- Katılım
- 28 Şubat 2011
- Mesajlar
- 318
- Tepkime puanı
- 13
EŞLERİN KARŞILIKLI GÖREV VE SORUMLULUKLARI
Muhterem Müslümanlar!
İnsan neslinin devamını evlilik üzerine kuran Yüce Allah, kadına annelik, erkeğe de babalık mesuliyeti yükleyerek hayatın yükünü paylaştırmıştır. Karşılıklı sevgi, merhamet ve vefa duygusu vererek de bu birlikteliğin devamını sağlamıştır. Evlilik bir hayat arkadaşlığıdır. Arkadaşlık zorlukları paylaşmayı, maddi ve manevi her türlü yardımlaşmayı gerektirir. Evlilik bir dostluk antlaşması ve sadakat sözleşmesidir. Kurallarını Allah ve Rasulünün belirlediği, Kuran-ı Kerimde ağır sözleşme[1]olarak nitelenen evlilik, ilahi bir müessesedir. Evlilik, kurulması ve korunması ilahi himayeye mazhar, bozulması ise meşru şartlarda bile Allah Tealanın hoşnutsuzluğuna sebep olan, özel bir kurumdur. Evlilik bir sorumluluk bilincidir. Taraflara haklar doğurduğu gibi, sorumluluklar da yükler.
Değerli Müminler!
Evlilik hayatında eşler birbirlerine emanettir. Kıyamet günü eşler birbirlerinden dolayı hesaba çekilecektir. Kişinin kardeşinden, anne-babasından, eş ve çocuklarından kaçacağı kıyamet gününde kolay hesap verebilmek, ilahi huzurda mahcup duruma düşmemek için, aile içi sorumlulukların titizlikle yerine getirilmesi gerekir.
Eşler birbirine zulmetmemeli, zarar vermemeli, yalan söylememeli ve güler yüz göstermelidir. Birbirinden emin olmalı, birbirlerine güvenmelidir.
Eşlerin birbirlerinden gizli saklı işleri olmamalı, sırlarını ifşa etmemelidirler.
Erkek, eşi ile iyi geçinmeli, sinirli, hırçın ve kırıcı olmaktan uzak durmalıdır. Bilmelidir ki, hanımının kötü huylarına katlanan erkek, belalara sabreden Hazret-i Eyyübün, kocasının kötü huyuna sabreden kadın da, Hazret-i Asiyenin sevabına mazhar olur. Bu hususta eşler Rabbimizin şu buyruğuna kulak vermelidir: Onlarla hoşça, güzelce geçinin. Şayet onlardan hoşlanmayacak olursanız, olabilir ki bir şey sizin hoşunuza gitmez de Allah onda birçok hayır takdir etmiş bulunur.[2]
Erkek, Rasulullah (sav)ın tavsiyesine uyarak eşine yediğinden yedirmeli, giydiğinden giydirmelidir.[3]Her türlü sorununu ve mutluluğunu eşiyle paylaşmalıdır.
Değerli Kardeşlerim!
Aile hayatında erkekler gibi kadınların da hak ve sorumlulukları vardır. Kadın kocasının gözünü haramdan korur, elini, dilini kötü sözlerden arındırır.
Evinin, ailesinin mutluluğunu temin eder, onlara sevinç ve huzur verir.
Karı-kocanın birbirlerine karşı olan hak ve sorumlulukları elbette dinen meşru olan konularla sınırlıdır. Çünkü yaratana isyanda yaratılana itaat edilmez.[4]Bu bakımdan hiçbir erkek hanımının gayri meşru isteklerini yerine getirme zorunluluğunda olmadığı gibi, hiçbir kadının da kocasının meşru olmayan isteklerini yerine getirme mecburiyeti yoktur.
Hutbemizi bir ayet-i kerime mealiyle bitiriyorum: Kendileri ile huzur bulasınız diye sizin için kendi cinsinizden eşler yaratması ve aranızda bir sevgi ve merhamet var etmesi de Onun (varlığının ve kudretinin) delillerindendir. Şüphesiz bunda düşünen bir toplum için elbette ibretler vardır.[5]
Mustafa DEMİRCİ
Hacı Hasan Cami-İmam-Hatibi/Pendik/İstanbul
[1]Nisâ, 4/21.
[2]Nisâ, 4/19.
[3]İbn Mâce, Nikah, 3.
[4]Tirmizî, Cihâd, 29.
[5]Rûm, 30/21.
Muhterem Müslümanlar!
İnsan neslinin devamını evlilik üzerine kuran Yüce Allah, kadına annelik, erkeğe de babalık mesuliyeti yükleyerek hayatın yükünü paylaştırmıştır. Karşılıklı sevgi, merhamet ve vefa duygusu vererek de bu birlikteliğin devamını sağlamıştır. Evlilik bir hayat arkadaşlığıdır. Arkadaşlık zorlukları paylaşmayı, maddi ve manevi her türlü yardımlaşmayı gerektirir. Evlilik bir dostluk antlaşması ve sadakat sözleşmesidir. Kurallarını Allah ve Rasulünün belirlediği, Kuran-ı Kerimde ağır sözleşme[1]olarak nitelenen evlilik, ilahi bir müessesedir. Evlilik, kurulması ve korunması ilahi himayeye mazhar, bozulması ise meşru şartlarda bile Allah Tealanın hoşnutsuzluğuna sebep olan, özel bir kurumdur. Evlilik bir sorumluluk bilincidir. Taraflara haklar doğurduğu gibi, sorumluluklar da yükler.
Değerli Müminler!
Evlilik hayatında eşler birbirlerine emanettir. Kıyamet günü eşler birbirlerinden dolayı hesaba çekilecektir. Kişinin kardeşinden, anne-babasından, eş ve çocuklarından kaçacağı kıyamet gününde kolay hesap verebilmek, ilahi huzurda mahcup duruma düşmemek için, aile içi sorumlulukların titizlikle yerine getirilmesi gerekir.
Eşler birbirine zulmetmemeli, zarar vermemeli, yalan söylememeli ve güler yüz göstermelidir. Birbirinden emin olmalı, birbirlerine güvenmelidir.
Eşlerin birbirlerinden gizli saklı işleri olmamalı, sırlarını ifşa etmemelidirler.
Erkek, eşi ile iyi geçinmeli, sinirli, hırçın ve kırıcı olmaktan uzak durmalıdır. Bilmelidir ki, hanımının kötü huylarına katlanan erkek, belalara sabreden Hazret-i Eyyübün, kocasının kötü huyuna sabreden kadın da, Hazret-i Asiyenin sevabına mazhar olur. Bu hususta eşler Rabbimizin şu buyruğuna kulak vermelidir: Onlarla hoşça, güzelce geçinin. Şayet onlardan hoşlanmayacak olursanız, olabilir ki bir şey sizin hoşunuza gitmez de Allah onda birçok hayır takdir etmiş bulunur.[2]
Erkek, Rasulullah (sav)ın tavsiyesine uyarak eşine yediğinden yedirmeli, giydiğinden giydirmelidir.[3]Her türlü sorununu ve mutluluğunu eşiyle paylaşmalıdır.
Değerli Kardeşlerim!
Aile hayatında erkekler gibi kadınların da hak ve sorumlulukları vardır. Kadın kocasının gözünü haramdan korur, elini, dilini kötü sözlerden arındırır.
Evinin, ailesinin mutluluğunu temin eder, onlara sevinç ve huzur verir.
Karı-kocanın birbirlerine karşı olan hak ve sorumlulukları elbette dinen meşru olan konularla sınırlıdır. Çünkü yaratana isyanda yaratılana itaat edilmez.[4]Bu bakımdan hiçbir erkek hanımının gayri meşru isteklerini yerine getirme zorunluluğunda olmadığı gibi, hiçbir kadının da kocasının meşru olmayan isteklerini yerine getirme mecburiyeti yoktur.
Hutbemizi bir ayet-i kerime mealiyle bitiriyorum: Kendileri ile huzur bulasınız diye sizin için kendi cinsinizden eşler yaratması ve aranızda bir sevgi ve merhamet var etmesi de Onun (varlığının ve kudretinin) delillerindendir. Şüphesiz bunda düşünen bir toplum için elbette ibretler vardır.[5]
Mustafa DEMİRCİ
Hacı Hasan Cami-İmam-Hatibi/Pendik/İstanbul
[1]Nisâ, 4/21.
[2]Nisâ, 4/19.
[3]İbn Mâce, Nikah, 3.
[4]Tirmizî, Cihâd, 29.
[5]Rûm, 30/21.