şaşkınlığını, saflığını, kurnazlığını, çocukluğunu,</strong></p><p><strong>olgunluğunu sevdim. Sesini de sevdim suskunluğunu da.</strong></p><p><strong>Küçük oyunlarını, kaprislerini, sitemlerini, korkularını sevdim. Seni</strong></p><p><strong>ve o</strong></p><p><strong>doyumsuz sevdanı, uçarı sevdanı anlatacak kelime bulamadım çoğu</strong></p><p><strong>zaman.</strong></p><p><strong>Sığmadın cümlelere ve hiçbir cümle seni</strong></p><p><strong>yeterince tarif edecek kadar derin olmadı.</strong></p><p><strong></strong></p><p><strong>Seni severken yorulmadım. çünkü sen yaşam kaynağıydın. Her gün</strong></p><p><strong>yenilendim.</strong></p><p><strong>Seninle çoğaldım, büyüdüm. Eksik kalan neyim varsa tamamladın.</strong></p><p><strong>Ölmeyecektim çünkü sen ölmezliğin ta kendisiydin.</strong></p><p><strong></strong></p><p><strong>Sevdim işte ötesi yok... </strong></p><p><strong></strong></p><p><strong>(Alıntı)</strong></p><p><strong></strong></p></blockquote><p></p>
[QUOTE="insanFakiri, post: 39669, member: 1222"] [B]BÖYLE SEVDİM İŞTE Ben seni kocaman bir yürekle sevdim. Gözlerim değil, yüreğimdi seni gören. Sen damarlarımdaki kana karışıp, geldin oturdun yüreğime. Bir başka yerde olamazdın zaten. Sen, benim en değerli yerimde, yüreğimde olmalıydın, orada kalmalıydın. çok aşka ev sahipliği yapan bu yürek, ilk kez bu kadar kolay kabullendi seni. Herhangi bir konuk değildin artık. Bu yüzden ne ağırlama faslı vardı, ne de uğurlama. O yüreğin gerçek sahibiydin. Şimdi sonbahar, kışa giriyoruz ya... Ben dört mevsim baharı yaşadım seninle. çiçek çiçek açtın yüreğimde. Gökkuşağı zayıf kaldı, senin renklerin karşısında. Taze bir yaprak gibi yeşildin. Açelya idin pembeliğinle. Üzerine çiğ taneleri düşmüş sarı güldün. Kırmızıydın bir ateş gibi. Ve maviydin... En çok bu renkle anmayı sevdim seni. Denize tutkundum, denizi sensiz, seni de denizsiz düşünemedim. Seni severken dünyayı da sevdim ben, insanları da... Kendime bile dar gelirken, içinde herkese yer olan bir hayatın sahibiydim artık. En kızgın, en tahammülsüz olduğum anlarda bile, seni düşünmek yetti bana. İçimdeki sevinç yüzüme yansıdı, güldüm. Beni öylesine güldüren senin sevgindi ve ben kaygısız, içten gülüşün ne demek olduğunu, nasıl güzel bir şey olduğunu anladım seninle... Her şeye rağmen sevdim seni. Güçlüydüm ve aşamayacağım hiçbir zorluk yoktu. Koca bir kente, koca bir ülkeye kafa tutabilirdim. Sen elimden tuttuğunda, patlamaya hazır bir volkan gibi hissederdim kendimi. Menzil sendin ve ben o menzile ulaşmak için önüme çıkan her şeyi yok edebilirdim. Sana ulaşmamı engelleyecek her şeyi eritirdim, kül ederdim. Sana ulaştığımdaysa sakin bir göle dönüşürdüm. Ve o göle bir tek sen girebilirdin. Sevdim ve hayrandım da... Her halin çekti beni. Duruşunu, uyumanı, gülmeni, kızmanı, şaşkınlığını, saflığını, kurnazlığını, çocukluğunu, olgunluğunu sevdim. Sesini de sevdim suskunluğunu da. Küçük oyunlarını, kaprislerini, sitemlerini, korkularını sevdim. Seni ve o doyumsuz sevdanı, uçarı sevdanı anlatacak kelime bulamadım çoğu zaman. Sığmadın cümlelere ve hiçbir cümle seni yeterince tarif edecek kadar derin olmadı. Seni severken yorulmadım. çünkü sen yaşam kaynağıydın. Her gün yenilendim. Seninle çoğaldım, büyüdüm. Eksik kalan neyim varsa tamamladın. Ölmeyecektim çünkü sen ölmezliğin ta kendisiydin. Sevdim işte ötesi yok... (Alıntı) [/B] [/QUOTE]
Adı
İnsan doğrulaması
Günün ilk namazı hangi namazdır
Cevap yaz
Ana sayfa
Forumlar
KÜLTÜR,EDEBİYAT MİZAH
Şiir köşesi
insanFakiri Yüreğinden ALıntılar
Üst
Alt
