GÖNÜL ol...

Ey...gönül, sen hiç kuyuya düşmemişsen, sana “Yusuf” nasıl diyeyim?
Ey gönül, sen hiç secdede miraca vasıl olmamışsan, sana Ahmed’in kokusu nasıl ulaşsın?
Ey gönül, sana sıra sıra çarmıhlar dizilmemişse, İsa nefesinin diriltici kokusunu doya doya içine çekebilir misin?
Ey gönül, başın yere düşmemişse, Hüseyni zaferler seni nasıl selamlasın?
Ey gönül, senden önceki kırık gönüllerin şifresini çözememişsen, cennet kokularını nasıl duyarsın?
Ey gönül, sana deli desinler, divane, mecnun desinler...
sana mağlup desinler..
Fakat ey gönül, sana, zaferin sarhoşu demesinler.
Sana, “kalbini kıramadı” demesinler.
Ey gönül, haydi yenilgini mübarek kıl. Kır kalbini ve “gönül” ol. Kokular devşir cennetten; hatta daha ötelerden.
Ey gönül, “GÖNÜL” ol!…

Dil harap, Gönül yorgun..
Ya R A B hüznü'me Dua sürdüm sabır taneleri ile...
Olurmu ki akibetim hayır diye..!
El Sendedir Dil Sende, Diken Sende Gül Sende, Her An İmtihandasın, Ağlasanda Gülsende...

Yüreğini dinle...
Onda Kerim olanın tecellisi vardır...
Ne derse ekreme yakındır...
Dilinle değil gönlünle konuş...
Bendinle değil kalbinle davran...
Hissetmesem gelmem ben,
Ama gelişlerimi gidiş yapma bu yersiz korkularla...
Sevgi yoksa...O müstesna...