"Keşke birini kaybetmeden,Ona olan tüm sevgimizi haykırabilseydik..." (Gönül Sizim adli üyeden)
Evet, keske bir takim güzelliklerin sirrina zitti ile vakif olmasak ahh ne iyi olurdu...
O zaman her sey zamaninda olurdu. KIymet vermek... Sevmek... Güzelligini ve iyiligini bilmek... Takdir etmek... Degerini bilmek... Bunlari hep zamaninda kullanirdik muhataplarimiz icin... O zaman, sevgilerimiz, asklarimiz, birlikteliklerimiz, niyyetlerimiz, mücadelemiz daha da bir anlam kazanir etrafa dalga dalga yayilan olur belli bir zaman sonra da bütün dünyadaki kalpleri kusatan olurdu..
Ama bizler böyle olmada hep darlik cektik...
Hastalandigimizda sagligin kiymetini bildik...
Ihtiyarligimizda gencligin kiymetini bildik...
Gecenin derinliginde gündüzün, gündüzün aydinliginda ise gecenin kiymetini bilen olduk...
Nice degerli insanlar vardi... Kiymetli insanlar vardi... Mücadeleleri, ugraslari insanlarin kurtulusu icindi...
Ama kimse dönüp bakmadi onlara... Askini, sevgisini, mücadelesini yudumlayan olmadi...
Lakin o temiz ve güzel insanlar ne zaman kurtuldular, kurtulusa erdiler, hakiki ve olmasi gereken vuslata nail oldular... Ölümleriyle sevdiklerine vardilar...
O zaman anladik onlarin degerini, askini, muhabbetini...
Ama artik cok gecti...
Biz neden böyleyiz ve neden böyle olduk...
Zamaninda kiymet bilenlere selam olsun...
