Hiç bakıp aldanma, ruhumun aç yanma!

Almış başını gidiyorum
Neye şahit olmuşsam, hangi nefesin tesirinde kalmışsam hayıflanıyorum
Kalbi boşluğum için bir yol arıyorum, aşk ve sevda adına anlamsızlaşıyorum
İçimin burukluğunu Hiçbir nefesle paylaşamıyorum sessizliğin kadrinde ağlıyorum

Karıncaya bakıyorum
Kuşun umut içine kanatlandığını nazar ediyorum, sukut edip hıçkırıyorum
Arzın sakinlerini düşünüyorum, kaçan ve göçenin meramını hüzünle anıyorum
Şakınlığın lahzasında kalıyorum,neden bu hal üzerine içimde bir korku yaşıyorum

Neden süruru ararım
Şevki melalime haz vermesinin hasretiyle yalnızlığın sokaklarında yanarım
İnşirah için neden perişanlık yaşarım, ihlasın vecdini kalbi lahzamda bulamam
İtikadım fersiz, taklit ettiğim saikler demek ki mesnetsiz, hissiz aşkına kanamam

Yakarmak kar etmiyor
İdrakim kifayetsiz sinemde ki hüznü, sürurun kadrine hiç dönüştürmüyor
Ruhumun hicran damlaları dinmek bilmiyor, dert edindiğim ne varsa hak etmiyor
Vakit içimde büyüyen haşyete işaret ediyor, yaşadığım panikler de geçit vermiyor

Nefesin feyzini yaşamalıyım
Umudun ruhuma kal eylediği insicamla, halimde ki basireti bulmalıyım
Bir derdin firkatiyle yazmamalıyım, rızay-ı bari için kalbimle barışık olmalıyım
Öncelikle halimi sefilliğinden arındırmak için çarelere başvurmayı sağlamalıyım

Bir gönülü kırmadan
Anlamaya muktedir olmayı başarmak için sabırla yol almalıya alışmalıyım
Yargılamak hiç haddim değil bu gerçeği idrakime ve kalbime aşkla yaşatmalıyım
İnsana yaratılan bir nefes olarak laltif etmeye başlamalıyım ve onu anlamalıyım



Mustafa CİLASUN