Bir Garip Yolcuyum..

Selamun Aleykum. Evliliğimizde 6 yılı geride bıraktık.Ama neyazık ki bunu huzur içinde yaptığımızı söyleyemeyeceğim. Eşim ve ben farklı kültürlere sahip insanlarmışız meğerse. Maalesef bunun evlendikten sonra farkına varabildik.Bana doğru gelen herşey ona yanlış geliyordu, onun doğrularıda benim yanlışlarım oluyordu. Hala aynı evde yaşıyor olmamız büyük oranda çocuklar ve belli edemesekte birbirimize olan sevgimiz. Bizi ayıran en büyük nokta dini anlayışımız. Eşim sözde müslüman olan bir ailede büyümüş.Güzel dinimizin emir ve yasaklarını yerine getiremeyen bir anne-baba, sadece kendini düşünen bencil bir yaşam şekli. Ben ise kendi ailemde misafirperverlik, yardımlaşma ,cömertlik gördüğüm için bunları yerine getirirken eşim tarafından sürekli eleştiri görüyorum. Ben herşeyi yüce Rabbimin verdiğini,bizde az bile olsa varolan şeyin bir muhtaçla paylaşılması gerektiğini düşünürken, eşim bu bize bile az geliyor kendimize bile yetmiyorken başkası ile paylaşmamız mantıksızlık diye düşünüyor. Bu düşünceler yüzünden ben yardımlarımı eşimden gizli yapmak zorunda kalıyorum(kendi kazancım). Bu yüzden kendimi suçlu görüyorum ve huzursuzum. Diğer dini ibadetlerimide (örtünmek gibi) eşim destek vermediği için yerine getiremiyorum. Ve ben hep bunun eksikliğini yaşıyorum. Herşeyi göze alıp yapmalıyım diyorum ama çocuklarımı düşündükçe onları babasız büyütme hakkına sahip değilim diyorum. Eşim bana karşı çok iyi.Sevgisi var, sadakati var.Ama dinimizi sözde yaşıyor. Çünkü aileden öyle görmüş ve öğrenmek istemiyor. Kendimle savaşıyorum hergün. Sabah namazlarına uyandığımda hep içimden keşke benimle uyanıp, hatta beni uyandıran bu güzel görevi birlikte yerine getireceğim bir eşim olsaydı diyorum ve öyle eş'e sahip insanları çok kıskanıyorum.(eşim benim namazlarıma hiçbirşekilde müdahale etmiyor). İsterdim ki bana doğruyu gösterecek bir eşim olsun, eksiklerimi o tamamlasın,bilmediklerimi öğretsin. Ama nasip diyorum artık demekki güzel Allah'ım benden bekliyor herşeyi. Ne olur bana dua edin edinki güçleneyim, onlarla mücadele edebileyim dinim için, dua edinki çocuklarım onlara benzemesin.Ben hep ediyorum dua, beni yalnız bırakmayın kardeşlerim.Uzgunnn

Aleykümselam kusura bakmayın benzeri bir sorunu ben de yaşıyorum, hatta benzeri değil aynısı. Ben 13 senelik evliliğimin başlarında, dinden ve islamdan uzak, bencil ve aile ilişkileri pek de sağlıklı ve samimi olmayan birisiydim. Fakat bunun suçu bende değil. Ailede sevgi, dayanışma, yardımseverlik, misafirperverlik gibi değerleri yaşayıp görmedim ben. Halen dahi tam olarak bu değerleri yaşayamıyorum, içimde bir soğukluk var. Büyük ihtimalle böyle eksiklikler ailelerin ve çevrenin eseridir.

Eşim ve ailesi ise mazbut kapalı insanlar, eşimde kapalı birisi. Neyse ben evliliğimin ilerleyen zamanlarında bir şekilde namaza başladım. Aklım başıma geldi diyelim. Elhamdülillah namazıma düşkün birisi oldum. Eşim ise kapalı olmasına rağmen maalesef değil. Hatta ben namaza başlayana kadar kendisi namaz kılmıyordu. Ben başladıktan sonra bu konuda oldukça tartışmalarımız oldu. Namaz kılmamasına kızıyor zaman zaman zorluyordum. Kendisi de bazen namaz kılmazdan önceki hayatımı yüzüme vuruyor. Hocamı oldun başıma, sen bana karışamazsın diyordu. Biliyorum ben aile reisi olarak sorumluyum namazı emretmek zorundayım. Neyse bu lafından sonra bir daha kendisine hiç namaz kıl demedim. Uzunca bir süre aksatarak da olsa namazını kıldı. Fakat her zaman namazını hatırlatmak zorunda kalıyordum, ya unutuyordu ya da en son vakte kadar erteliyordu. Neyse şimdi biraz daha derli toplu oldu. Fakat inanın hala bir sabah namazına eşimin beni kaldırmasının hazzını yaşayamadım.

Eşimin bu gibi kusurları yanında olumlu taraflarıda var, benim kadar bencil değil, ailesinin diğer fertleriyle ilişkileri çok iyi, akrabalık ilşkileri benimkinin tam tersine çok daha iyi, insan ilişkileri de öyle. Yardımlaşma ve dayanışma ki benim hiç öğrenemediğim özelliklerdir kendisinde oldukça güçlü.

Şimdi kelin ilacı olsa kendi başına sürermiş, fakat benimkini akıl vermek olarak değil de bir fikir veya tecrübe olarak kabul ederseniz. Eşinizin, öne çıkan veya sizi mennun eden özellikleri hatırına belki bazı eksikleri tamamlanmak üzere zamana bırakabilirsiniz. Evliliği bitirmek çok basit fakat şu anki durumunua getirmek çok zor.

Tabi herşeyi tam açıklığlı ile yazmak mümkün olmuyor. Eşimin islamı yaşamada zayıf olması beni çook geriletiyor. Ben dizi seyretmek yerine, islami konuları konuşmak tartışmak din odaklı birşeyler paylaşmak isterdim. Ben unutmam ancak bir gün de namazı eşimin bana hatırlatmasını, belki bir gün olsun sabah namaza kaldırmasını isterdim. Yani önem versin namaz öne çıksın. Ne yazık bu mümkün olmuyor. Bu beni çook geriye götürdü daha önemlisi ilerlememi önledi. Bu dayanışma yardımlaşma olmayınca benimde imanım zayıflıyor. Halbuki şu ankinden çok daha kuvvetli olabilirdi diye düşünüyorum. Neyse başınızı ağrıttım kusura bakmayın bu kardeşimin sıkıntısı olay bazında bana çok benzer geldi o nedenle içimden geldi yazdım.