- Katılım
- 22 Şubat 2011
- Mesajlar
- 9,111
- Tepkime puanı
- 81
Dürüstlük adı altında patavatsızlık denilen bir özellik var ki çoğu zaman, ben düşündüğümü söylerim, dürüst davranırım, insanlara ne söyleyeceksem yüzlerine söylerim gibi açıklamarla insanları kırıyor, yıpratıyor ve ilişkileri zedeliyor
Bu konuda sevdiğim bir söz vardır: “İstediğini söyleyen istemediğini işitir” derler
İşte içinden her geçeni söylemek ile dürüst olmak arasındaki fark, karşınızdaki insanın size verdiği tepki ile bir anlam kazanıyor
Yani dürüst olurken yapıcı olmakla, patavatsızlık arasındaki farkı size verilen tepki belirliyor
Öyle doğrular vardır ki, içeriği doğrudur fakat yanlış cümlelerle söylenmiştir
Yine öyle doğrular vardır ki, yanlış yerde, yanlış zamanda, yanlış kişilere söylenmiştir
Netice de söylenmesi doğru olmayan doğrular yüzünden birçok kalp kırılmıştır
Her şeyi bir anda insanın yüzüne söylemek patavatsızlıktır ve karşındaki insanı kırar ve üzersin
Söylemek istediklerin anlatmak istediğin herşey havada kalır
Dürüstlük farklı bir şey uygun zamanda ve koşulda doğru bir uslupla kimseyi kırmadan yalana dolanmadan söylemektir Söylemek istediğini o kişiye anlatabilmektir
Her doğru heryerde asla söylenmemeli
Dil öyle bir yırtıcı hayvanki karşındakinide senide mahveder iyilik yapıyım derken bazı şeyleri yıkmanın anlamı yok
dürüstlük kişideki erdemin tezahürüyken, içinden her geçeni söylemek(halk arasında dobralık) bencilce bir pervasızlığın sonucudur dobralıkta; dürüstlükteki, "yapılan hatanın düzeltilme niyeti"nden ziyade, "ben" diretmesi görülür söylerim çünkü "ben" böyle düşünüyorum, sen ne düşünürsen düşün, temeli vardır
"her bildiğini söyleme ama her söylediğini bil" deyişinin önemi de burada ortaya çıkar "bil-mek" kendini bilmekten geçer kendini bilmeyenden had bilmesini beklemek beyhudedir
zerafetten yoksun gerçeklik, katı bir dayatmadan öteye gitmez
Bu konuda sevdiğim bir söz vardır: “İstediğini söyleyen istemediğini işitir” derler
İşte içinden her geçeni söylemek ile dürüst olmak arasındaki fark, karşınızdaki insanın size verdiği tepki ile bir anlam kazanıyor
Yani dürüst olurken yapıcı olmakla, patavatsızlık arasındaki farkı size verilen tepki belirliyor
Öyle doğrular vardır ki, içeriği doğrudur fakat yanlış cümlelerle söylenmiştir
Yine öyle doğrular vardır ki, yanlış yerde, yanlış zamanda, yanlış kişilere söylenmiştir
Netice de söylenmesi doğru olmayan doğrular yüzünden birçok kalp kırılmıştır
Her şeyi bir anda insanın yüzüne söylemek patavatsızlıktır ve karşındaki insanı kırar ve üzersin
Söylemek istediklerin anlatmak istediğin herşey havada kalır
Dürüstlük farklı bir şey uygun zamanda ve koşulda doğru bir uslupla kimseyi kırmadan yalana dolanmadan söylemektir Söylemek istediğini o kişiye anlatabilmektir
Her doğru heryerde asla söylenmemeli
Dil öyle bir yırtıcı hayvanki karşındakinide senide mahveder iyilik yapıyım derken bazı şeyleri yıkmanın anlamı yok
dürüstlük kişideki erdemin tezahürüyken, içinden her geçeni söylemek(halk arasında dobralık) bencilce bir pervasızlığın sonucudur dobralıkta; dürüstlükteki, "yapılan hatanın düzeltilme niyeti"nden ziyade, "ben" diretmesi görülür söylerim çünkü "ben" böyle düşünüyorum, sen ne düşünürsen düşün, temeli vardır
"her bildiğini söyleme ama her söylediğini bil" deyişinin önemi de burada ortaya çıkar "bil-mek" kendini bilmekten geçer kendini bilmeyenden had bilmesini beklemek beyhudedir
zerafetten yoksun gerçeklik, katı bir dayatmadan öteye gitmez
