- Katılım
- 25 Temmuz 2011
- Mesajlar
- 7,319
- Tepkime puanı
- 117
Bir gün bir genç, bir mürşid-i kamilin kapısına gelip ;
_''beni müridliğe kabul buyurun efendim'' diyerek niyazda bulunur...
Mürşid gence bakar ve
_''hiç aşık oldunuz mu evladım?'' diye sual eyler.
Genç şaşkın bir halde ne diyeceğini bilemez.
Mürşid, müridliğe kabul edilmesi için önce bir kulu sevmiş olması gerektiği söyler ve genci geri gönderir.
Genç ne yapacağını bilemez bir hal içinde ertesi gün tekrar tekkenin kapısını çalar ve isteğini yineler.
Mürşid sualinde ısrarlıdır ve genci tekrar geri gönderir.
Üçüncü gün genç dayanamaz ve mürşide bu isteğinin hikmetini sorar.
Mürşid, müridliğe kabul edilmesi için önce bir kulu sevmiş olması gerektiği söyler ve genci geri gönderir.
Genç ne yapacağını bilemez bir hal içinde ertesi gün tekrar tekkenin kapısını çalar ve isteğini yineler.
Mürşid sualinde ısrarlıdır ve genci tekrar geri gönderir.
Üçüncü gün genç dayanamaz ve mürşide bu isteğinin hikmetini sorar.
Mürşid mütebessim bir çehreyle müride döner ve
_''Bir kulu dahi sevmekten aciz olan, nasıl yüceler yücesi ALAHA aşık olmaya yol bulur?
Bir kulun ateşine yanmamış gönül, yüceler yücesinin aşkını nasıl bilsin de yansın?
Evladım, SEV de GEL...''
_''Bir kulu dahi sevmekten aciz olan, nasıl yüceler yücesi ALAHA aşık olmaya yol bulur?
Bir kulun ateşine yanmamış gönül, yüceler yücesinin aşkını nasıl bilsin de yansın?
Evladım, SEV de GEL...''
Alıntı...
