JavaScript devre dışı. Daha iyi bir deneyim için, önce lütfen tarayıcınızda JavaScript'i etkinleştirin.

Konuya cevap cer

Mesaj: <blockquote data-quote="ömr-ü diyar" data-source="post: 8857" data-attributes="member: 376">Hz.Peygamber’in çocuk terbiyesinde ısrarla üzerinde  durduğu bir husûs,  eşit muâmeledir. Bu, aynı âile içerisindeki çocuklar  arasında olduğu  gibi, okulda aynı hocanın nezâreti altındaki çocuklar  arasında da  uygulanması gereken bir düstûrdur. Yani anne ve babalar  çocukları  arasında kızdır-erkektir, büyüktür-küçüktür, şudur-budur diye  bir ayırım  yapmaktan yasaklandığı gibi, hocalar da ders verdikleri  talebeler  arasında hür çocuğu-köle çocuğu, akrabâ çocuğu-yabancı çocuğu  vs. gibi  akla gelebilen her çeşit tefrîk ve ayırımlardan  yasaklanmıştır.  Nûman İbnu Bişr anlatıyor: “Babam bana malından bir şeyler hibe etmişti.   Annem Amra Bintu Ravâha: “Bu hibeye Resûlullah’ı şâhit kılmazsan kabul   etmiyorum” dedi. Bunun üzerine bana yaptığı hibeye şâhit kılmak için   babam, beni de alarak Resûlullah’a gitti. Durumu öğrenen Hz.Peygamber:   “Başka çocukların da var mı?” diye sordu. “Evet!” cevabı üzerine, “Aynı   şekilde bütün çocuklarına hibede bulundun mu?” diye sordu. Babam:   “Hayır!” deyince, “Allah’tan korkun, çocuklarınız husûsunda âdil olun!”   dedi. Babam oradan ayrıldı ve hibeden rücû etti.” Bu hadîsin başka   vecihlerinde, Hz.Peygamber’in şu cümleleri de sarfettiği   belirtilmektedir: “Çocuklarınızın arasını eşit tutun”, “Bunu iade et”,   “Beni şâhit kılma, ben cevre (zulme) şahitlikte bulunamam”, “Bu doğru   değil, ben ancak hakka şahâdet ederim”, “Buna benden başkasını şâhit   kıl”, “... çocuğun senin üzerindeki haklarından biri, onlara eşit   davranmandır.”  Tirmizî’nin açıklamasına göre, bu hadîsten hareketle, İslâm âlimleri,   “ihsân ve atiyye”de olduğu gibi “öpücüğe varıncaya kadar” zâhire akseden   her husûsta eşitliği şart koşmuştur. (1)  Ulemâ bu hükme giderken,   Resûlullah’ın: “Allah, öpücüğe varıncaya kadar her husûsta, çocuklar   arasında adâletli davranmanızı sever” hadîsini esas almış olmalıdır. (2)    Muallimlerin eşit davranmasıyla ilgili emir, Aleyhissalâtu vesselam’ın   şu tâlimatından anlaşılır: “Bu ümmetten üç çocuğun ta’lîmini üzerine   alan bir muallim, bunların zengin ve fakirini yan yana müsâvî olarak   ta’lîm etmezse, kıyâmet günü hainlerle haşredilir.” (3)  Evlâdlara eşit davranmanın gerekçesi, mevzûmuz, yani çocukları suç   işlemekten koruma tedbîrleri açısından önemli ipuçları vermektedir.   Yukarıda kaydettiğimiz Nûman İbnu Bişr hâdisesinde Hz.Peygamber,   Nûman’ı, çocuklarına maddî bağışta farklı davranmaktan men ederken   sorar: “Çocuklarının sana karşı hürmet ve lütufta adâletli olmaları seni   memnûn etmez mi?” Nûman: “Evet Ya Resûllallah!” deyince: “Öyleyse   başkasını şâhit kıl!” Bir başka rivâyette: “Onların sana eşit bir   şekilde iyilik etmeleri nasıl senin hakkınsa, senin de onlara eşit   muâmelede bulunman öylece onların hakkıdır.” Şu hâlde çocuğun babasına   karşı hürmetini, kardeşlerine karşı da sevgi ve dayanışmasını korumak,   aradaki “sıla-ı rahm” denen yüce bağları korumak, öncelikle bu adâletli   davranışa bağlıdır. Nitekim Kur’ân-ı Kerîm’de Hz.Yûsuf’la ilgili   kıssada, Cenab-ı Hakk, kardeşler arasındaki kin ve çekememezlik   hislerini, babaları Hz.Yakub’un Yûsuf’a olan ziyâde alâkasıyla   illetlendirir. Böyle bir his, kardeşleri Yûsuf’u kuyuya atma cinâyetini   işletmeye sevk ettiği gibi, arkadan, babalarının gözlerini kaybetmesine   sebep olacak üzüntülere ve sıkıntılara da sebebiyet vermiştir.  Bu noktada şu hadîsi hatırlatmada da fayda var: “Çocuğunun kendisine iyi   davranmasında ona yardımcı olan babaya Allah rahmetini bol kılsın.”  (4)   Çocuklar arasında eşit davranmayı vâcip gören İslâm âlimleri şöyle bir   muhâkeme yürütürler: “Eşit muâmele vâcibin mukaddemesidir. Çünkü   kardeşliğin kopması ve ebeveyn hukukuna riâyetsizlik (kat’u’r-rahm   ve’l-ukuk), dinen harâm kılınan iki husûstur. Öyle ise, bu iki harâma   müeddî olan vâsıtalar da harâmdır. Çocukların birini öbürüne karşı   kayırmak ise bu iki harâma müeddî olur.” (5)  Bir başka âlim, bu   adâletsizlik meselesini çok daha geniş bir buutta ele alarak şöyle der:   “Dünyâ ve âhiretin intizâmı adâlete bağlıdır. Çocuklar arasında farklı   muâmele, (kardeşler arasında) karşılıklı kin, buğz ve adâvete, ebeveyne   karşı da bir kısmının muhabbeti ve diğer bir kısmının buğzuna sebep   olur. Bu durumdan ebeveyne ve kardeşlere karşı haksızlıklar neşet eder.”   (6)  Şu hâlde, gerek evde ve gerek okulda çocuklar arasında adâletsiz   davranış, çocukları çok farklı cürümlere itecek bir vetîrenin başlangıcı   olmaktadır. Yûsuf sûresi bu meselede güzel mesajlar vermektedir.    Kaynaklar: 1-Kaynaklar ve geniş bilgi için bkz. Hz.Peygamber’in Sünnetinde Terbiye, s. 172-177 2-el-Câmiu’s-Sağîr, 2, 297 3-İbnu Sahnun, age, s. 353 4-el-Câmiu’s-Sağîr, 4, 29 5-İbnu Hacer, Fethu’l-Bârî, 6, 141 6-Münâvî, Feyzu’l-Kadîr, 5, 557 </blockquote>

Adı

İnsan doğrulaması: Günün ilk namazı hangi namazdır