Fecrin umudu var,aşk kalbi ihsanı arar!

Ne söylesem

Nazarı
kalbi olanı
fark edip kal etsem

Ruhunun
hicran damlalarını
hiç usanmadan dinlesem

Zafiyetlerin
mahcubiyetiyle gözyaşlarımı
silsem, ah edip umut beslesem

Acı
haber
tez ulaşır
Yüreği titretir,
izanın bizarlığı başlar

Nefesi
biten kim varsa,
fani olan ten sessizliğe
bakınsa hal sızlar

Kul
tefekküre açtır,
fikre muhtaçtır,
muhabbet hakikattır,
sabır edebi taçtır

Ne
vakit sussam
Halin melalini
aralayıp, ibretle baksam

Farkettiğim
kim varsa, hangi
umudun hazzıyla yakarmışsa

Kanaat etmeyi
bilen bir muratsa, içim sızlar,
nedametim artar, nefsim konuysa

Mevta
ne kadar sessiz
Üç parşa kefenin
içinde sanki kimsesiz

Temaşa eden
kim varsa kefil olmaktan
imtina eden nedensiz

Ruh
nasıl mahzun,
irade şimdi mahkum,
akletmeyen kim varsa acı sahipsiz

Sela verildi,
ismi zikredildi
Şerefeden artık okunmayan
mahzun ezanlar gibiydi

Kul için şevk,
nefse amede kılınan sefillikti,
ibreti evet,adeta ölüydü

Kim
fikredip
düşünmeliydi,
cehdedip aşkına bürünmeli,
sevdasıyla göçmeliydi

İçim burkuluyor nedense
Onca
kalabalık var ve fakat
kimbilir hangi mevsimde

Mavera nedir,
iman neden taklide mahsup
edilir, keyfiyet hala bir seçimse

Ey gönül
artık susmalısın,
sende olmayanı başka
sinede aramamalısın dedimse

Naaş
toprapa gömüldü
Kıraat eden hocalar nasılda
yarışın efsununa büründü

Ne okundu,
hangi ayet anlaşıldı,
sahipsizlerin sahibi zaten belliydi

Neden
nefes bitmeden
hakkıyla teslim olmak
geçikendi, şimdi kim aciz biriydi



Mustafa CİLASUN