JavaScript devre dışı. Daha iyi bir deneyim için, önce lütfen tarayıcınızda JavaScript'i etkinleştirin.

Konuya cevap cer

Mesaj: <blockquote data-quote="Muvatta" data-source="post: 4768" data-attributes="member: 16">Peygamberimizin (a.s.m.) güzide sahabeleri namaza öylesine önem verirlerdi  ki, onun uğrunda hiçbir engel tanımazlardı. Namaz yolunda savaş, yaralanma, ölüm  bile vız gelirdi. Dünyada iken Cennetle müjdelenenlerden Hz. Ömer (r.a.), kanlı bir suikaste  uğramıştı. Yarasından kanlar akarken evine getirilmişti. – Yemek ister misin, diye sormuşlardı. – Hayır, cevabını vermişti. – Su içer misiniz? – Hayır. Bunun üzerine etrafındaki sahabeler: – Namaz kılacak mısınız, diye sormuşlardı. Hz. Ömer’in âdeta gözleri parlamış, yavaş yavaş enerjisi tükenmekte olan  vücuduna can gelmişti. – Evet, kılacağım, dedi. O yüce insan, yarasından kanlar akarken sabah namazını kılmış, namazı terk  etmeyi aklından bile geçirmemişti. Namazı Yaşayanlar/Said Demirtaş/Nesil Yayınları Ayağındaki oku namazda çıkardılar Yüce Efendimizi (a.s.m.) rehber edinen ashabının ve İslâm büyüklerinin namaz  kılışı çok muhteşemdir. İbn-i Mes’ud (r.a.) namaza kalktığında Allah korkusundan iki büklüm olur,  namaz kılarken evdekilerin konuşmalarını bile duymazdı. Hz. Ali Efendimizin  (r.a.) namaz vakti girdiğinde hâli değişir, rengi atar ve titrerdi. Sebebi  sorulduğunda şöyle derdi: – Bilmez misiniz ki bu vakit, Allah’ın yerlere ve göklere tek*lif edip de  onların yüklenmekten kaçındığı bir emanetin eda vaktidir. Ben bu emaneti  yüklenmiş bulunuyorum. Yüklen*diğim bu İlâhî emaneti en güzel şekilde eda edip  edemeyeceğimi de bilmiyorum… Yine o muhteşem sahabenin ayağına ok battığında, namazda iken çıkarılmasını  istemişti. Çünkü namazda iken bütün zerreleriyle Allah’a yönelip maddî hiçbir  şeyi hissetmediği için bu yola başvurmuştu. Demek namaza öylesine kendini  kaptırmıştı ki, namaz tıpkı ameliyatlardaki anestezi gibi onu kendinden  geçiriyor, dünya ile bağlantısını kesiyordu. Ayağındaki okun çıkarılması çok uzun sürmüştü. Hz. Ali (r.a.), ameliyat  bittiğinde, şu soruyu sormuştu: – Oku çıkardınız mı? Namazı Yaşayanlar/Said Demirtaş/Nesil Yayınları Oklar namazına engel olamadı Resul-i Ekrem’in de (a.s.m.) katıldığı “Zâtü’r-Ri*kâ” Savaşı’nda,  Müslümanlardan biri, müşrik bir adamın mu*harebe yerinde bulunan eşini  öldürmüştü. Ölen kadının içi kinle dolu olan kocası da: – Vallahi ben de bir Müslüman’ı öldüreceğim, diye yemin etmişti. Bir süre Resulullah (a.s.m.) ve arkadaşlarının arkasından onları izlemeye  devam etti. Bir yerde mola verilmişti. Efendimiz: – Bu gece istirahatimizde bize kim nöbetçilik yapacak, diye sordu. Muhacir ve  Ensar’dan iki sahabe, Ammar bin Yasir (r.a) ile Abbâd bin Bişr (r.a.) cevap  verdiler: – Ya Resulallah, biz nöbet tutarız. Efendimiz (a.s.m.): – Öyleyse şu vadinin giriş kısmında nöbet tutun, dedi. Bunun üzerine nöbet yerlerine büyük bir sevinçle gittiler. Nöbete  başlayacakları sırada Abbâd, Ammar’a: — Gecenin hangi bölümünde nöbette olmamı istersin, diye sordu. Ammar da: – Gecenin ilk bölümünde sen nöbet tut, dedi. Bunun üzerine Ammar, kendi nöbeti gelinceye kadar arkadaşının yanında uyumaya  başladı. Nöbete duran Abbâd da, çevrenin sakin olduğunu görünce vaktini  değerlendirmek için gece namazına durdu. Abbâd bin Bişr, gecenin sessizliğinin verdiği huzurla namaza kendini vermiş,  bütün benliğiyle Allah’a ibadet etmenin hazzını yaşıyordu. Bu sırada, eşi öldürülen müşrik, çok uzak mesafedeki karaltıyı görünce,  yayına bir ok yerleştirdi ve bıraktı. Ok eliyle koymuş gibi, Hz. Abbâd’ın  vücuduna saplandı. Bu sırada Abbâd, on bir sayfalık Kehf Sûresi’nin ortalarına  gelmişti. Eliyle oku çıkardı ve namaz kılmaya devam etti. Biraz bekleyen müşrik, önceki okun yerini bulmadığını sanarak Abbâd’a ikinci  okunu da fırlattı. İkinci ok da eliyle koymuş gibi namazda olan Abbâd bin Bişr’e  saplanmıştı. Bu oku da aldırmadan çıkardı ve namazına devam etti. Sanki atılan oklar onun  vücuduna saplanmamış gibi huşû içinde namaz kılıyordu. Büyük bir öfkeye kapılan müşrik, bu okun da isabet etmediğini düşünerek  üçüncü bir ok fırlattı. Üçüncü okun da eliyle koymuş gibi isabet ettiği Abbâd bu  oku da çıkardı. Bir müddet sonra arkadaşı uyandı. Müşrik, onların iki kişi  olduk*larını görünce kaçtı. Ammar, saplanan üç oku ve arkadaşından akan kanları görünce şaşkına  dönmüştü: – Sübhânallah! Sana ilk oku atınca beni niye uyandırmadın, diye sordu. Hz.  Abbâd, yaptığından gayet memnun ve huzur dolu bir sesle şu ibretli cevabı  verdi: – Öyle bir sûre okuyordum ki kesmek istemedim. Eğer Resulullah’ın verdiği  görevin aksamasından korkmasaydım, ölünceye kadar namaz kılmaya devam ederdim,  dedi.</blockquote>

Adı

İnsan doğrulaması: Günde beş vakit kıldığımız nedir?