Eskisehir Mihalıççık İlçesi

Ekrem

Yönetici-Admin
Yönetici
Süper Mod
Üyemiz
Katılım
22 Şubat 2011
Mesajlar
9,111
Tepkime puanı
81
Eskişehir Siteleri, Eskişehir Öğrenci Rehberi, Eskişehir Apart, Eskişehir Yurt, Eskişehir Haber, Eskişehir Otomobil, Eskişehir Emlak, Eskişehir Firma Rehberi, Eskişehir Sağlık, Eskişehir Politika, Eskişehir Hosting, Eskişehir Oyun Sitesi, Eskişehir Canlı TV - Radyo, Eskişehir Toplist, Eskişehir Rehberi, Eskişehir Portalı, Eskişehir Şiir, Eskişehir Anket, Firma Rehberi Emlak Portalı Kültür Eğitim Siteleri Lületaşı Eskişehir Reklam, Apartlar Yurtlar

Mihalıççık İlçesi, kuzeyde ve doğuda Ankara, batıda Beylikova ve Alpu, güneyde ise Sivrihisar ile çevrilidir. 1925 yılında Eskişehir’e bağlanmıştır. Nüfusu 2000 yılı sayımına göre 18.696 olup, nüfusun 13.990’ı(%74.8) köylerde, 4.706’sı(%25.2) ilçe merkezinde yaşamaktadır. İlçe halkının en önemli geçim kaynağı tarım ve hayvancılıktır.

İlkçağlarda ki Frig yerleşiminin izleri olmasına karşın ikincil derecedeki yollar üzerinde bulunması nedeniyle ancak Osmanlı döneminde önem kazanmış, Osman Bey tarafından Köse Mihal’in yönetimine verilen ilçe, torunu Gazi Mihal dolayısıyla Mihalıççık adı ile anılmaya başlandı. Anadolu’nun en önemli ozanlarından Yunus Emre ‘nin doğduğu yer olan Sarıköy(bugünkü Yunus Emre Köyü) Mihalıççık İlçesi sınırları içerisindedir. 6-10 Mayıs Yunus Emre Kültür ve Sanat Haftası olarak kutlanmaktadır.

Mihalıççık’a 12 km. uzaklıktaki Sorkun köyünde halkın tümü çömlekçilikle uğraşmaktadır. Yüzyıllar öncesinin yöntemlerini kullanmaları dolayısıyla dünyanın her yerinden gelen bilim adamlarınca araştırmalar yapılmaktadır.

mihalliccik.jpg

Nüfus Durumu
2000 Yılı nüfus tespit sayımına göre İlçemizin Nüfusu; İlçe Merkezi : 4.706 Kişi Oranı : %25 Köyler Toplamı : 13.990 Kişi Oranı : %75 Toplam : 18.696 Kişi - İlçemizde Km2’ye düşen kişi sayısı : 11 - İlçemizde Nüfusun %93 ‘i okur-yazardır. - İlçe merkezi ve köylerinde yaşayan halkın % 80 i çiftçilik ve hayvancılıkla uğraşmaktadır. - İlçemizde yaşayan halkın Ana dili TÜRKÇE’dir.

İdari Durum
İlçemizde 1923 yılından beri Belediye teşkilatı vardır. İlçe sınırları içinde ayrıca Yunusemre Köyü 7 Haziran 1992 tarihinden itibaren belde olmuş ve belediye teşkilatı kurulmuştur. Dinek Köyü 27 Aralık 1998 tarihinden itibaren belde olmuş, 16 Ocak 2000 tarihinde yapılan seçimler ile de mahalle muhtarlıkları kurulmuştur. İlçemize bağlı 2 belde, 49 köy ve bu köylerimize bağlı 53 adet mahalle mevcuttur. İlçe merkezi yerleşimi yüksek bir alan üzerine kurulmuş olup, yeni yerleşim birimleri Kuzey tarafına doğru yayılmaktadır. Yunusemre Beldesi Porsuk kenarında kurulmuş ve ilerisi için gelişme potansiyeline sahip bir yapıdadır. Dinek Beldesi dağlık arazi üzerine kurulmuştur. Köylerimizin büyük bir kısmı orman köyü olup, (39 adet) geçimlerini ormanda çalışarak sürdürmektedirler.

Sosyal Durum
Fiziki mekan itibariyle dağlık bir arazi üzerine kurulmuş olan ilçemiz ve köylerinin önemli bir bölümü tarıma elverişli arazi bakımından oldukça fakir olup, arazinin kıraç olması ve genel olarak kuru tarım yapılması nedeniyle verim düşüktür. İlçe ekonomisinin asıl olarak tarım ve hayvancılığa dayanması mevcut nüfusun belirli bir hayat standardına ulaşmasına yetmemesi nedeniyle nüfus göçü geçmişte oldukça yoğun olarak yaşanmış ve halen de devam etmektedir. Bu nedenle ilçe ve köylerinde konut sorunu yok ise de mevcut konut sayısı yaşayan nüfusa ancak cevap vermekte ve kiralık ev bulma sorunu yaşanmaktadır. Söz konusu konutların asgari ölçülerde de olsa sağlık ve hijyenik şartlara uygun olduğu tartışılabilir. İlçede sosyal yaşantı, aile ziyaretleri ve düğünler dışında hiç yoktur. Eğlence yerlerinin bulunmaması nedeniyle halkımızın tek eğlence kaynağı televizyon olmaktadır. Her yıl Mayıs ayında Yunusemre Kültür ve Sanat Haftası Törenleri ve Haziran ayının ikinci haftasında düzenlenen Mihalıççıklılar Günü münasebetiyle gerçekleştirilen eğlence ve şenlikler ilçeye bir canlılık getirmektedir. İlçede yapılaşmanın büyük çoğunluğu az temelli (taştan) kerpiçten, kalın duvarlı, sokak pencereleri küçük, geniş avlulu, üzerleri kamış ve çorak toprakla örtülü evler şeklinde olmakla beraber İlçe merkezinde son zamanlarda iki katlı, çok odalı, kiremit çatılı evlerin yapılmış olduğu görülmektedir. Mevcut konut sayısı yaşayan nüfusa ancak cevap vermekte olup kiralık ev bulma sorun olmaktadır. Söz konusu konutların asgari ölçülerde de olsa sağlık ve hijyenik şartlara uygun olduğu tartışılabilir. İlçe sınırları dahilinde yer alan kömür, krom, manyezit, kaolin ve kil işletmeleri ilçe ekonomik hayatının temel unsurları olan tarım ve hayvancılık dışındaki diğer iş alanlarını teşkil etmektedir. Özellikle bu işletmelerin çevresinde yer alan köylerimiz söz konusu işletmelere iş gücü arz etmektedir. Ayrıca, orman köylerimizde (39 adet) senenin belli aylarında gerçekleştirilen faaliyetler dolayısıyla orman işçiliği önemli bir iş imkanı olarak ilçemiz iş hayatındaki yerini almaktadır. Ayrıca, Sarıyer Baraj Gölü çevresinde yer alan köyler balıkçılık ile iştigal etmektedirler.

Eğitim ve Kültür Durumu
İlçemizin coğrafi yapısı halkın tarım ve hayvancılıkla geçinmesine uygundur. Ormancılık ve madencilik üzerine çalışmalar yapılmaktadır. Ancak ormanların gün geçtikçe azalması, madenciliğin çağımız teknolojisine henüz uygun hale gelmemesi sebebiyle ailelerin çocuklarını okutmaya büyük önem vermesine yol açmıştır. İlçemizdeki okuma yazma oran % 93 bulmaktadır. İlçemiz genelinde 1 lise, 1 Halk Eğitim Merkezi, 2 Pansiyonlu İlköğretim Okulu ve 16 adet de ilköğretim okulu mevcuttur. Ayrıca 2’si Merkezde 5’i köylerde olmak üzere toplam 7 merkezde olmak üzere toplam 393 öğrencinin taşıması yapılmaktadır. İlçemizde muhtaç öğrencilerin kitap, kırtasiye ve öğle yemek ihtiyaçları İlçemiz Sosyal Yardımlaşma ve Dayanışma Vakfınca karşılanmakta olup, Pansiyonlu İlköğretim Okullarında bu yardım sıcak yemek olarak verilmektedir..

Ekonomik Durum
İlçenin coğrafi durumunda da belirtildiği gibi kuzey kısmı Sündiken Sıradağları ile çevrili olup üzeri ormanlıktır, arazi oldukça engebelidir. Orman çevresindeki köylerde halk genellikle orman envali ürünleri ile geçimlerini sağlamaktadır. Dere kenarları ve dağ vadilerindeki küçük arazi parçalarında da hububat (arpa, buğday, çavdar, yulaf gibi) ürünlerle, meyve (elma, armut, kiraz, ceviz, kayısı gibi) sebzeler (yeşil fasulye, domates, biber, patlıcan gibi) yetiştirilmektedir. İlçe, merkez dahil 52 yerleşim biriminden oluşmaktadır. Bu yerleşim birimlerinden 49’u köy, 1’i merkez belediyesi olmak üzere Yunusemre Beldesi ve Dinek Beldesinden oluşmaktadır. İlçemiz merkez ve köylerinde genellikle halkın uğraşı ve geçimi tarıma (ziraat ve hayvancılık) dayanmakta olup sanayi açısından yeterli imkanları olmadığından yetiştirilen bu tarımsal ürünler ve gıdalar genellikle ilçe dışına mahalli pazarlara ve komşu illere, ilçelere satılmaktadır. İlçemiz sınırları içerisinden kalan arazinin yapısı çeşitli özellikler göstermekte ve aynı zamanda değişik iklimlere de sahip olması çeşitli tarımsal ürünlerin yetişmesine olanak sağladığı gibi değişik zamanlarda da yılda birkaç ürün elde etmek mümkün olmaktadır. Son yıllarda gerek Kaymakamlığımıza bağlı Sosyal Yardımlaşma ve Dayanışma Vakfı kanalıyla ve gerekse Devlet katkısı ile İlçemiz ve köylerinde son derece önemli sayılacak projeler (hayvancılık, kiraz meyveciliği, arıcılık, seracılık, hibrit domates dağıtımı, yem bitkisi yetiştirilmesi vs. ) faaliyete geçirilmiş ve bir kısmının ise projeleri teklif edilmiş olup bu projeler önümüzdeki yıllarda hem kırsal kesimden kente göçü önleyecek ve hem de ilçe ekonomisine önemli derecede katkısı olacaktır. İlçemiz ve köylerinde modern hayvancılık olmamakla beraber her hanede yerli ve ithal sığır bulunmakta, bunların etinden, sütünden ve gübresinden faydalanılmaktadır. Küçükbaş hayvancılıkta yöremizde koyun çok az miktarda olup, esas tiftik keçisi sürü halinde beslenmekte ve bunların gelirlerinden yararlanılmaktadır. Halkın büyük bir kesimi, Koyunağılı, Kavak, Beyköy, Hamidiye ve çevresinde çıkarılmakta olan kömür, kaolin, manyezit, krom maden ocaklarında işçi olarak çalışarak ailelerinin geçimlerini temin etmektedir. Bu bakımdan da bu bölgelerimizde hayvansal ve zirai ürünler fazla gelişmemiştir. İlçemizin yine Kuzey kesimi Sakarya Nehrinin devamı olup, Sarıyer (Hasan Polatkan) Gökçekaya Barajları ile çevrilidir. Bu yörede yaşayan halk geçimini baraj göllerinde su ürünleri (balık, kerevit) avlayıp satmak suretiyle temin etmektedir. İlçemizin Güneyi ise Porsuk Vadisi olup düz ve verimli arazidir. Bu bölgemizde kültür bitkisi olarak şeker pancarı, çok az miktarda ayçiçeği tahıl olarak buğday, çavdar, yulaf vb. ürünler yetiştirilmektedir. Baklagillerden nohut, fasulye, mercimek ve az miktarda pirinç, kimyon yetiştirilmektedir. Bu bölgemizde kültür hayvancılığı olup süt sığırcılığı, dana besi, koyunculuk, kuzu besisi ve ferdi olarak da tavukçuluk yapılmakta, bunların ürünleri çevre ilçelerdeki ve Eskişehir merkezindeki süt kurumlarına işlenerek mamul haline getirilmektedir. İlçemizde sanayi ürünleri olarak Kavak Köyünde Krom madeni hammadde olarak üretilmekte ve işlenmek üzere dışarıya sevk edilmektedir. Koyunağılı Köyü çevresin 2 adet kömür ocağı çalıştırılmakta, Böy Köyünde 1 adet kömür ocağı işletilmektedir. Bu ocakların yıllık ortalama üretim kapasiteleri toplam 100.000 ton civarında olup, Koyunağılı civarında 20 seneden beri, Bey Köyde de 2 seneden beri üretim yapılmaktadır. Bahtiyar, Hamidiye, Kayı köylerinde ve Mihalıççık Merkezinde manyezit üretilmekte, Yunusemre Beldesinde de 2 adet mermer ocağı 20 yıldan bu yana üretim yapmaktadır. İlçe merkezinde Orman İşletme Müdürlüğüne ait 1 adet tomruk ve odun istihsal deposu mevcuttur. Burada senenin muayyen zamanlarında ihale yapılarak tomruk ve odun satışı yapılmaktadır. İlçemizde 1998 yılında 300 dekarlık alan da ağaçlandırma çalışmaları yapılmış olup, ilçemizin 65.000 hektarlık alanı ormanlarla kaplıdır. Sorkun Köyümüzde 100 yıldan beri yani kuruluşundan bu yana el sanatları (çanak, çömlek ve güveç) üretilmektedir.

Tarihi
Osmanlı İmparatorluğunun kuruluş yıllarında ele geçirilen yerler gazilere tımar olarak verilirdi. Bilindiği gibi tımar, bir toprak parçasına ait gelirin belirli bir görev karşılığında belli şartlarla bir kişiye tahsisinin genel adıdır. Harmankaya (Sarıcakaya civarı) Tekfuru Köse Mihal Osman Bey ile savaşır ve yenilir. Esir edilen Köse Mihal Osman Bey tarafından serbest bırakılır. Bu olay aralarında bir dostluğun kurulmasına neden olur. Daha sonra Müslüman olan Köse Mihal’e gösterdiği başarılardan dolayı İlçemiz havalisi Tımar olarak verilmiştir. Köse Mihal’in torunu olan Gazi Mihal’in küçük yaştan itibaren ilçemizde büyüdüğü, kendisini sevenlerin Gazi Mihal’e Mihalıççık dediği, ilçenin adının da buradan geldiği rivayet edilmektedir. Uzun süre Bursa livası Yenişehir kazasına bağlı bir nahiye olarak kalan Mihalıççık’ın 1840 yılında Ankara Vilayetine bağlı bir kaza olduğu bilinmektedir. 1925 yılında Eskişehir’in İl olması sebebiyle Eskişehir İline bağlanmıştır.

Coğrafi Yapısı
Mihalıççık İlçesi Yukarı Sakarya Bölgesinde Sündiken Dağlarının güney doğusunda kurulmuştur. Mihalıççık İlçesinin Eskişehir’e olan uzaklığı 96 Km. olup, İlçenin Kuzeyinde ve Doğusunda Ankara İli, Batısında Beylikova İlçesi ve Alpu İlçesi, Güneyinde ise Sivrihisar İlçesi yeralmaktadır. İlçenin yüzölçümü 1.650 km2’dir. İlçenin rakımı ise 1.325 metre’dir. İlçemizin Güneyinden gelen Porsuk Çayı daha sonra kuzeye dönerek Sakarya Nehri ile birleşir. Kızıltepeden çıkmakta olan Gürleyik Çayı Sarıyer Baraj gölüne dökülür. Sarıyer Baraj gölü İlçenin kuzey sınırını oluşturmaktadır. Orta kesimde kalan Sündiken Dağlarının yüksekliği yer 1.800 metreye kadar ulaşır. İlçemiz iklim yönünden değişik özellikler arz etmektedir .Porsuk Vadisinde kışlar sert ve soğuk, yazlar oldukça sıcak geçmektedir. Sündiken Dağlarında yılın en az altı ayı karlarla kaplı geçmektedir. Kuzeyinde Sakarya vadisinde ise oldukça ılıman iklim hüküm sürmektedir. İlçe merkezinde kışın ısı oldukça düşmektedir, yaz aylarında ise serin yayla iklimi hakim olmaktadır. Yağışlar kışın kar, İlkbahar ve Sonbaharda yağmur şeklindedir.

Ulaştırma ve Alt Yapı
İlçemiz merkezinin Eskişehir İl merkezine olan uzaklığı 96 km. olup, yolun tamamı asfalttır. İlçemizin köylerle her an bağlantısı mümkündür. Yolu olmayan köyümüz yoktur. Köy yollarının büyük bir kısmı stabilizedir. Yunusemre Beldesinden geçen demiryolu ile İstanbul-Ankara-İzmir ve doğu illerimiz ile bağlantı sağlanmaktadır. İlçemizdeki otomatik telefon santralinin kapasitesi 1.476’dır. İlçemize bağlı olan köylerin tamamında telefon bağlantısı mevcuttur.İlçemizde TEDAŞ işletme Şefliği mevcut olup, 5 personel ile hizmet vermektedir. Muhtemel ve acil elektrik arızalarının anında giderilebilmesi için iki adet araçları mevcuttur.

"Tarihi Eserler ve Turistik Tesisler
Çalçı Köyü Camiinin Selçuklular zamanında yapıldığı tespit edilmiş olup, zamanın ananelerine uyularak tarih ve isim yazdırılamamıştır. Ahurözü Köyü Camii Osmanlılar zamanında yapılmış olup, yapılma tarihine rastlanılmamıştır. Beyköy Camii, Hicri 1174 Miladi 1754 yılında Hacı Ahmet Muhammet Kothüda Serdarı İsmail Ağa Zade tarafından yaptırılmış olup zatın mezarı da cami avlusunda bulunmaktadır. İlçe merkezinde bulunan Camikebir Camii, Hicri 1302, Miladi 1882 yılında Sivrihisarlı Hacı Süleyman tarafından yaptırılmış olup, Yunanlılar tarafından Kurtuluş Savaşında yıkılmış, Cumhuriyet devrinde yeniden yaptırılmıştır. Gürleyik Köyünde bulunan Hacı Halit Ağa Konağı, 1800’lü yıllarda Hacı Halit Ağa tarafından Hamamı ile beraber yaptırılmış olup, bina halen mevcuttur. Sazak Köyündeki Manastır, Romalılar tarafından yaptırılmıştır. Manastır halen mevcuttur. Manastırın içinde toprak borular ile su getirilmiştir, boruların nereye gittiği bilinmemektir. Ünlü Halk Şairi Yunusemre’nin Türbesi ilçemize bağlı Yunusemre Beldemizde bulunmaktadır. İlçemize bağlı Yarıkçı Köyünde bulunan kaplıcanın su sıcaklığı 18 0C olup, romatizma, siyatik ve böbrek hastalıklarına iyi gelmektedir. Gürleyik ve Yunusemre Beldesinde bulunan suların kükürtlü olduğu, alerji ve uyuz hastalıklarına iyi geldiği bilinmektedir. Sündiken Dağlarında bulunan bazı kaynak sularının sindirimi kolaylaştırdığı bilinmektedir. Örneğin : Çatacık’taki sarı su gibi... ilçemize bağlı Yalımkaya Köyü yakınlarında Çatacık denilen mevkiide Orman İşletme Müdürlüğüne ait dinlenme tesisleri bulunmaktadır. Burada ayrıca Geyik Üretme Merkezi bulunmaktadır. İlçe merkezine yakın Kalburcu, Karakütük, Eğriova, Gencek gibi ormanlık dinlenme alanları mevcuttur. İlçemize 5 km. uzaktaki Ömer köy yakınında bulunan sulama göledi kenarındaki orman alanları iyi bir dinlenme ve konaklama yeri olarak kullanılmaktadır. Sulama göledinde yetiştirilen aynalı sazan balıklarının olta ile avlanması yapılmaktadır. Sarıyer Barajının kıyısında bulunan ilçemize bağlı Uşakbükü, Koyunağılı Köyleri ile Gökçekaya Barajı kıyısındaki Akçaören, Çalkaya ve Süleler Köylerinde konaklanmakta ve oltalarla balık avlanarak halk zamanını değerlendirmektedir. Sazak Köyümüzde bulunan “Su Başı” mevkii de bir dinlenme yeridir.

Tarım ve Hayvancılık
2003 Yılındaki Arazi Kullanımı Toplam Sulanan Tarla Alanı (Hektar) : 9.815 Toplam Nadas Alanı (Hektar) : 13.202 Tarıma Elverişli Olup Kullanılmayan Arazi (Hektar) : 1.185 İlçemizde buğday, arpa, çavdar, yulaf, çeltik, nohut, burçak, şeker pancarı, haşhaş, kimyon, ayçiçeği, soğan, sarımsak, patates ve yonca gibi tarla ürünlerinin üretimi ile sebzecilik ve meyvecilik yaygındır. Hayvancılıkta çeşitli su ürünlerinin üretimi, büyük ve küçük baş hayvancılık ile arıcılık ve ipekböcekçiliği de yapılmaktadır.
 
Üst Alt