Halin avariliği ibreti ardır, feyzi nazardır!

Hangi firhatin
esinine ram olan bir nefessen

Hasreti ve
sabrı sinesinde edebiyle
derleyen azmin emanetçisiysen

Müddet-inefesin
alinde ki hesabın farkıyla
bedelleşen bir zadenin kadrine haizsen

Yüksünme,
çilenin vecdinden yüzçevirme

Ruhunu
ve kalbini enkazın burukluğuna
terk etme, umut içinde ki ahsensen

Heves
ve his kördür,
hesapsız olan bedeldir

İnsanaklı ve
izanıyla fark edilen bir nefestir,
iradesiyle hürriyete tabi zaferdir

Alimin ilminden,
arifin batının perdesini aralayan
feyzinden dem almak, ne ülvi bir nimettir

Lakin niyetin
ihlasa ram olması, azmin
umudun ilgasında hakikatle buluşması
evla olan bir fazilet ve en tabi suhulettidir

Yusuf kuyuya
atılmışken, ne kadar buruktu

En yakınları
sadakat adına hicrana ve nefsin
meramına ayar olmuş zavallı canlardı

Kalbinde ki mutmainlikte
sıkıntı çekmeyen kim kaldı, ruhunun
sancılarına amade olan hangi babaydı

Züht ve takva
işte o vakit ne kadar manidardı,

Teslimiyetin
şadında naçar kalan masum bir
sevdanın inşirahından akseden vakıaydı


Üşüten zamanda
kime el açmış ve yakarmıştı

Umudun
her lahzasında boynu
bükülmüş ne kadar mahzun bir candı

En yakın ve sadık
başka nasıl vasıflandırıldı

Vefa ve cefa
nefsin ve iradenin
hüznünden zühur edecek kazasıydı

Bahtını
bekleyen bir hesap vardı,
hiç okunmamış kitabın sayfasında

ki hikmetin
nasip mısralarından
nükseden ne müthiş bir kelamdı

Garip
ve öksüze yakınlaş,
kalbinin sesiyle ol sırdaş

Akıp
giden bir zaman var,
ruhun hicranından ibret sunan,

Kalbi aklıyla
yol alan kim varsa ürkme,
zan içinde uzaklaşmak için irkilme,
sualleri derlemekten kaçınma gardaş

Vicdanın
beytullahken
neyle uğraşırsın,
ne kadar kendinle barışıksın

Muhakeme
yapmaktan ne den sıkılırsın,
nefsin adına bahaneler sığınmayı
bir şey mi sanırsın,mizan nazarıyla halleş



Mustafa CİLASUN