- Katılım
- 26 Temmuz 2011
- Mesajlar
- 19,432
- Tepkime puanı
- 185

Genç veli ölüm döşeyinde, ömrünün son dakikalarını yaşamaktadır.
Hayatını hep ahirete göre yaşayan bir ailenin ferdi olduğu için ölüm korkusuna dayanıklıdır...
ve babası da öyle bir evlada hakkıyla baba olmuş bir başka hak dostudur. [/LEFT]
Baba oğula sorar: "Evlâdım! Ahirette ne ile karşılaşmayı bekliyorsun?"
Sorudaki ima genç veliye tebessüm ettirir... yani baba sormaktadır ki:
"Acaba bahtına ne çıkacak? Rahmet mi, azap mı?"
"Acaba bahtına ne çıkacak? Rahmet mi, azap mı?"
Ölüm yolcusu genç veli son nefeslerinden birini daha aldıktan sonra cevap verir: "Babacığım! Eğer öteki taraftaki durumuma annem karar verseydi acaba ne yapardı?"
Baba hiç duraksamadan: "Evladım" der, "annedir o, şefkatlidir. Günahına, sevabına bakmadan seni cennet'in firdevsine indirirdi."
Ve bu cevap genç velinin dünya yaşamındaki son tebessümüne neden olur...
Gözleri önce yaşarır, sonra ümitle, güvenle parlar, babasına döner: "Ey babam! Benim
Rabbim bana benim annemden daha şefkatlidir."
Ve bu cevap genç velinin dünya yaşamındaki son tebessümüne neden olur...
Gözleri önce yaşarır, sonra ümitle, güvenle parlar, babasına döner: "Ey babam! Benim
Rabbim bana benim annemden daha şefkatlidir."
Başı sağa düşer, dudaklar kapanır... Dünya bir atlama tahtası olur,firdevse doğru...
Uzgunnn
Uzgunnn