JavaScript devre dışı. Daha iyi bir deneyim için, önce lütfen tarayıcınızda JavaScript'i etkinleştirin.

Konuya cevap cer

Mesaj: <blockquote data-quote="Gönül sızım" data-source="post: 69991" data-attributes="member: 1049">Dışarı çıktığımızda ya da çocuk parkına gittiğimizde diğer çocuklardan farklı olduğun hemen anlaşılıyordu. Annelerin bir kısmı çocuklarını senin yanından uzaklaştırıyor ya da oyuncaklarını almak istediğinde sert tepki veriyorlardı. Bir kısmı da “özürlü mü” diye soruyorlardı. Özürlü kelimesi çok canımı acıtıyordu. Sen bir mal bir eşya değilsin ki özürlü-defolu olasın. Benim canımsın Allah’ın bana bir emaneti benim cennetliğimsin inşallah.” “Ben senden hiçbir zaman utanmadım yavrum. Seni her yere götürdüm. Hastaneye postaneye telefon faturası yatırmaya. Yolda yürürken konuştum senimle kırmızı ışıkta durmayı yeşilde geçmeyi ekmeği parayla almayı. Hayat her zaman öğrenilecek yeniliklerle dolu geniş bir okul oldu sana ve bana. Ben senin sayende sevmeyi yeniden öğrendim. Sevgiyi şekillere kalıblara sokmadan en yalın ve en ihtiraslı haliyle yaşamayı...insanlari olduklari gibi kabul etmeyi Sen-den öğrendim.Ya bir “engelli” olmak; işin ebeveyn değil çocuk cephesi nasıldır nasıl yaşanır? baskalari tarafindan uzayliymisssin gibi horlanmayi itilmelerekakilmalara halen tebessum etmeyi ben hic bilemedim..bayramda ne istersin diye sorsalar Yürümeyi öyle istiyorum ki...dedigini duyar gibiyim...Kendimi aciz hissetmekten bıktım. En çok bu yüzden. Kahve çay yapabilmek için. Yürüyemediğinizde en basit istekler bile kıymetlenir. Paha biçilmez olur.baskasina yuk olmak istemedigini biliyorum...AMA ALLAHIN TAKDIRINE RAZI OLANLARDANIZ...BENIM HIC AYAKLARIM OLMADI KI... </blockquote>

Adı

İnsan doğrulaması: Günün ilk namazı hangi namazdır