- Katılım
- 22 Şubat 2011
- Mesajlar
- 9,111
- Tepkime puanı
- 81
HİŞÂMİYYE:
Hazret-i Ali'yi sevdiğini iddiâ ederek diğer Eshâb-ı kirâmı (Peygamberimizin arkadaşlarını) kötüleyen şîanın kollarından olan bozuk bir fırka, topluluk.
Şiîlik, hazret-i Ali zamânında ortaya çıktı.
İnsanlar arasında yayılması daha sonra başladı.
Hicretin altmış (60) senesinde Kisâniyye, altmış altı (66) senesinde Muhtâriyye ve yüz dokuz (109) senesinde Hişâmiyye fırkaları ortaya çıktıysa da tutunamadılar, yok oldular. (Abdülazîz Dehlevî)
Hişâmiyye fırkası iki kısımdır.
Bir kısmı Hişam bin el-Hakem er-Râfizî'ye bağlanır.
Bunlara Hakemiyye de denir.
İkinci kısmı ise, Hişâm bin Sâlim el-Cevâlikî'ye bağlıdır. (Abdülkâhir Bağdâdî)
Hişâm bin Hakem'in kurduğu Hişâmiyyeye göre; Allah sınırlı ve sonlu olan bir cisimdir.
Uzunluğu, genişliği ve derinliği vardır.
Gümüşten yapılmış, saf bir zincir ve her yanı yuvarlak inci gibi ışıldayan bir nûrdur.
İmâmlar günâhlardan korunmuş olduğu hâlde peygamberlerin günah işlemesi câizdir. (Abdülkâhir Bağdâdî)
Hişâm bin Sâlim el-Cevâlikî'nin kurduğu Hişâmiyyeye göre; Allah insan şeklindedir.
O, et ve kandan olmayıp, yükseklerde parlayan yüksek bir nûrdur.
O'nun elleri, ayakları, gözleri, kulakları, burnu ve ağzı vardır.
Üst yarısı boş, alt yarısı ise doludur.
O'nun siyah saçları ve hikmet fışkıran bir kalbi vardır. (Abdülkâhir Bağdâdî)