JavaScript devre dışı. Daha iyi bir deneyim için, önce lütfen tarayıcınızda JavaScript'i etkinleştirin.

Konuya cevap cer

Mesaj: <blockquote data-quote="ömr-ü diyar" data-source="post: 8859" data-attributes="member: 376">Hz.Enes’in beyânlarından hareketle, nebevî terbiyede  müdâhalesizliği bir  prensip olarak belirlemiş isek de, bununla  çocukları başıboş bırakmayı,  onları hevâlarına terk etmeyi de kast  etmedik. Konunun yanlış veya  eksik anlaşılmaması için belirtmek isteriz  ki, Hz.Peygamber, çocukların  eve giriş çıkış saatlerinden, verilen  vazîfeleri yapıp yapmadıklarına,  kılık kıyâfette edep ve yasağa uyup  uymadıklarına, vs. varıncaya kadar  pek çok teferruatta murâkabeyi,  tâkip etmeyi esas kılmış, tâkip  etmiştir. Birkaç örnek: Hz.Enes, kendisine Resûlullah’ın mûtad dışı verdiği bir işten dolayı bir   gün evine gecikerek döndüğünü, annesinin kendisini: “Niye geç kaldın?”   diye sigaya çektiğini, “Resûlullah bir işe yollamıştı” cevabı üzerine:   “O iş de ne idi?...” diye iyice tahkîk ettiğini belirtir. (1)   Yani, Enes Resûlullah’a hizmete geliyor ama alışılmış dönüş vakitleri var. Bir kere gecikme dikkat çekiyor ve sebebi soruluyor.  Yine Enes’in anlattığına göre, Aleyhissalâtu vesselam, kendisini bir işe   gönderir. Fakat aksiliği tutar “gitmeyeceğim” diyerek evden ayrılır.   Yolda rastladığı bir grup çocukla oyuna takılır. Derken Resûlullah gelip   ensesinden yakalar. Dönüp yüzüne bakınca görür ki yakalayan   Resûlullah’tır ve tebessüm ederek: “Ey Enescik! Sana emrettiğim yere   git!” diye tekrar emretmektedir. Ve Enes: “Gidiyorum” diyerek gider. (2)     Yani verilen işten çocuğun kaytarması, ciddî takiple önlenmelidir; aksi takdirde bu kötü bir alışkanlık hâline gelebilir.  Nûman İbnu Beşîr anlatıyor: “Hz.Peygamber’e Tâif üzümünden bir miktar   hediye getirilmişti. Beni çağırarak: “Şu salkımı al, annene götür!”   dedi. Aldım, fakat yolda giderken yedim bitirdim. Birkaç gün sonra   (karşılaşmıştık ki sordu): “Salkımı ne yaptın, annene ulaştırdın mı?”   “Hayır!” dedim. Bunun üzerine beni gunder (vefâsız) diye tesmiye etti.”   (3)  Yani çocuk takip edilecek, verilen işi yerine getirmediyse, bir sûrette hoşnutsuzluk ihsâs edilecek.  Bazı rivâyetler Resûlullah’ın çocuklara, günün belli saatlerinde dışarı   çıkmayı yasakladığı görülmektedir: Öğle sıcağında(4)  ve güneşin   batmasından(5)  akşamın alaca karanlığı çıkıncaya kadar ki vakitte(6).  Bilhassa dayakla ilgili bazı rivâyetlerden hareketle, çocuk üzerinde,   murâkabe edildiği hissinin canlı tutulması gerektiği netîcesi bile   çıkarılabilir. Çünkü Hz.Peygamber, değneği ev halkının göreceği bir yere   asmayı tavsiye etmektedir: “Kamçıyı ev halkının göreceği bir yere  asın.  Zira (böyle yapmak onlar için edebtir.)” (7)  Bir başka  rivâyette:  “Âilen halkından sopayı ref etme (yani görmeyecekleri yere  koyma),  onları Allah ile korkut.” (8) “Allah, âilesini te’dîb için  evine kamçı  asan kişiye rahmetini bol kılsın.” (9)   Bu hadîsler teker teker ele alındıkta zayıf ise de, birbirlerini   güçlendirirler. Ve bunlar, çocukların terbiyelerinde muayyen bir   disiplinin, murâkabenin olması gerektiğine, belli düstûrlara ve   yasaklara uymaya mutlaka alıştırılmalarına ve yasak ihlallerinin bir   müeyyidesinin olması gerektiğine işâret ederler. Hz.Peygamber, şahsî   hayâtında kimseye karşı kamçı kullanmamıştır; ama mükerrer çağırmalarına   rağmen cevap alamadığı, sonra oyunda yakaladığı hizmetçiye misvak   çubuğunu göstererek: “Eğer kısastan korkmasaydım şu çubukla canını   yakardım” dediği mervîdir.  (10)   Şu hâlde bu meselede kullanmaktan kaçınma sünnet ise de, kamçıyla korkutarak da olsa disiplini sağlamak esastır.    Kaynaklar:   1-Buhârî, el-Edebü’l-Müfred, Kahire, 1379, s. 389; Ebû Avâne, Ya’kub İbnu İshâk (v. 316 h.), Müsnedu Ebî Avâne, 5, 4692-Azîmâbâdî, Ebu’t-Tayyib Muhammed, Avnu’l-Ma’bud, Medîne, 1968, 13, 1273-İbnu Mâce, Et’ime 61 (3368h.). 4-Müstedrek, 3, 165 (zayıf) 5-Mecmau’z-Zevâid, 8, 1116-Feyzu’l-Kadîr, 1, 1807-bkz. Abdurrezzak, Musannef, 9, 447; es-Sirâcu’l-Münîr, 3, 400/b8-Taberânî, Ebu’l-Kasım Süleyman İbnu Ahmed (v. 360 h.),   el-Mu’cemu’s-Sağîr, Kahire, 1968, 1, 144; İbnu Hacer el-Askalânî,   el-Metâlibu’l-Âliye, Kuveyt, 1973, 2, 82-839-Feyzu’l-Kadîr, 4, 25 (4428. h.) 10-el-Metâlibu’l-Âliye, 2, 387 (2538. h.) </blockquote>

Adı

İnsan doğrulaması: Günün ilk namazı hangi namazdır