JavaScript devre dışı. Daha iyi bir deneyim için, önce lütfen tarayıcınızda JavaScript'i etkinleştirin.

Konuya cevap cer

Mesaj: <blockquote data-quote="Turab" data-source="post: 36228" data-attributes="member: 2"><img src="https://www.islamiforumlar.net/resim/images/123e.jpg" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" />Derin bir iç çekti kadın, serin bir yaz akşamında, camın  kenarından uzaklara bakarken. Hiç dönmeyecek birini bekliyordu. Aynı  anda başka bir şehirde, beklendiğini unutmuş bir adam, sonsuz gibi duran  karanlık denizi seyrediyordu. Şimdi  aralarına büyük mesafeler girmiş bu iki yürek  , kısa zaman önce sadece  birbirleri için çarpıyordu. Biraz daha dayanabilseler, bugün üç yılı  bitirmiş olacaklardı. Gözü hep telefondaydı kadının, her arayanı sevdiği  adam sanıyor, kalbi hızla çarpıyordu. Vakit geçtikçe umudunu kaybetti.  Bir gün daha dönmeyecek birini bekleyerek sona ermişti ve kim bilir ne  zaman geçecekti içindeki bu yararsız umut?      Bu yazıyı okuyan kaç  çift göz, geçmişte bir yola saplanıp kalmıştır? Bir pencere kenarından,  gece demeden, gündüzü görmeden bekleyip durmuş kaç yürek vardır? Ve  hala kaçı beklemektedir? Bu yüzden caddeye bakan evleri sevmem ben. O  yoldan beklenen hariç herkes gelip geçer. Köşeyi dönen bütün yabancılar,  bir an için özlenen kişiye benzerler. Yüzleri seçilmese de uzaktan,  boyları, endamı, yürüyüşleri andırır. İnsanın midesine kramplar girer o  anda, bir tebessümlü heyecan yerleşir yüzüne, sadece birkaç saniye,  geldiğini zannedip sevinir bekleyen. Oysa ne demiştir Yahya Kemal  Beyatlı şiirinde: “ Birçok gidenin her biri memnun ki yerinden, çok  seneler geçti, dönen yok seferinden..” Beklemek zaten zor eylemdir  ama dönmeyecek birini beklemek nafile bir çabadan öteye gidememiştir  hiç. Sevdanın asaletine ne kadar yakışıyor olsa da, bir yaşamı  törpülemektir yararsız bekleyişler. Beklemek, zarif bir ruha, büyük  gönüllere yakışır elbette. Kendinden vazgeçerek, soyunarak üstünlüğünden  ve egosunu kırarak bekler insan. Kim bilir kaç tohum filizlenir,  serpilir, büyür, çiçek açar o zaman aralığında? Uzun bekleyişlere  sabrederken, kendisi bekleyiş olur bazen kişinin. Gerçekten sadece bir  ümit, bir kavuşmanın sarılma anına bağlı hayallerle mi böylesine inatçı  durabilir insanoğlu? Beklemek kadar ısrar ve inatla yapılan başka kaç  eylem vardır ki? Bazen kabullenmek gerekir, dönmeyecek birini  beklemek, bir çeşit intihar gibidir. Giden, sevildiği kalbi terk etmeyi  seçtiyse, geri gelişi bekleyene daha büyük yaralar açacak demektir. Her  şeye rağmen, yaşamın içinden bir lezzettir beklemek, yüreği bükerek  eğiten, sabrı öğreten, ruhu geliştiren bir zaman yolculuğudur; eğer  bekleyişi hayatın kendisi haline getirmemişse insan…******************************Gidene üzüLMem.. SevSeydi Zaten Gitmezdi.. GeLene Sevinmem... Oda Zaten ßaskasindan ğeLdi.. ßu Saatten Sonra UğraSamam.. DünümLe Ve DünümdeKiLerLe.. ßen Yarinima ßakarim YanimdakiLerLe...******************************Artık demir almak günü gelmişse zamandan  Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol Bir çok giden memnun ki yerinden Çok seneler geçti, çok seneler geçti Dönen yok seferinden Biçare gönüller ne giden son gemidir bu Hicranlı hayatın ne de son matemidir bu Dünyada sevilmiş ve seven nafile bekler Bilmez ki giden sevgililer dönmeyecekler Bir çok giden memnun ki yerinden Çok seneler geçti, çok seneler geçti Dönen yok seferinden  yahya kemal beyatlı</blockquote>

Adı

İnsan doğrulaması: Günün ilk namazı hangi namazdır