- Katılım
- 26 Temmuz 2011
- Mesajlar
- 19,432
- Tepkime puanı
- 185
En iyi yapabildiğim şeyi kaybettim...
Aslında önce seni ve senle birlikte herşeyimi kaybettim.
Yanımda yoksun.
Olsan sarılırdım sana sıkı sıkı.
Bırakmazdım, sıkılır, bağırır çağırırdın ama ben biraz daha fazla sarılırdım sana.
Biliyorum benden bağımsızdın, hiç sahip olamadım sana.
Olmakta istemedim aslında, çünkü hep yanımda olacaktın…
Ya da ben öyle sandım…
Dinlediğim her şarkıda, her yağmurda ıslanışımda, dalgaların kayalara çarpışında..
her nisanda ve her eylülde, sen yeniden gidiyorsun benden. ..
Kasimda ise Ayrilmayi seciyorsun...
Ben bu ayrılışların acısını yaşarken, birgün gidebileceklerini düşünerek, kimsenin gelmesine izin vermiyorum...
Sana ilk satırlarımı yazdığımda..yine mum ışığı vardı odamda.
Soğuk, beyaz bir defterin her şeyi hayale dönüştüren sayfalarında..
ilk kez seni yaşamıştım. ..
Şimdi uzun yağmurların ardından yine mum ışığıyla dolu odamda, yine ve hala sana yazıyorum.
Çünkü ben her hayal kırıklığım, her duvara çarpışımdan sonra hala sana dönüyorum.
Ortasından kopartıldığı için hiçbir zaman sonu gelmeyecek günlerimize dönüp, hala seni arıyorum…
Çünkü hala seni …
