- Katılım
- 14 Eylül 2011
- Mesajlar
- 288
- Tepkime puanı
- 0
Allah' ım! Sen' den diliyor ve dileniyoruz: Gözlerimize yaş ver ve bizi ağlat!
Merhamet etmen için. Sen' den uzak kalış hasretini duyamayışımıza ağlat!
Gönlün sak sak oluşuna, ağyar ateşine yanışına, öyle ağlat ki, sineler kebap olsun …
Ondan bir bir feryat çıksın, meleği ve feleği velveleye versin.
Beni de ağlat; gece kadar karanlık ruhuma şefkat et de ağlat!
Ağlamalarıma dahi ağlamam lazim geldigi için aglat!
Bükülmüş şu kaddime, solgun ve olgun rengime,
Burulmus boynuma ve kırık kalbime merhamet et de ağlat !
Şu en sakin anda, sızlanışlara cevap verdiğin dakikalarda, kapkara gönlümle değil,
Sen' den başkasına secde etmeyen başımla sana dönüyor, titreyen dudaklarımla ağlatmanı diliyorum.
Heyhat ki "merhamet, merhamet" diyeceğim an,
Bir hail gibi günahlarım karşıma dikiliyor ve içimde yığın yığın burkuntu meydana getiriyor.
Allah' ım! Benim uzaklığım itibariyle değil,
Sen’ in yakınlığın hürmetine kâlbime rikkat ver ve öyle ağlat ki,
Kendimi kaybedeyim, yolunda ar ve haysiyetten geçeyim, ta "Bu delidir" desinler ...
"Gidip boynumda zincir ile Ravza-i Pak' a, o denli ağlayam ben ki, görenler hep beni dîvâne sansın"
Ola ki, düşen damlalardan bir tanesi aşkına düşmüş olur; İşte o, benim için ummanlara bedeldir.
Şehid kanı kadar aziz gözyaşları içinde nefesim kesilirken varlık sırrını bana duyur.
Şu kararsız gönlümü doyur.
Hicabımdan yüzümü saklamaya çalışayım.
Habibi' ne görünmek istemeyeyim.
Pişdarım ve ali rehberimden kaçayım.
Sonra bir ali dîvan kurulsun.
Ben zülüfleri dağınık, hıçkırıkları gırtlağında düğümlenmiş,
Yüzü karaların uğramadığı o dîvâna çagrılayım "La tüahizna" kalkanıyla huzura varayım.
Kirlerime göz yumup "bu da bizdendi" desinler; dilenciye bir mülk bağışlasınlar.
Çöl yolcusunu sevindirip bir bulut ve bir meltemle imdadıma yetişsinler.
Sevincimden orada yığılıp kalayım. Gözyaşlarım içinde boğulayım
<!-- / message --><!-- sig -->Merhamet etmen için. Sen' den uzak kalış hasretini duyamayışımıza ağlat!
Gönlün sak sak oluşuna, ağyar ateşine yanışına, öyle ağlat ki, sineler kebap olsun …
Ondan bir bir feryat çıksın, meleği ve feleği velveleye versin.
Beni de ağlat; gece kadar karanlık ruhuma şefkat et de ağlat!
Ağlamalarıma dahi ağlamam lazim geldigi için aglat!
Bükülmüş şu kaddime, solgun ve olgun rengime,
Burulmus boynuma ve kırık kalbime merhamet et de ağlat !
Şu en sakin anda, sızlanışlara cevap verdiğin dakikalarda, kapkara gönlümle değil,
Sen' den başkasına secde etmeyen başımla sana dönüyor, titreyen dudaklarımla ağlatmanı diliyorum.
Heyhat ki "merhamet, merhamet" diyeceğim an,
Bir hail gibi günahlarım karşıma dikiliyor ve içimde yığın yığın burkuntu meydana getiriyor.
Allah' ım! Benim uzaklığım itibariyle değil,
Sen’ in yakınlığın hürmetine kâlbime rikkat ver ve öyle ağlat ki,
Kendimi kaybedeyim, yolunda ar ve haysiyetten geçeyim, ta "Bu delidir" desinler ...
"Gidip boynumda zincir ile Ravza-i Pak' a, o denli ağlayam ben ki, görenler hep beni dîvâne sansın"
Ola ki, düşen damlalardan bir tanesi aşkına düşmüş olur; İşte o, benim için ummanlara bedeldir.
Şehid kanı kadar aziz gözyaşları içinde nefesim kesilirken varlık sırrını bana duyur.
Şu kararsız gönlümü doyur.
Hicabımdan yüzümü saklamaya çalışayım.
Habibi' ne görünmek istemeyeyim.
Pişdarım ve ali rehberimden kaçayım.
Sonra bir ali dîvan kurulsun.
Ben zülüfleri dağınık, hıçkırıkları gırtlağında düğümlenmiş,
Yüzü karaların uğramadığı o dîvâna çagrılayım "La tüahizna" kalkanıyla huzura varayım.
Kirlerime göz yumup "bu da bizdendi" desinler; dilenciye bir mülk bağışlasınlar.
Çöl yolcusunu sevindirip bir bulut ve bir meltemle imdadıma yetişsinler.
Sevincimden orada yığılıp kalayım. Gözyaşlarım içinde boğulayım