JavaScript devre dışı. Daha iyi bir deneyim için, önce lütfen tarayıcınızda JavaScript'i etkinleştirin.

Konuya cevap cer

Mesaj: <blockquote data-quote="Turab" data-source="post: 9670" data-attributes="member: 2"><img src="https://medya.milligazete.com.tr/haberler/2011/04/07/196929/saatlerce-anlatiyorum-anlamiyor-demeyin-medium-0.jpg" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" />Nedense anne babalar çocuklarını sadece verileni alan statik bir varlık gibi düşünüyorlar.Onları bilgilendirirken yanlış metot kullanmaları ve çocukları sadece  bilgileriyle değerlendirmeleri ileride bazı sorunların ortaya çıkmasına  zemin hazırlıyor. Yani çocukları, gerek maneviyat eğitimi gerek dünyevi  eğitim konusunda olsun bilgilendirirken onların gelişim dönenimi ve  yeteneklerini dikkate almamız gerekir. Her şeyden önce çocuk olaylara  erişkinler gibi bakmaz. O daha ziyade, duygularıyla ve hayal gücüyle  hareket eder. Manevi değerler her ne kadar fıtri olsa da, çocuğun  dünyasında hayat bulması için, ailenin desteğine ve doğru  yönlendirmesine ihtiyaç vardır. Bu konuyu üç ana başlık altında  düşünebiliriz.0-6 yaş:   Bu dönem çocuğu bilgilendirmenin en etkin yolu doğru örnek olmak ve ona  doğruları telkin etmektir. Ebeveynler telkinlerini çocuğa anlattıkları  masallar ve oyunlara katarak verebilirler.7-10 yaş:   Bu dönem çocuk çeşitli yöntemlerle telkin ve teşvik edilmeli ve  sorumluluklarıyla ilgili temel bilgiler verilmelidir. Helal haram  sınırları, İslamın temel esasları çocuğu aktarılmalıdır.10-15 yaş:   Bu dönem çocuk erişkinler dünyasına adım atmıştır. Aile bu süreçte  çocukla çatışma içinde olmamalı onunla sevgi ve güven eksenli ilişkiler  kurmalı ve genci bir akran grubuna dahil etmelidir.Bu akşam çocuklarınızın başını okşayınYaşı atmışın üstünde. Kendisi bir şirketten emekli olmuş. Şu an dört  torunu var. Hayatını anlatırken tek bir cümlede takılıyor. "Hiç anne  sevgisi görmedim, yaşım kaç olursa olsun bu boşluğu kimsenin  doldurabileceğini sanmıyorum..." Bu cümleyi çevrenizde bir çok kişiden  duymuşsunuzdur. Çünkü sevgi açlığı karın açlığından daha acıdır ve daha  derin izler bırakır. Karın açlığında karnını doyuracağın ekmeği kimin  verdiği önemli değildir ama annenin eksik bıraktığı sevgi açlığını kolay  kolay kimse dolduramaz. Nedense sevgimizi göstermekten hoşlanmayan bir  toplumuz. Gerçi şu an anne babaların çocuk eğitimiyle ilgili algılarında  epey değişme oldu ama yine de eskilerden işittiklerimizin etkileri hala  baskın. Onlar -anne baba sevgisi alan çocuğun şımaracağına inanırlar ve  çocuklarını uzaktan sevmeyi tercih ederlerdi- Allah annenin kalbine  öylesine derin ve yüce bir sevme potansiyeli koymuş ki, çocuklarını bu  sevgiden mahrum bırakan anneler hem bu potansiyellerine hem de  çocuklarına yazık ediyorlar. İnsanlara paralarından vermek sevgilerinden vermekten daha kolay  geliyor. Birinden harçlık isteseniz elini cebine götürür, birkaç kuruş  verir ama en yakınınızdan en uzağınıza kadar insanlar sevgilerini  vermekte cimri davranıyorlar. Zaman geçiyorAnne babalar çocuklarınızın başını okşamaktan kaçınmayın, onlarla sohbet  etmekten onlara sarılmaktan geri kalmayın. Onlara her dokunuşunuzda  zengin bir alış veriş içinde olacaksınız. Bu büyük bir kazançtır ve bu  kazancınız onların da sizin de hayatınız değiştirecek. Babalar lütfen bu  akşam televizyonun düğmesini kapatın ve oğullarınıza kızlarınıza  sarılın, onlara gün içinde neler yaptıklarını sorun, onları tanımaya  anlamaya çalışın. Bir akşam televizyon seyretmeyin, çocuklarınız için  yapın bunu. Zaman geçiyor, on yıl sonra ne çocuklarınızın sevgi açlığını  gidermeye gücünüz yetecek ne de geçmişi geri getirmeye. O yüzden  şimdinin kıymetini iyi bilin ve lütfen çocuklarınıza sarılın.</blockquote>

Adı

İnsan doğrulaması: Günün ilk namazı hangi namazdır