- Katılım
- 14 Eylül 2011
- Mesajlar
- 288
- Tepkime puanı
- 0
Dinle!
Sevdiğim …
Canini canıma kattığım senden,
Uğrunda her şeyi hiç yapabileceğim senden ,
Vazgeçiyorum …
Cam kırıklarıyla dolu bir yolda, yalınayak yürümek gibi yokluğuna alışmak
…
Tam acıya direniyorum derken ,
Batan her yeni parçayla sımsıkı sardığın o yaraların bir daha asla
Yaralanmam derken
Tekrar tekrar kanaması gibi …
İnsanın – canının acıması
yani …
Ne derin bir anlam bu, gerçekten bilene …
-Canım acıyor- ……..
Hiç aklımda yokken, tüm zihnimi zorlarken sadece sensiz anıları düşünmeye
Sen dolu anlara gömülmek
Ve medet ummak özlemime çare olsun diye dalgın bakışlarımda gördüklerimden
,
Her nakaratta daha da perişan bir yenilgi demek …
Anlamların benliğime yüklediği gerçekler çok ağır artık !
Varlığımı zorlayan bu oyundan yoruldum !
Seni özlemekten ..
Yokken varsaymaktan ..
Esirin olmaktan ..
Hayal etmekten ..
Yaşanmamış saymaktan ..
Var gibi görmekten ..
Yok gibi yaşamaktan ..
Yoruldum !!!
Öyle bir labirent ki bu, bilmeden kendimi içine hapsettiğim ,,,
Bulduğum bütün çıkışlar sana yeniden başlamama sebep aslında ..
Ve
kalemi hiç kaldırmadan yerinden, başladığım tüm başlangıçlar artık sahte !
tüm bu sahtelikler içinde , gerçek olduğuna inandığım sevgim vardı hep kar
kalan yanıma ,,
Artık o bile zararda !
Iskontolu bir taktik uyguladığı ,,,
Ve Alış fiyatına satılık artik hersek hanemde …
Bir vazgeçiş öyküsü bu …
Dinle!
Sevdiğim …
Olmayan varlığı ile kendimi büyülediğim ,
Haddinden abartılı önemsediğim ,
Büyüttükçe büyüklüğünden korktuğum bu sevginin sahibi senden …
Vazgeçiyorum !
gerçek bildiğim, hissettiğim için inandığım, inandığım için doğru saydığım
herşeyden.
Beni ben yapan duygularımdan ..
Seni benim sayan bütün düşüncelerimden ..
Bir çırpıda hemen … Vazgeçiyorum !!!
Öyle kendinden emin bir geçiş ki bu ,
Tek bir zerre bile sen barındırmayan içine ,
içimde öyle rahat, hiç tereddütsüz bir biçimde !
Zaman şimdiki zaman …
Ve sen artık hep
Benim geçmişte kalan
yaram ……
Sevdiğim …
Canini canıma kattığım senden,
Uğrunda her şeyi hiç yapabileceğim senden ,
Vazgeçiyorum …
Cam kırıklarıyla dolu bir yolda, yalınayak yürümek gibi yokluğuna alışmak
…
Tam acıya direniyorum derken ,
Batan her yeni parçayla sımsıkı sardığın o yaraların bir daha asla
Yaralanmam derken
Tekrar tekrar kanaması gibi …
İnsanın – canının acıması
yani …
Ne derin bir anlam bu, gerçekten bilene …
-Canım acıyor- ……..
Hiç aklımda yokken, tüm zihnimi zorlarken sadece sensiz anıları düşünmeye
Sen dolu anlara gömülmek
Ve medet ummak özlemime çare olsun diye dalgın bakışlarımda gördüklerimden
,
Her nakaratta daha da perişan bir yenilgi demek …
Anlamların benliğime yüklediği gerçekler çok ağır artık !
Varlığımı zorlayan bu oyundan yoruldum !
Seni özlemekten ..
Yokken varsaymaktan ..
Esirin olmaktan ..
Hayal etmekten ..
Yaşanmamış saymaktan ..
Var gibi görmekten ..
Yok gibi yaşamaktan ..
Yoruldum !!!
Öyle bir labirent ki bu, bilmeden kendimi içine hapsettiğim ,,,
Bulduğum bütün çıkışlar sana yeniden başlamama sebep aslında ..
Ve
kalemi hiç kaldırmadan yerinden, başladığım tüm başlangıçlar artık sahte !
tüm bu sahtelikler içinde , gerçek olduğuna inandığım sevgim vardı hep kar
kalan yanıma ,,
Artık o bile zararda !
Iskontolu bir taktik uyguladığı ,,,
Ve Alış fiyatına satılık artik hersek hanemde …
Bir vazgeçiş öyküsü bu …
Dinle!
Sevdiğim …
Olmayan varlığı ile kendimi büyülediğim ,
Haddinden abartılı önemsediğim ,
Büyüttükçe büyüklüğünden korktuğum bu sevginin sahibi senden …
Vazgeçiyorum !
gerçek bildiğim, hissettiğim için inandığım, inandığım için doğru saydığım
herşeyden.
Beni ben yapan duygularımdan ..
Seni benim sayan bütün düşüncelerimden ..
Bir çırpıda hemen … Vazgeçiyorum !!!
Öyle kendinden emin bir geçiş ki bu ,
Tek bir zerre bile sen barındırmayan içine ,
içimde öyle rahat, hiç tereddütsüz bir biçimde !
Zaman şimdiki zaman …
Ve sen artık hep
Benim geçmişte kalan
yaram ……