JavaScript devre dışı. Daha iyi bir deneyim için, önce lütfen tarayıcınızda JavaScript'i etkinleştirin.

Konuya cevap cer

Mesaj: <blockquote data-quote="Elifgül" data-source="post: 40588" data-attributes="member: 1043">eskimeyen biricik yeni ve solmayan biricik renk!” N.F.K Hüzzam besteler mevt güftesinden alıyorlar hayatın ince dokusunu. Şehre  gece izin isteyip giriyor. Solgunluğumu aşka şikâyet ediyorum; aşk,  boynunu büküyor sebepsiz. Sessiz acılarım, yanı başında bulmuş sesli  harflerini. Bilemedim, cümlem ne zaman kurulmuş. Bu şarkı kime armağan…  Esâret içre oluşuma ne diyeceğim şimdi? Yakıcı özlemlerin dağvari  heybetinde, hap diye yuttuğum bu hangi hicran? Her ayrılık kod şifresini  kazıyor künyeme. Olmaz be yüreğim; sen yine kendinde kalarak yitirme  kendini. Karışık rüyâlar sahnesinde adım taçlanıyor sevdâ şelâlesinde. Kaynak  başında su şırıltıları. Hüzne elem ekmişim; iyi değilim! Beynimde  çatlayan rahvan. Az sonra kopacak bir kıyâmet; hadi yine yaşamaklardan  yaşamak beğen! Hadi yine sar zamanı, iç bırak esrik gövdenden. Ruh,  bîtap düşmüş dizüstü. Üstelik sıtma; yalazlar göğünde kan içiyor  bulutlar. Kalbin kokusu asırlar atlıyor. Ciğerlerime dolan havayı çözümlüyorum.  Feyizyâb olan ince ve sızısı derince bir akış seziyorum. Mekân atlayan,  iz’an kurdelemi zamanlar ötesi bir çekişe bağlayan; mevsimi tarifsiz,  saadeti bozulmaktan âzade toprağın kokusu… O toprağı içimde arıyorum.  Köşe bucak, kıyı ve enginlerde, asfalt yolda ya da dar aralıklarda  derdim oldu o koku. Ne yapıp edip bulsam, ne bileyim incitmeden  dokunsam. Çekmek geliyor hücre hücre atomların içine. Bir gece vakti  kaybolup, kaçmak geliyor o kokuya. Hâkine yüz sürüp, yüzsüzlüğümü atmak  geliyor kara deliklere… Geliyor, geliyor haberlerine can bırakmak  geçiyor / belki bu sokaktan ve en çıkmazından… Çıkartma yaptım düşüncelerimi ve indirdim duygusal yolcularımı  kayıklardan. Hepsini bir hayata ağırladım. Hayatlar üstü bir hayat.  Kekremsi ağzıma sus vurdum, kalbime kızıl leyâl. Kitabın kapağını  araladım, son tutuklanışta denildi: “…âzad kabul etmez esirinim!” Gamımı  bırakacak gâye aradım. Fâtıma Annem konuştu yaranın yara açan deminde: “  Muhammed’in toprağını koklayan, zaman boyunca misk kokusu almasa ne  gam! Benim üzerime öyle musibetler çöktü ki, gündüzlere çökseydi gece  olurdu!” Sensizlik isabet etti edeli gündüzlerimiz sûreten gece olmadıysa,  sîreten ve hepten aydınlık da değil. Aranılan o koku olunca, miskleri  koklamaya ne hâcet! O’nun toprağına bir sürmelik de olsa sefer etmek  gerek. Ey ilâhî makâmın varılası şâhı! Ey zât-ı şerîfine salât ve selâm  getirildiğinde hemen koşup gelen! Bizi sensizlik musibetinde katran  kıvranışlarda bırakma. Efendim… Sorularımıza cevaplarını yetiştir,  sorunlarımıza ebedî saadetini bitiştir. İliştir gözlerimize yâdigâr-ı  aşkını. Yeni bir baharda, ölümler işliyoruz. Akıl kafesimizde can kuşu  binlerce çırpınışlarda. Sana açsın yâr bizi, sende kapatsın kölelik  kepengini. Annem tadında bir kavuşma / ümit ediyoruz vuslatımız olmaz  mı; paramparçayken sular… Paralasam kendimi, pâyesizliğimi fırlatsam karşıki dağlara. Ateşleri  bölümlesem, derecelerimi çıkartsam alnımın çatısından. Sensizliği ilân  edercesine ilgisizliğe sarsılarak ağlasam. Ağ bağlantılarım kopsa bu  dünyayla, aldırmasam. Ölü görülsem, davet edilmesem kalabalıklara.  Zamanın Bedîsi gibi desem: “Beni dünyaya çağırma, ona geldim fenâ  gördüm”. Körlüğüme bedel senli olmak bana bir sen verecek, buna inanıyorum, beni  sana verecek. Sen ey elçilerin kutlusu; ulaştırıcıların nâzenîn burcu.  Duaların uğuru; Âlemlerin Rabbi’nin şeref konuğu… Ayrılma iç  mâbedlerimizden, şehir merkezlerimizden, sam yellerinin estiği nice  vakitlerden… Getir bize bâd-ı sabâları, turna kuşlarıyla yollanacak  selâmları. Bize seninle âherlenmiş mektuplar getir. Sözlerinin dizildiği  hevenklere asılan bizi getir, seninle bizi bize getir; ne kadar da  uzaklaştık özümüzden. Yokluğunu hissettikçe savaşlarda kalan âlemimizin Uhud Meydanı’nda  koşsun Hz. Sümeyrâ, varlığını izhâr etsin ve desin asırların kulaklarını  çınlatarak: “Küllü musîbetin ba’deke celelün: Artık Sen olduktan sonra bütün musibetler hafif gelir yâ Resûl” -Aleyhissalât-u vesselâm… Alıntı... </blockquote>

Adı

İnsan doğrulaması: Günün ilk namazı hangi namazdır