- Katılım
- 25 Temmuz 2011
- Mesajlar
- 7,319
- Tepkime puanı
- 118
Dosta Sitemim Var Kırgınız Az Biraz
Adı dost olan dikeni can yakan dostluklara seslenmek geldi bugün içimden.
Gül bahçesinde burnum tıkalı sanki, kokularını alamadığım güller, beyazından, pembesine kırmızısına gönül bahçemin dikenleri canımı yakan gülleri ne seslenmek istiyorum.
Az önce sitemimide ılık bir rüzgarla savurdum ya sizlere.
Dostluk, bu kelimeyi söyleyebilmek bile güzel ya.
Ben senin dostunum diyenmi dostun senin gönül, yoksa dost olduğunu hissetirenmi dostun senin gönül. Tamam budur dostum dediğim anların sonrasında dikenler canımı yakmaya başladığında akan kan gibi döküleviriyor bağrımın orta yerinden bazen isyan, bazen hüzün. Durdur durdurabilirsen işte ozaman, pansuman da bize kaldı ya, tatlı bir sitemle aslında tuz basıyorum yaraya sitem etmekde acıtıyor .... yakışmıyor dilime gönlüme ......
Çok büyütüyorsun diyenlere inat büyütüyorum yaramı... dostluk sadece dökmekmi hayatın çakıl taşlarını ortaya, dökelim hadi sende dök bende, attık boşalttık içimizide, rahatladıkmı şimdi. Peki o taşlar atılırken taşlarımın sesini dinledinmi a benim adını dost koyan dostum. Ben senin taşlarını dinledim biliyormusun....
Adını dost koyan kimler geldi geçti hayatın anlarından, adlarını dost koyarak hançelerini gizledikleri elleri hep arkadaydı. O ellerki heran hazır bekler, onun olmayan senin olmaz... o ellerin sahipleri bilmezki ne senin olan ne de benim olan bir şey yokkkkkk.. anlık paylaşımlardan başka var olan bir şey yok....
Senki dostum onlar gibi değildin. Senin ellerin hep açıktaydı gönlün gibi...yıllardır sen kapını hesapsızca açandın bana... şimdi ne oldu dostum ne oldu... benmi değiştim yok yok defalarca oturttum kendimi sanık sandalyesine acımasızca sorguladım günlerce.... olsun dedim kalemi kırayım yine ben senin için.... bu sefer kırmadım kalemi kalktım sanık sandalyesinden dostum... dersin ne ettim canınamı kast ettim, ne ettim ben sana... dinlememişsin sen beni hiç dostum dinlememişsin.... ben konuşmuşum sen vah çekmişsin akıl vermişsin ama dinlememişsin sen beni dostum.... sanmaki küsüm yok ben küsmem kırgınım az biraz, olsun sen konuş dostum ben dinlerim taşlarının sesini.... sen gül bende gülerim dostum. hiç bahane etmeden onu bunu tek unuttum deseydin keşke kusuruma bakma deseydin de dinlemediğini bilmeseydim. olsun dost olsun mutlaka vardır bir bahenen ve kabulümdür... az biraz kırgınım işte tuz da canımı yakıyor, az sonra geçer unuturum ben yine....
Alıntı....
Adı dost olan dikeni can yakan dostluklara seslenmek geldi bugün içimden.
Gül bahçesinde burnum tıkalı sanki, kokularını alamadığım güller, beyazından, pembesine kırmızısına gönül bahçemin dikenleri canımı yakan gülleri ne seslenmek istiyorum.
Az önce sitemimide ılık bir rüzgarla savurdum ya sizlere.
Dostluk, bu kelimeyi söyleyebilmek bile güzel ya.
Ben senin dostunum diyenmi dostun senin gönül, yoksa dost olduğunu hissetirenmi dostun senin gönül. Tamam budur dostum dediğim anların sonrasında dikenler canımı yakmaya başladığında akan kan gibi döküleviriyor bağrımın orta yerinden bazen isyan, bazen hüzün. Durdur durdurabilirsen işte ozaman, pansuman da bize kaldı ya, tatlı bir sitemle aslında tuz basıyorum yaraya sitem etmekde acıtıyor .... yakışmıyor dilime gönlüme ......
Çok büyütüyorsun diyenlere inat büyütüyorum yaramı... dostluk sadece dökmekmi hayatın çakıl taşlarını ortaya, dökelim hadi sende dök bende, attık boşalttık içimizide, rahatladıkmı şimdi. Peki o taşlar atılırken taşlarımın sesini dinledinmi a benim adını dost koyan dostum. Ben senin taşlarını dinledim biliyormusun....
Adını dost koyan kimler geldi geçti hayatın anlarından, adlarını dost koyarak hançelerini gizledikleri elleri hep arkadaydı. O ellerki heran hazır bekler, onun olmayan senin olmaz... o ellerin sahipleri bilmezki ne senin olan ne de benim olan bir şey yokkkkkk.. anlık paylaşımlardan başka var olan bir şey yok....
Senki dostum onlar gibi değildin. Senin ellerin hep açıktaydı gönlün gibi...yıllardır sen kapını hesapsızca açandın bana... şimdi ne oldu dostum ne oldu... benmi değiştim yok yok defalarca oturttum kendimi sanık sandalyesine acımasızca sorguladım günlerce.... olsun dedim kalemi kırayım yine ben senin için.... bu sefer kırmadım kalemi kalktım sanık sandalyesinden dostum... dersin ne ettim canınamı kast ettim, ne ettim ben sana... dinlememişsin sen beni hiç dostum dinlememişsin.... ben konuşmuşum sen vah çekmişsin akıl vermişsin ama dinlememişsin sen beni dostum.... sanmaki küsüm yok ben küsmem kırgınım az biraz, olsun sen konuş dostum ben dinlerim taşlarının sesini.... sen gül bende gülerim dostum. hiç bahane etmeden onu bunu tek unuttum deseydin keşke kusuruma bakma deseydin de dinlemediğini bilmeseydim. olsun dost olsun mutlaka vardır bir bahenen ve kabulümdür... az biraz kırgınım işte tuz da canımı yakıyor, az sonra geçer unuturum ben yine....
Alıntı....
